sif. 1. Bədən quruluşu, görünüşü pis; bədəni qeyri-mütənasib, eybəcər, yöndəmsiz. Biçimsiz adam. Biçimsiz bədən
məch. Biçimsiz, yaraşıqsız hala salınmaq; çirkinləşdirilmək
“Biçimsizləşdirmək” dən f.is
f. Biçimsiz, yaraşıqsız hala salmaq, çirkinləşdirmək
is. Biçimsiz şeyin halı, çirkinlik, yaraşıqsızlıq, tənasübsüzlük, səliqəsizlik
is. Otu, taxılı oraqla, maşınla və s. ilə biçmək işi. Biçin vaxtı. Biçin maşını. Kolxozçular biçinə hazırlaşırlar
is. Biçin işi ilə məşğul olan adam, ot, ya taxıl biçən adam. Əlində dəryaz ot biçər mayıs ayı biçinçilər
is. Biçinçinin işi, sənəti, peşəsi. [Kəndli:] Sizin şərbaflar da biçinçilik bilsəydilər, nə yaxşı olardı… Ə
sif. [fars.] Yoxsul, kasıb, fağır, heç bir şeyi olmayan. Sonra [şah] üzün hərəmlərə tutub xitab elədi: – Mən əfradi-nasdən bir fağır və biçiz kimsənəy
is. Yoxsulluq, kasıblıq, fağırlıq
“Biçmək”dən f.is
f. 1. Taxılı, otu oraq, dəryaz, maşın və s. ilə kəsmək. Taxılı biçmək. Otu biçmək. Tarlanı biçmək. – Biz məgər bilmirik taxıl biçmək
[fars.] 1. Zülm, əzab, əziyyət. □ Bidad etmək (eləmək) – zülm etmək. Xublar kim bu qədər könlümə bidad eylər; Bir usanmaz çəkə əl, dil dögümüş, ahən i
sif. və zərf [fars. bi… və ər. dimaq] Kefsiz, naçar; kefi, əhvalı pozğun. Eybdir bir-birini həcv edə ərbabi-kəmal; Bidamaq olma sözümdən, sənə qurban,
sif. [fars.] Tumsuz, toxumsuz, dənsiz. Bidanə üzüm. Bidanə kişmiş
sif. [fars.] klas. 1. köhn. şair. Oyaq, ayılmış (yuxudan), yuxusuz. Eyləyibsən məni eşqə giriftar; Gündüzüm biqərar, gecələr bidar
is. [ər.] köhn. Əvvəl, başlanğıc, ibtida. Yəni necə ki, məkanın bidayət və nihayəti yoxdur, zaman dəxi biibtida və intihadır
is. [fars.] köhn. Vergi. [Fərhad:] Rəiyyət borcludur … qazandığının yarısını bidehə verə, qalanını da mənə
sif. [fars. bi… və ər. dəlil] bax dəlilsiz
bax bidamaq. Səni görcək özün soxar içəri; Tünd olub, qapını bidəmaq çəkər. Q.Zakir
[fars.] 1. bax dərdsiz. Böylə kim ol dilrüba bidərddir, mən dərdmənd. Füzuli. Gər rəfiqin ola bidərd, davasız dərddir; Əhli-dildən gələ, min zəxm o bi
[fars.] bax bidəva. Birdən sual edən dərdi-bidərman; Əhvalını pərişanə yetirrəm. Aşıq Pəri
is. [ər.] Hamı tərəfindən qədimdən bəri qəbul edilmiş qayda və adətə, yaxud dinə zidd olan şey, keyfiyyət
sif. [fars. bi… və ər. dəva] Davasız, dərmansız, əlacsız, sağalmaz
[fars. bi… və ər. din] bax dinsiz. [Ağa Mərdan:] Bəli, indi məlum oldu ki, siz niyə belə danışırsınız, çünki o … bidinin ağzı sizə dəyibdir
is. Dinsizlik, heç bir dinə inanmama
[fars.] bax bədmüşk
sif. [fars. bi… və ər. elm] Elmsiz, biliksiz
sif. [fars. bi… və ər. etibar] Etibarsız. Bietibar adam. – [Rüstəm bəy:] Məhərrəm, sənin axırın niyə belə bietibar oldu? N
is. Etibarsızlıq; etibara layiq olmama. Qələmin belə aciz və bietibarlığını görəndə rəssamlara əl ataq! C
zərf [fars. bi… və ər. etina] Etinasız. Şah Abbası kənar qoyub, qırx il sərasər onun saffaklığına və cabbarlığına bietina nazir oldular? M
sif. [fars.] Eyibsiz, nöqsansız; qüsursuz
[fars. bi… və ər. ədəb] bax ədəbsiz. Oldu vacib eyləmək ol biədəbdən ictinab. Füzuli
is. Ədəbsizlik, tərbiyəsizlik, yaramazlıq; ədəbsiz, nalayiq, qaba hərəkət, söz. □ Biədəblik etmək – ədəbsiz (nalayiq) hərəkət etmək, ya söz söyləmək
[fars. bi… və ər. əql] bax ağılsız
[fars. bi… və ər. ilac] Əlacsız, çarəsiz, naçar. [Cahangir bəy:] İndi o ümidlərim də kəsilib, qalmışam naçar, biəlac
is. Əlacsızlıq, çarəsizlik
sif. [fars. bi… və ər. əməl] Dediyinə və ya deyilənə əməl etməyən; boşboğaz, bekara. □ Alimi-biəməl – bax alim
sif. [fars. bi… və ər. əncam] Sonsuz; aqibətsiz, nəticəsiz, faydasız
sif. [fars.] Əndazəsiz, ölçüsüz, biçimsiz; qaydasız
is. 1. Ölçüsüzlük, biçimsizlik; həddən artıqlıq. 2. Nizamsızlıq, qaydasızlıq, qanunsuzluq, başlı-başınalıq
sif. [fars. bi… və ər. əsil] Əsilsiz, əsli-nəcabəti olmayan, alçaq
[fars. bi… və ər. faidə] bax bifayda. Bihudə deyil bu karxanə; Bifaidə gərdişi-zəmanə. Füzuli
sif. Faydasız. [Fərhad:] Bifayda olmaqdan isə, ölüb bir dəfə qurtarmaq məsləhətdir. Ə.Haqverdiyev
sif. [fars.] Fərsiz, fərasətsiz, bacarıqsız, bikara
[ing.] aşp. Mal ətindən hazırlanan qızartma. [Əhməd:] – İstərsən mənə bifşteks gətir, – deyə Əşrəfə baxdı
sif. [fars.] Vaxtsız, gec, axşamçağı
sif. [fars.] Yad, yabançı, özgə, tanış olmayan. Biganə adam. – Bu tədbir ilə mülki-İran tayfeyi-biganənin hücumundan məhfuz qaldı
f. Biganə olmaq, yad olmaq, yadlaşmaq. Salıbdır meylini yarım kuyinə; Əqlü huşum məndən biganələnmiş
is. Yadlıq, yabançılıq. Şahım, nəzər et məni-gədayə; Biganəlik etmə aşinayə! Füzuli. Xalqla dövlət arasında ədavətin, biganəliyin əsil səbəbi ruhanilə