(Qazax) zəif düşüncəli
(Füzuli, Mingəçevir, Oğuz, Şəmkir) nümunə ◊ Görk olmax (Şəmkir) – nümunə olmaq, ibrət olmaq. – Görk üçün özüm yığacam (Füzuli); – Bu saηa görk olsun,
(İmişli) görünməmiş, qəribə. – Görkəzmə işdi sənin işin
(Ağdam) görkəmli
(Füzuli) bax görkəzmə. – Görsətmə uşaxdı, işə-zade:tmir
(Şamaxı) təntənəli, dəbdəbəli. – Əhməd bəy görüklü bir toy elədi
(Cəbrayıl, Füzuli, Zəngilan) görünür. – Görükür, ollarnan ayrı cür danışmax lazımdı (Zəngilan); – Görükür, sizin işdən xabarı͂:z yoxdu (Cəbrayıl)
I (Bakı) qarpız növü. – Gö:şəni qarpuz bizim yerrərdə yaxşı bitir II (Bakı) suvarılmayan sahə
(Tovuz) kötücə
I (Cəbrayıl, Xanlar, İmişli) çökək yerdən hündür yerə su çıxarmaq üçün düzəldilmiş arx. – Çökək yerdən götürgə olmasa, su keçməz; – Yaz başı su götürg
(Qazax, Şəmkir) xəncər keçirmək üçün kəmərə bağlanan ilmək
(Şəmkir) xırda qarpıza oxşar yeməli yabanı bitki adı. – Bu sa:t gö:ülün yeməli vaxdıdı
(Sabirabad) yavaş-yavaş közərmək
(Bakı) qamçı
(Bakı) bax gev
(Bakı, Quba) gil qab. – A balam, güvecimiz süzdədü? (Quba)
(Ağdaş) təkərdə ox keçən hissənin adı, arabanın topu. – Yaxşı gövəh innafdan <ağac növü> olar
(Naxçıvan) çəmənlik
(Oğuz) bax köbər
(Kəlbəcər) bax göbələx’. – Ağız, o gövərəyi gədiyə ver, ojağa atıf yisin
I (əksər dialekt və şivələrdə) bax gev. – Göy də adamın bir oğludu elə (Gədə- bəy); – Mə:m göyüm heş bir işin qulpunnan yapışmır (Tovuz) II (Qazax, Şə
(Əli Bayramlı) yetişməmiş, dəyməmiş, kal
(Cəbrayıl) göyümtül
(Tovuz) üçillik camış düyəsi. – Göybuynuz yaman anqırır, də:n kalə:lir (kələ gəlir)
I (Göyçay, İmişli) körpə quzularda xəstəlik adı II (Naxçıvan) alça
(İmişli) b ax göyjəqarın
(Borçalı, Qazax) alça
(Şəki) çərpələng
(Ağdaş) göytəhər. – Bu barama göyçavındı
(Qarakilsə) bax göyjəqarın
(Şamaxı) xəsis
(Ağdam, İmişli) bax göəbaxan
(Naxçıvan) yaşıllıq. – Bı yerrər həmişə göyərəmtilix’ olur
(Gəncə, Tovuz) yeni doğmuş qoyunun quzuluğunda əmələ gələn xəstəlik. – Kəlin qoyun göyərmədən öldü (Tovuz)
I (Quba) gözmuncuğu. – Göyərtməni uşağlar buyunnarına saladu II (Şəmkir) bax göyərmə
(Ağcabədi) divardan asılan xalça üzərinə vurulan tikmə. – Göyəvurma xalçanın üsdünə vurulur
(Beyləqan, Gəncə, Goranboy) xəsis. – Çox göyəzə adamdı Qulu (Beyləqan)
(Qazax) zəhlətökən, sırtıq, tutduğunu buraxmayan (adam). – Adam ha döy, göygənədi, yapışdı, buraxmaz
(İmişli) körpə quzularda əmələ gələn xəstəlik adı. – Bu quzu göyjəqarındı, əmələ:lməz <əmələ gəlməz>
(İmişli) xəsislik. – Göylüx’ elə başında qalıf onun
(Şəki) acgöz. – Göynö:s örgətmax uşq: yaxşı döyi
(Gədəbəy, Qazax) mozalan
(Ağdam, Füzuli, Xanlar, Xocavənd, Kürdəmir) yabanı bitki adı. – Göyülü quzunun altına döşüyəllər (Füzuli)
(Zaqatala) kürəkən
(Tovuz) bax göyö:ün. – Heyvanı göyün yaman böələx’ləndirer
I (Qazax, Tovuz) pay, hissə; şərikli alınıb kəsilmiş heyvanın şəriklər arasında bölünən hissələri. – Maηa da bir göz ət bölüη (Tovuz) II (Çənbərək) ba
(Tovuz) gözləmə yeri. – Əli büyün gözdəx’də oturuf
(Qazax, Meğri) çeşmə. – Gözələrin güllə kimi suyunnan qoyun içer, so:ra yaxşı ot kəser (Qazax)
(Əli Bayramlı) bax gözək II