(Salyan) şorba, duru yemək
(Qax) yazın ilk ayı. – Qarayaz havalar genə betər oluy
(Basarkeçər) xəstəlik adı (heyvanların yelinində). – Qoyunun qarayelində yelini çürüyür, soηra deşilif tüşür
(Biləsuvar) əbəs yerə. – Qarayola bazara gedeydim
(Cəlilabad) qaratəhər, qaramtıl. – O:n inəyi qarayosınnıydı
(Kürdəmir) baramaqurdunun beşinci yuxusu. – Qarayuxudan so:ra barama:n zəhməti azalır
(Zəngibasar) eybəcər, kifir. – O:n qızı qarazırtığın biridi
(Füzuli) təzə qoyun südü ilə qarın qarışığından hazırlanan sərinlədici içki. – Yaylağe:tdin qarbulağ işmədin, nə ləzzəti
(Qax) ədəd, baş (soğana aiddir). – Qaşuğluğa bax, gör horda bi qarç soğan varmı?
(Salyan) saxsı parçası, qırığı. – Yeri qazanda qarcı cıxdı
(Xanlar) quş adı. – Qarçalax yaxşı oxuyur, quşbazdar onu qəfəsdə saxlıyır
(Zaqatala) kökə
(Qazax) 1. bulanmaq (ürəyə aiddir). – Ürəyim qarçaşer 2. çaxnaşmaq, qarışmaq (havaya, buluda aiddir)
(Ordubad) çarpayının yanındakı divara vurmaq üçün ipək və ya iplikdən toxunmuş parça. – Qarçını çarpayi ya:na vurallar
(Şuşa) qozun, fındığın yaşıl qabığı, narın qabığı; qarğıdalının büründüyü örtük. – Qoz qardağınnan boağ qayrıllar
(Çənbərək, Gədəbəy) çətinliklə otlamaq (otu az olan yerdə). – Mal daη üzünnən axşamatan qardansa, azca kökələr (Gədəbəy)
(Tərtər) siğə qardaş. – Həsən maηa qardaşağadı
(Basarkeçər, Qazax, Şəmkir, Tovuz) 1. sağdış-soldış. – Qardaşdıx biri bəyin sağında, biri solundo:turar (Tovuz) 2
(Cəbrayıl, Şuşa) bax qareyla. – Qarellə nuxud yekəlix’də olur, meyxoş olur (Şuşa)
(Gəncə, Şuşa) yemişan. – Uşaxlar getdilər qareyla yeməyə (Gəncə)
(Ağdam, Cəbrayıl, Şəmkir, Zəngilan, Zərdab) bax qareyla. – Həbil meşədən çoxlu qareylə yığmışdı (Ağdam)
(Qazax, Tərtər, Tovuz) cəftə. – Qarğaburnuyu dəmirçi qayrer (Qazax)
(Bakı) kürək növü
(Ucar) çayır növlərindən birinin adı. – Qarğaçayır sucax yerrərdə pitir; – Qarğaçayırı gamış yaxşı ye:ir
I (Mingəçevir) bax qarqadili II (Borçalı) cəftə. – Qarğadili qapını bağlamaxçın aynado:lar
(Qazax) bax qarqaduzu
(Xanlar) paltar yuyanda istifadə edilən yabanı bitki. – Ay ciji, mən çoxlu qarğasabunu yeri billəm
(Kəlbəcər) bax qarasoran II. – Sən nə qarğasoransaη, ə:?
(Şəki) bax qarquloş. – Qarğuloş yazda gəlir, so:x düşəndə ge:r
(Zaqatala) qarışqa
(Quba) qozun, fındığın yaşıl qabığı; narın qabığı, qarğıdalının büründüyü örtük
(Kəlbəcər) tələsik. – Qarxalı olduğunö:rə oğlan qızdan xavar tutammadı
(Bərdə, Borçalı, Kürdəmir, Qazax, Ucar) bax qari. – Doxdur qan götürəndə adamın qarısın boğur (Kürdəmir); – Toyda iki qarı əti yedim (Ucar)
(Ordubad) yeyilən yabanı bitki adı
(Ağcabədi, Bərdə, Borçalı, Gədəbəy, Hamamlı, İmişli, Kürdəmir, Qazax, Salyan, Şəmkir) 1. ocaq qalamaq üçün qazılmış yer; ocaq yeri (İmişli, Kürdəmir,
(Kürdəmir) keyləşmək, qıc olmaq (ayaq haqqında). – Çox oturmağdan ayağım qarıdı
I (Cəbrayıl) büzüşmək. – Qarımax büzüşüf bir yerə yığışmaxdı, nejə paltar yuando:lur II (Gəncə) ciftləşmək (itə aiddir)
qarın gətirməməx’: (Şuşa) gözü götürməmək. – Kişinin qarnı gətirmədi, evi satdı getdi
(Yardımlı) bəhanə gətirmək, tənbəllik etmək. – Nə qarın ajrıdeysən, dur işüy gör
(Gəncə, Xaçmaz, Salyan) içalat. – Qarın-qartanı çox pişirəllər (Salyan); – Qəssəfdə çoxlu qarın-qarta var (Gəncə); – Qasab qarın-qarta sata vardi (Xaç
(Qazax) doyunca. – Oturuf savağatan qarınaçmadan yedi ətini erkəyin
(Gəncə, Qazax, Şəmkir) ciftləşdirmək
qarınənə cecimi: (Şərur) qövsi-qüzeh, göy qurşağı. – Qarınənə cecimi uzandı
(Cəlilabad) çəyirtkə növü
(Quba) çoxyeyən, qarınqulu. – Mən bu:şağ kimi qarınxur uşağ görməmişəm!
(Qax) anabir, ata ayrı (uşaq)
(Cəlilabad, Lənkəran, Yardımlı) çoxyeyən, qarınqulu. – Mən Bayram təki qarınpa uşağ görməmişəm, indi yiyib, ginə yimək isdiyir (Lənkəran)
(Cəlilabad) qarınqululuq. – Qarınpalığ eləmə, az ye, eyibdi!
(Şamaxı) adamayovuşmaz, adamdanqaçan. – Mırad qarıyayo:şmaz adamdı
(Şəki, Tabasaran) 1. qolun dirsəkdən yuxarı hissəsi 2. qoyunun qabaq ayaqlarının dizdən yuxarı hissəsi