(Salyan) ac-susuz. – İndiyəcən acamanda hardeydin?
(Şamaxı) təzə, yuyulmamış. – Tumanın acarrısını geyməmiş uşağ yandırdı
(Göyçay, Lerik, Kürdəmir, Salyan) xəmir mayası. – Acxəmrəmiz xarab olub (Salyan)
acı-gucı vermək: (Salyan) açıq vermək, hirsləndirmək. – O:n sözünə fikir vermə, sə: acı-gucı verir
(Cəbrayıl, Zəngilan) vəzəri
(Salyan) bitki adı. – Bizim tərəfdə acıqouğ çoxdu
(Bakı) sıx tikanlı bitki. – Qara acılığ bağı basıb
I (Böyük Qarakilsə) acıqlanmaq, hirslənmək. – Səhvini də:ndə niyə acışırsan? II (Şəki) göynəmək. – Yaram yaman acışır
(Kürdəmir, Mirbəşir, Tovuz, Zəngilan) vəzəri
(Biləsuvar) fətir
(Göyçay) xəmiri maya ilə yoğrulmuş çörək
(Şəki) alça və ya zoğaldan hazırlanmış turşu. – Bildirki a:cidən hələ də dopunun içində qalıfdı
(Şərur) bax acxəmrə. – Acitməsiz xəmir olmaz
(Xaçmaz) hələ yeni məhsul çıxmamış üyüdülən azacıq taxıl. – Aparub değirmanda bir az acluğ çekduğ
(Zaqatala) kolbasa. – Bu il bolluca acnaur doldurmuşam
(Naxçıvan) maya. – Biz acra da diyərix’, maya da diyərix’, əmə acra çox diyərix’
(Quba) qıfıl. – Biz qapıya açar vurarığ
(Quba) açar. – U gün qapını açammaduğ, açardili sindi qaldi açarda
(Xaçmaz) qıfıllamaq. – Qapini açarradum
(Yevlax) sarmaşığa oxşar bitki adı. – Ö:n qabağında açılsaba əx’dim
(Tovuz) fərasətsiz. – O, açkalın biridi
(Şərur) lavaşı yaymaq
(Salyan) ad-san çıxarmaq, hörmət qazanmaq. – Həsənağa irayonda yaxşı ad açıb
(Ağcabədi, Ağdam, Bərdə, Gəncə, Göyçay, Qazax, Şəmkir, Şuşa, Tərtər) uşağın ilk addımları ◊ Adax durmax (Mingəçevir) – ayaq üstə durmaq, ilk addım atm
(Ağdam) addım-addım, yavaş-yavaş. – Ay irəhmətdiyin oğlu, birəz yeyin tərpənsənə, adax-adax havağa gedif gələjəx’səη
(Gədəbəy) uşağın ilk addımları ◊ Adax-çeçəx’ eləməx’ – ilk addım atmaq. – Yenijə adax-çeçey eley nəvəm, a nənəsi
(Füzuli) bax adax-çeçəx’ ◊ Adax-çiçə açmax – ilk addım atmaq. – Afı adax – çiçə açıf
(Oğuz) bax adax-çeçəx’
(Gədəbəy) qohum. – Bılar hissə-hissə yaşıyı:llarmış, soηra adaxculğa oluf birrəşeflər
(Daşkəsən, Füzuli) ilk addım atmaq (uşağa aiddir). – Ora bax ey, Sadıx adaxlı:r (Füzuli)
I (Şəmkir) insan qanına həris olan, vəhşi, adama hücum edən. – Köpəyoğlu İrəməzanoğlu çox adamcıl adam oluf, nə qədər adam öldürüf II (Şəmkir) arif, q
(Meğri) bax adamcıl
(Şəki) evin qabaq hissəsi
(Cəbrayıl) yeganə, tək, bircə. – Adar-madar bir qoyunum varıdı, öldü o da
(Zəngibasar, Naxçıvan) çaydan, arxdan keçmək üçün düzəldilmiş keçid. – Addama olmasa, sudan keçməy olmaz (Naxçıvan)
I (Qazax) bax addama II (Ağbaba) nərdivan
(Xaçmaz) nişanlamaq, adaxlamaq. – Uğlumçun qunşimüzün qizin addamışuğ
I (Gədəbəy, Zəngibasar, Şəmkir, Tovuz) bax addama. – Sona, aşağıdakı addamaşdan keş (Tovuz) II (Ağdaş, Göyçay, Oğuz, Şəmkir) tapdanma nəticəsində çəpə
I (Gəncə) bax addamağ. – Qasımın qızını üç gündü ki addandırmışıx II (Füzuli) adlı-sanlı etmək, şöhrət qazandırmaq
(Biləsuvar, Qax, Qazax, Şəki, Şəmkir) bax a:di. – Diyi a:dı menin xabarı yoxdı, Əmir cücəni danğan kimi danğıy (Qax); – Söyün kişi bu qalxozda a:dı iş
(Çənbərək) heç vaxt
(Gədəbəy, Gəncə, Qazax, Lənkəran, Salyan, Şəki, Şəmkir, Tovuz, Zəngilan) 1. cümə axşamı (Gəncə, Qazax, Lənkəran, Şəki, Şəmkir, Zəngilan)
(Bakı) əsla, heç. – A:di mənim munnan xəbərim yoxdı
(Zaqatala) ana. – Bizim adiy fermada işdiyir
(Gəncə, Qazax, Lənkəran, Salyan, Şəmkir) bax adına 1-ci məna. – Adna heç, cuma gec, gəldi gənə kor şənbə (Şəmkir)
(Qax) bax adına 1-ci məna. – Gəlsənə, a:dna günü gedax
(Gəncə) ölən adam üçün cümə axşamı günləri verilən ehsan. – Rəhmətdiyin oğlu, saηa no:luf darıxırsaη, bir adnalıx yağı hardan olsa taparam
(Hamamlı) kərəntinin ağzını naziltmək üçün alət. – Kərəntinin ağzını advoynan döyürsən yuxalır, sonra bülövnən itilillər
(Salyan) bəhanə. – Sö:ləsən, mı:da eliyəcəm, o:n lap afadağasın kəsəcəm, görüm nə diyəcəg
(Salyan) sanki, elə bil. – Afamaşır, it uşağı yiyir