(Göyçay) deyişmə (aşıqlarda)
(Ağsu, Göyçay, Kürdəmir, Quba, Lənkəran, Masallı, Sabirabad, Yardımlı, Salyan) gülləşmək. – Uşaxlar birbirinən qapışıllar (Göyçay); – Dur gür, ay Mura
(Şərur) savaşmaq. – Uşaxlar genə qapışıllar
(Cəlilabad) bax qapışmağ. – Uşağlar qapışey
(Bərdə) uşaq oyunu adı
(Meğri) güclü. – Qapımda qapla qatırım var
(Quba) çubuqdan hörülmüş qapı. – Bağın qapsağı açığdu, gid uni bağla
(Göyçay) bağlamaq; örtmək. – Qabın ağzını qapsa
(Zaqatala) bağlama, düyünçə. – Qapucu yolda qoyup gəlmişəm
(İrəvan) çöl quşu adı
I (Bakı, İsmayıllı, Kürdəmir, Mingəçevir, Salyan, Şamaxı) xuruş (plovda). – Aşın qarasınnan da qoy özünçün, utanma, öz öyündü (Bakı) II (Mingəçevir) a
(Balakən) kəndin kənarında qoyunlar üçün tikilmiş daş bina. – Getdim qaraba, çopan qoyunnarı aparmışdı çölə
(Cəbrayıl, Salyan) qaraciyər. – Qarabağrı doğra, sajda pişirəg (Salyan)
I (Bakı) qaraqabaq. – Qarabatdağ adamın üzi gülməz II (Şərur) boyunbağı
(Mingəçevir) yabanı bitki adı
(Qazax) ucdantutma. – Camahatı qaraburun isyahıya alajaxlar
(Basarkeçər) xəstəlik adı (malın dilində). – Qaraca malın dilindo:lur, dil xəstəliyidi
(Basarkeçər) xəstəlik adı (malın dilində) ◊ Qaracadil olmax – xəstələnmək, malın dilində olan xəstəliyə tutulmaq
(Sabirabad) məsələn. – Qaracaları, bu kəndi sən yaxşı tanıyırsan
(Cəbrayıl, Salyan) sünbülü qaralmış, qaraca xəstəliyinə tutulmuş. – Qaracalı taxılın çörəyi yaxşı olmaz (Cəbrayıl)
(Gədəbəy) çaxmaq daşı
(Bakı, Basarkeçər, Gədəbəy, Qazax) xəsis. – Güli yaman qaraçı adamdu (Bakı); – Qaraçı adammış Məsdan kişi, eləjənə quru tə:rifi varmış arada (Gədəbəy)
(Ucar) aşağı keyfiyyətli barama. – Qaraçıxarı barama məntəqəsində çox ucuz alıllar
(Gəncə, Qazax) bax qaradiş. – Qaraçiş beş yaşında olur erkək qoyun (Qazax)
(Culfa) kol
(Cəbrayıl, Füzuli) dincə qoyulmuş əkin yeri. – Qaraçöf dincə qoylan yerə de:llər (Cəbrayıl); – Qaraçiş beş yaşında olur erkək qoyun (Qazax)
(Kürdəmir) yabanı bitki adı
(Basarkeçər, Cəbrayıl, Cəlilabad, Gədəbəy, Göyçay, Xanlar, Qubadlı, Zəngilan) dincə qoyulmuş əkin yeri
(Ordubad, Şəki) qara xaşxaş. – Qaraçörəyi əpbəyin üzünə vurallar (Şəki)
(Ağcabədi, Bərdə, Borçalı, Kürdəmir, Cəbrayıl, Salyan, Yardımlı, Tərtər) bəxt, tale ◊ Qaraçuxası yatmax – bəxti gətirməmək
(Cəbrayıl, Kürdəmir) uğursuz, xeyir gətirməyən
(Şəmkir, Tovuz) daxma. – Da: kətdə qaradam qalmıyıf (Şəmkir)
(Qazax, Mingəçevir, Şəmkir) bax qaradaban. – Qaradavan adam uğursuz adama də:rix’ (Şəmkir)
(Zəngilan) yemişan. – Qaradənə meşədə çoxdu
(Zəngilan) həşərat adı. – Qaradirina pambu:n düşmanıdı
(Ağbaba, Basarkeçər, Beyləqan, Biləsuvar, Culfa, Füzuli, Kürdəmir, Qarakilsə, Ordubad, Şərur, Tərtər) 3-dən yuxarı yaşı olan erkək qoyun
qaraduvağ olmağ: (Bakı) üzüqara çıxmaq (qızın bəkarəti pozulmuş olduqda)
(Kürdəmir) çox duzlu, şor. – Əppəği qaraduz eləmisən, yiməy olmur
(Borçalı) bax qarapatma. – Qarafatma gejə cır-cır ötör
(Cəlilabad) azacıq yanmış, ütülmüş başaq
(Şərur) reyhan. – Mən qaragöz də səpbişəm
(Qazax) bədbəxt. – Öldü atası, anası da naxoşdu, qaragündağarcığı oldu elə yazıx
(Bakı) çox pis, keyfiyyətsiz. – Əşi, bu ki lap qaragünnügdü!
(Qazax) dar gün üçün saxlanmış hər nöy şey
(Qazax) nigarançılıq, narahatlıq. – Qarağaydı canımı alıf, uşaxlar gəlif çıxmadı çöldən
(Şərur) buğda növü adı. – Qarağulus buğda düz qalxır
(Füzuli) horra
(Şəmkir) qaramtıl. – Qaraxan kürə qoyunu kökəldifsəη
(Ağcabədi) köhnə keçə. – Qarakeçə ev üsdündo:lardı
(Kürdəmir) milçək növü