is. Varlanmağa, dövlətlənməyə can atma
sif. Dövləti, sərvəti olmayan
is. Dövləti, sərvəti olmama
is. [ər.] 1. Dolanma, hərlənmə, fırlanma; bir şeyin öz oxu ətrafında hərəkəti. □ Dövr etmək – 1) bir şeyin ətrafında hərlənmək, fırlanmaq, dövrəvi hər
is. Məclisin baş tərəfi, hörmətli və şərəfli sayılan yeri
is. [ər.] 1. Zaman, zəmanə, dövr, vaxt, çağ. Doğru derlər, hər zaman bir aşiqin dövranıdır. Füzuli. O imiş xahişi əvvəl anın; Şair ayinəsidir dövranın
is. 1. Çevrə, dairə. Təkərin dövrəsi. 2. Ətraf, həndəvər, yan; bir şeyin dışarıdan və ya içəridən dörd tərəfi
1. “Dövrələmək”dən f.is. 2. zərf Dövrə vuraraq, dairəvi. [Adamlar] alaçıq boyu dövrələmə oturub, Qaragözün verdiyi buğlanan çayı içməyə başladılar
f. Əhatə etmək, dövrəyə almaq, araya almaq, dörd tərəfini tutmaq
“Dövrələnmək”dən f.is
1. məch. Dövrəyə alınmaq, əhatə edilmək, araya alınmaq. 2. t-siz. Halqalanmaq, halqa kimi görünmək, genəlmək
“Dövrələşdirmək”dən f.is
f. Dövrə (dairə) şəklinə salmaq; girdələşdirmək
sif. Dövrəyə alan, dörd bir tərəfini tutan, mühasirəyə alan
sif. Çevrəsi geniş, ətrafı geniş. Bu yer çox dövrəli yerdir
sif. Dövrə (dairə) şəklində; dairəvi. Ətrafına bir dövrəmə cızıq çəkib deyir: – Ayağını bu cızıqdan bayıra qoysan, özün bil! “M
sif.sifəti girdə; girdəsifət
sif. Dövrə xassəsində, dövrə mahiyyətində, dövrə şəklində olan. Dövrəvi hərəkət
sif. [ər.] 1. bax dövrəvi. Dövri hərəkət. 2. Müəyyən vaxtlarda çıxan. Dövri mətbuat. 3. Vaxtdan-vaxta təkrar edən, müəyyən vaxtlarda (dövrlərdə) baş v
is. Bir şeyin dövri olması, müəyyən vaxtlarda, vaxtaşırı təkrar etməsi, baş verməsi
is. [ər.] 1. iqt. Gəlir əldə etmək və təkrar istehsal üçün pulun, malın dövr etməsi, tədavülü. Pul dövriyyəsi
“Dövrləşdirilmək”dən f.is. Ədəbiyyat tarixinin dövrləşdirilməsi
məch. Dövrlərə bölünmək
“Dövrləşdirmək”dən f.is
f. Dövrlərə ayırmaq (bölmək). Dil tarixini dövrləşdirmək
“Dövrləşmək”dən f.is
f. Ayrı-ayrı dövrlərə bölünmək (ayrılmaq)
zərf dan. Bərk-bərk döyərək, əzişdirərək; döyülmüş halda. Kişini döysındır aparıb qatırlar zindana. “M
is. məh. Peyvənd, qələm
“Döycələmək”dən f.is
f. məh. Döycə (peyvənd, qələm) vurmaq
icb. məh. Döycə (peyvənd, qələm) vurdurmaq
“Döydürmək”dən f.is
“Döymək” dən icb. [Pristav:] Doğrusunu de, yoxsa səni yıxdırıb o qədər döydürərik ki, bir ay yorğan-döşəkdə qalarsan
zərf Bir şeylə vura-vura, fiziki qüvvə işlədərək. Usta ağlaya-ağlaya fikrə getdi və birdən qalxıb başına döyə-döyə hönkürdü
is. 1. Keçmişdə: kəlağayı və ya bezi üzüsığallı daş üstündə ağac çəkiclə döyəcləyib şax və sığallı hala salma işi
is. Çəkicvuran. Döyəcçilərin məharətlə vurduğu çəkiclərin səsi pulemyot səsi kimi müntəzəm eşidilirdi
is. xüs. Üstündə şey döyəcləmək, döyəc işi aparmaq üçün sığallı daş
bax döyməc
“Döyəcləmək”dən f.is
f. 1. Bir şeylə döymək, vurmaq. Az qalıb, mənzil başına çatmışıq, – deyə arabaçı öküzləri döyəclədi. T
“Döyəclənmək”dən f.is
məch. Bir şeylə üstündən döyülmək, vurulmaq
1. is. Çox sürtülməkdən, toxunmaqdan, bir şeyə dəyməkdən, yaxud döyülməkdən dəridə əmələ gələn sərtlik, qalınlıq; qabar
sif. Döyənəyi olan, qabarlı. Döyənəkli ayaqlar
is. bot. Meşələrdə, rütubətli yerlərdə bitən çoxillik ot bitkisi
is. 1. “Döymək”dən f.is. 2. Quru meyvə tozu (poroşoku). 3. xüs. Döymə üsulu ilə mis, dəmir və s. üzərində salınmış naxış, şəkil
is. məh. Yaş meyvənin döyülməsi ilə hazırlanan yemək. Gün uzun, külfət oruc, döyməc ilə keçmir əməl. M
is. aşp. İçərisinə döyülmüş ət qoyulmuş, yaxud qarası ət qiyməsi olan plov. [Ağa Kərim xan:] …Tez ürəktutan xörəklərdən birisi döymədöşəmədir