(Şərur) zirvə
(Göyçay, Xaçmaz, Qax, Şəki, Zaqatala) çəkil, cır tut ağacı. – Baxcədəki cabalların yarpağı çatmi:çaxdı qurda (Şəki)
(Göyçay, Qax, Naxçıvan, Oğuz, Zaqatala) çəkillik. – Cəfər ipəx’qurdu üçün caballıxdan yarpax qırdı (Göyçay)
(Füzuli) açıq. – Mən hər sözü cabara deyərəm
(Salyan) əliaçıq. – Heybət cabari adamdu
(Dərbənd) kərpic hasara ara-ara qoyulan dirək. – Cabbanı palut ağacınnan qoysa, lap da yaxşı olar
(Ağdam, Gəncə, Göyçay) barama növü. – Həcər xala həməşə cabın saxlıyır (Gəncə)
(Quba) 1. gödəkboylu 2. arıq. – Cac adam çux da yisə, cac qaladu
(Qazax) bax cazeri. – Keçmişdə bir caceri vardı hərənin
I (Gədəbəy, Xanlar, Qazax, Ordubad, Şəmkir, Tovuz) bax cajıx. – Cacıxdan yaxşı doyğa pişer (Qazax); – Cacığı turşuya qoyullar, duz töküllər, ye:llər (
(Dərbənd) kirpi. – Cacunun əti yəlpig azari ulan adama dərmandu
(Zaqatala) içinə döyülmüş qoz ləpəsi qoyulmuş çörək. – Gəl caday yiyək
I (Daşkəsən, Xanlar) barmaqların ayaq pəncəsi ilə birləşdiyi oynaq. – Əyağın qatdanan yerinə cağ deyərix’ (Xanlar) II (Ağdərə, Laçın, Ordubad, Şahbuz,
cağ-cağ olmax: (İmişli) çat-çat olmaq. – Araba qalıb günün altda, çartdarı <çarxları> cağ-cağ olub
(Çənbərək) kal, yetişməmiş meyvə
(Ağdaş) palçıqlı. – Dəhnənin yolu cağalaxdı
(Ağdərə, Göyçay, Mingəçevir, Oğuz, Şəki) yabanı ağac adı. – Bizdər cağan deirix’, ama yuxarı kətdərdə ulas deillər (Ağdərə); – Cağannan qayrılan şey t
(Şəki) çoxlu cağan bitən yer. – Cağannıx habıdı burdadı
(Ordubad) bax cağaylammax
(Ordubad) cadarlanmaq. – Basdığa gün dəyəndə cağaylanır
(Şəmkir) coşmaq (çaya aiddir). – Şəmkir çayı gənə çağıldıyıf gəlir
(Ağbaba) bax caqqıldatmax. – Gəlin bir qab yağı pilova cağıllatdı
(Dərbənd) bax cağala. – Mən mişmişi yiğmağ istədüm, cağladı
cah verməx’: (Cəbrayıl) divan tutmaq
(Qazax) yəhərləmək <dəvəni>. – Eşşəyi palannallar, dəviyi cahazdallar
(Gəncə) gənc <qız, gəlin>. Bəsdi cahılbaş gəlindi, ona hər nə geysə yaraşır
(Ağdam, Ağdaş, Cəbrayıl, Göyçay, Xocavənd, Mingəçevir) yeməli bitki adı. – Anam do:ğuya caj töküfdü (Ağdam); – Bizim bossanda çoxlu caj bitif (Cəbrayı
(Çənbərək) yeməli bitki adı
(Kürdəmir) yeyilən yabanı bitki adı
(Şəki) fındığın yaşıl qabığı
(Qax) bax caqa
(Cəbrayıl) əndərmək <maye haqqında>
(Borçalı, Gəncə, Qazax) çay sahilində meşə. – Biyil caladan ancağ-ancağ ikijə xotma ot piçildi (Qazax); – Calada vəhşi heyvan az olar (Borçalı)
(Qazax) alışmaq, vərdiş etmək. – Mə:m qardaşım qumara calammaz
I (Balakən, Xanlar, Qazax, Mingəçevir, Oğuz, Şamaxı, Şəki, Zaqatala) 1. calaq, peyvənd (Qax, Şəki). – Yaxşi calğa əzgilimiz var (Şəki) 2
(Culfa) bax calğa I. – Əriy hülüyə calxağ oluf
(Şəki, Zaqatala) cağa, laydıra keçirilən barmaqlıq. – Savınnığı calıdan as (Şəki)
(Bakı) sümük çıxıntısı <çox işləməkdən biləkdə əmələ gəlir>. – Cama biləngdə olur çox işdəməkdən
(Başkeçid, Borçalı, Gəncə, Qazax, Naxçıvan) qurbağa nəcisi. – Camax o qədərdi ki, suyu da yaşıl görkəzir (Gəncə); – Camax göllərdo:lar <göllərd
(Tərtər) bax cama. – İşləməkdən əlimdə camam var
(Təbriz) pəncərənin gözü. – Qız camatıdan baxırı
(Füzuli) köhnə qarğı
(Borçalı, Qazax) yazın ilk üç günü. – Camışqıranda boran olor, alaçalpo: lor <alaçalpov olur>, qarnan yağış yağer, camış davam gətirme:r
(Ağdaş, Bərdə, Gəncə, Göyçay, İmişli, İsmayıllı, Kürdəmir, Qax, Mingəçevir, Oğuz, Şəki, Zərdab) pis; yararsız, mənasız
(Kəlbəcər) çatlamaq, yarılmaq (qoza aiddir). – Təzə vaxdı qozun üsdə gəzəl olur, soηra o canaxlıyır, ağzı açılır
(Şuşa) canlıq
(Hamamlı) kol adı. – Canavargəzdirənnən yaxşı dırmıx sapı olur; – Uşaxlar canavargəzdirənnən qoyunu qovalı:r
(Ağdaş) qoz növü. – Canavarsaqqasınnan bir az gəti sındır, ye:əg
(Ordubad, Şərur) qardaş arvadı. – Züleyxa mənim cancanımdı (Şərur); – Biz qardaş arvadına cancanı deyərıx (Ordubad)
(Başkeçid, Borçalı, Hamamlı) gavalı növü adı. – Cancul iyulda yetişer (Borçalı); – Canculu mürəbbiyə işlədeyrix’, onnan yaxşı mürəbbo:lor (Hamamlı)