(Qazax) təzə qoyun südü ilə qarın qarışığından hazırlanan sərinlədici içki
(Füzuli) arqo. – Mən qarqadili bilmirəm
(Qarakilsə) yarımşəffaf kristal maddə. – Qarqaduzu ağ, duza oxşar daşdı
(Oğuz) yabanı bitki adı. – Qarqaqaf No:ruz vaxdı açılır, bənö:şə vaxdında
I (Çənbərək, Karvansaray, Ordubad, Salyan, Şərur) axar suyun üzərində nazik buz təqəbəsi. – Qarqara qışda olar Kürdə (Salyan); – Qarqara qışda olar (O
(Qarakilsə) yağışdan sonra iri daşların çökək yerlərində qalmış su
(Zəngilan) səs-küy
(Şəki) qaranquş
(Dərbənd) kotanın ağzını təmizləmək üçün ucu haçalı ağac
(İmişli, Lerik) qadınların başlarına bağladıqları qızıl və ya gümüş pul (bəzək). – Arvadın başında qarmağ var (Lerik)
(Zaqatala) bax qarmağ
(Quba) tükləri buruq, qıvrım (papaq). – Qarmuğ papağ quzi dərisinnən uladı, üzi də tükləri burma uladı
(Cəbrayıl, Füzuli) yaylaqda qar yığılıb qalan yer, kiçik dərə. – Qoyun deyər: Ay məni, Baş qarnağa yay məni (Füzuli); – Quzu qarnaxda yaxşı otdar (Cəb
I (Lənkəran) müftəxor II (Lənkəran) böyük-böyük danışan
(Şərur, Şuşa) çoxyeyən, qarınqulu. – Qarnel adamdı, daşdan yumşax nə versəη, ötürəjəx’ içəri (Şuşa)
(Qazax) bax qarnel. – Onu qarnel İrvahım bilər, mən bilərəm
(Xanlar) yabanı bitki adı
(Qazax, Tovuz) bax qaragünnüx’. – Bu mə:m qarö:ünnüyümdü (Qazax)
(Çənbərək, Karvansaray) çətinliklə otlamaq. – İnex’ naçaxlamışdı, indi az-az qarpınur (Karvansaray)
(Cəbrayıl, Kürdəmir, Tovuz) bax qapışmağ. – Qoyma, uşaxlar qarpışır (Kürdəmir)
(Masallı) çıraqda neft tökülən hissə
(Xanlar) lovğalanmaq. – Nə yaman qarpızdanırsaη, no:luf?
(Şəki) bax qapışmağ
(Xanlar) binada iki tirin altına qoyulan yoğun ağac. – Kərən cansız olsa da, qarppa onun canıdı
(Qarakilsə) ciyə
I (Gədəbəy) seyrək otlu uçurum. – Keçi laf qarsaxda otduyor II (Qax) qozun yaşıl qabığı. – Qarsağı xinəyə qatırıx, saç gö:çək boyanır
(Çənbərək) bax qarsalammağ. – Saj çox isdi oldu deyin, əppəyin üzü qarsaxlandı, içi yaxşı pişmədi
(Bakı) içi yaxşı bişmədən (üzü) yanmaq (çörəyə aiddir). – Bu ki yaxşı pişmiyib, qarsalanıb
(Qazax) fəlakət
I (Qarakilsə, Mingəçevir, Şərur, Şuşa) 1. gödəltmək (Şuşa). – Götü çuxanın qolunu bir az qars 2. daraltmaq (Qarakilsə)
(Qax, Zaqatala) dəlisov
qarşux qurmax: (Qax) haşiyə düzəltmək. – Xanıya qarşux qurmuşam
I (Göyçay, Qazax, Qax, Mingəçevir, Ordubad, Salyan) lovğa. – Əli yaman qart adamdı (Ordubad) ◊ Qart danışmax (Salyan) – lovğa-lovğa danışmaq
qart-qart danışmağ: (Lənkəran, Yardımlı, Salyan, Şamaxı, Şəki) böyük-böyük, lovğa-lovğa danışmaq. – Nə qart-qart danışırsan? (Lənkəran); – Qəfər çox q
(Salyan) mədənin iç hissəsi. – Qarta təmizdəmməsə, qarın-qartanı yiməg olmaz
(İmişli) qaba parça növü. – Geymişəm qartanqazı, Mimmişəm fərəməzi
(Borçalı) yad. – Ə:, sən qartdağan a: döysən
(Kürdəmir, Şəmkir, Tovuz) qazımaq, qaşımaq. – Yağın qazan divi qartdıyıfsaη, o:nçun toyunda yağış yağdı (Şəmkir)
(Başkeçid, Borçalı, Cəbrayıl, Hamamlı, Mingəçevir, Zəngilan) qaşınmaq. – Qotur tüşüf nədi, nə çox qartdanersaη? (Başkeçid); – Adama qotur tüşəndə adam
I (Kürdəmir) bax qart II. – O qartını bəri gət, dəryazı itileyəcəm II (Borçalı, Qazax, Şəmkir, Tovuz) yapıncı
(Yardımlı) ərə getməmiş, evdə qalıb qarımış. – Qartımış qızi kim alar?
qartiyə dönmək: (Zaqatala) əsgiyə dönmək. – Honun partalı qartiyə dönüpdü
(Tovuz) mədənin iç hissəsi. – Heyvanın qarnında qartqart var
(Zaqatala) yetişməmiş qoz
(Dərbənd) bax qaranqac
(Lənkəran) bax qarınpa. – Nə qarunpa uşağdu bu?
(Qazax) dincə qoyulmuş torpaq
qas salmax: (Qax) kəsmək (parçanı)
(Bakı, Qusar, Salyan) çənbər. – Qasağ araba təkərində olur (Salyan)
(Gəncə, Qazax, Şəmkir, Tovuz) bax qasağ. – Arabanın qasağın təzələdim (Gəncə); – Bular yaman mö:kəm qasaxlardı (Şəmkir)