(Gədəbəy) mal-qaranı açıq hava şəraitində saxlamaq üçün düzəldilmiş yer. – Kəsirgiyə salın malı, geje:tməsin qoruğa gənə
(Tovuz) dəmirkəsən alət. – Kəskişnən dəmir kəsiler
I (Göyçay, Xaçmaz, Quba, Laçın, Lənkəran, Mingəçevir, Salyan) 1. düyü və ya buğda yarması (Göyçay, Xaçmaz, Quba, Lənkəran, Mingəçevir)
(Borçalı) çürümək (südə aiddir). – Südü pişirerdim, kəsdi
(İmişli, Göyçay, Qarakilsə, Salyan, Qazax, Mingəçevir, Yardımlı, Ucar) 1. pensiya (Qazax). – Biz qoja qalxoççulara kəsmət vererix’ 2
(Quba) eyvanın kənarları. – Kəşivani çirk iləmə
(Yevlax) lovğa. – Niyaz mə:llim kətda adamdı
(Basarkeçər, Biləsuvar, Cəbrayıl, Cəlilabad, Culfa, Füzuli, Gəncə, Göyçay, Xanlar, Kürdəmir, Qazax, Mingəçevir, Naxçıvan, Ordubad, Tərtər) qutab
(Ağdam, Ağcabədi, Beyləqan, Bərdə, Cəbrayıl, Füzuli, Gədəbəy, Göyçay, Xocalı, Xocavənd, İmişli, Kürdəmir, Qazax, Şuşa, Tovuz, Ucar, Yevlax, Zəngilan,
(Basarkeçər) ləpəsi yaxşı çıxan qoz
(Qubadlı) nazikqabıq (qoz). – Kətənköynəx’ cəviz tez sınar
(Ağdam, Bakı, Gəncə, Xocavənd, İmişli, Şəmkir) yabanı bitki adı. – Bir harava kətəyən gətirdim (Gəncə); – Bir qədər kətəyən yığ heyvanın altına tökməg
(Balakən, Qax, Zaqatala) qadın geyimi
I (Xocavənd, İmişli) yeni doğmuş heyvanın ilk südündən bişirilən yemək II (Dərbənd, Quba, Mingəçevir) ev tikərkən tirlərin altına qoyulan ağac
(Hamamlı) kövrək daş. – Bu öyü kəvəx’dən tix’dimişəm
(Gədəbəy, Xanlar) 1. bədəncə zəif, arıq (Gədəbəy). – Çox kəvəldi, yağızadı olmaz sən də:n 2. qarnı yekə (Xanlar)
(Lənkəran) dimdiyi uzun quş. – Bəyağ mənim cələmə kəvələ ilişmişdi
(Laçın, Ordubad, Zəngilan) 32 kq. taxıl tutan ölçü qabı. – Bi kəviz 32 kilovdu (Zəngilan); – Həsən mq: iki kəviz taxıl borc verdi (Laçın); – Kəviz üçü
(Meğri, Ordubad) 1. üzüm dərmək üçün ağac (Ordubad) 2. b a x kavla (Meğri). – Ardışdan 75 kəvlə qırqınan, al bir əməx’
(Qazax) bax kaya
(Salyan) suotu. – Balığlar kəz yiyillər
(Ucar) mənasız, boş-boş. – Lətif, kəzə-küzə danışma, yaxşı danış
(Naxçıvan) yalançı
(Basarkeçər, Hamamlı, Xanlar, Qazax, Tovuz) baldırğana bənzər yeməli bitki adı. – Uşaxlar kığ yığmağa getdilər (Hamamlı); – Kığ yaman qartalıf (Basark
(Ağbaba) ört-basdır etmək. – İşin üsdünü elə kığladı ki, heş bilən olmadı
(Barana, Gədəbəy, Gəncə, Qazax) ağac kəsərkən və ya odun doğrayarkən yerə tökülən qırıntılar, yaxud kiçik odun parçaları
(Basarkeçər) bax kilar. – Qatığı, yağı, çörəyi yığmışam kılara
(Cəbrayıl, Qarakilsə, Ordubad, Şahbuz) hasar altından keçən su yolu. – Otdar kılıfın gözün tutub, su keşmir (Şahbuz)
(Yardımlı) sacayağı. – Kılığı qaza: n altinə qoyeylər
(Qax) bazu sümüyü
(Kəlbəcər) yemlənərkən müəyyən səs çıxarmaq (ata aiddir). – Ata ot verəndə kırıldıyır
(Çənbərək) dolmaq, yığılmaq. – Parça maşının ağzına kırınnandı
(Ağdam, Balakən, Borçalı, Qax, Zaqatala) bax kilkilə
(Borçalı, Əli Bayramlı, Ordubad) bax kirnas. – Nəği yaman kırnas adamdi (Ordubad)
(Cəlilabad, İmişli, Ordubad, Saatlı) bax kirnas. – Kırnıs olma (İmişli)
(Qarakilsə, Meğri, Zəngilan) 1. buz, buz parçaları (Meğri, Zəngilan); – Ərəz bu yil elə hey kırs aparey (Meğri); – Qarnankırsnan gederdim (Zəngilan) 2
(Ağdam, Çənbərək, Füzuli, Xocavənd, Oğuz) bax kirtiş. – Ay bala, ipi kırtıznan kırtızda, qoy bir əz nəzilsin (Çənbərək)
(Ağdam, Cəbrayıl, Çənbərək, Füzuli, Xocavənd, Oğuz) bax kirtişdəməx’. – Nənəm if kırtızdıyır (Cəbrayıl); – O ipi kırtızda qutar (Füzuli)
(Meğri) tut ağacının yarpaqlı budaqlarından qırılıb bağlanmış bağlama. – Sanın qurda qalxuz düz atmiş kırza yarpax verip
(Zaqatala) yundan toxunan əşya
I (Cəbrayıl, Meğri, Zəngilan) baramaqurduna vermək üçün qırılmış tut çubuqlarının kəsilib atılan yoğun və yarpaqsız hissəsi
(Qazax) xırda-xırda. – Qəndi kıtıl-kıtıl doğroyrux
(Meğri) boğaz heyvanın əmcəyindən çıxan maye. – İneyin əmceyinnən hala kıtıra da çıxmey
(Zaqatala) ilmək
kico vırmax: (Kürdəmir) vurnuxmaq, o yan-bu yana hərlənmək. – To:ğun murtdası var, kico vırır
(Cəbrayıl, Kürdəmir, Mingəçevir, Zəngilan) baramaqurdunun üçüncü yuxusu. – Bizim qurdumuz kiçini indi yatır (Cəbrayıl); – Qurdum indi-indi kiçiyə yatı
(Salyan) kəfrəm, mitil. – Yorğa:n kifi köhnəlib
(Şərur) bax kifsiməx’
(Ordubad, Culfa) külbə, təndirin havaçəkən yeri. – Təndirin havaçəkən yerinə kiflə deyərıx (Culfa)
(Mingəçevir, Naxçıvan) kiflənmək, xarab olmaq. – Meyvə çox qalsa kifsiyər (Mingəçevir)