[ital.] Parıltı vermək, həmçinin korlanmaqdan qorumaq üçün əşyanın üzərinə çəkilən spirtdə, yağda, skipidarda həll olunmuş qatran
Dağıstanda yaşayan Qafqaz xalqlarından biri və bu xalqa mənsub adam. Lak dili. Lak kəndi
sif. və zərf Lak dilində (bax lak2). Lakca-rusca lüğət. Lakca danışmaq
is. Dəriyə, mebelə lak çəkən usta
is. [fr.] 1. Nökər. Lakeylər səf-səf durub, bir-bir “ağa, xoş gəlibsiniz!” deyirdilər. Ə.Haqverdiyev
bağl. [ər.] Cümlələri, habelə cümlə üzvlərini (əsasən həmcins üzvləri) birləşdirərək qarşılıq bildirir
“Laklamaq”dan f.is
f. Lak vurmaq, lak sürtmək, lakla örtmək. Bufeti laklamaq. Stolu laklamaq
“Laklanmaq”dan f.is
məch. Lak çəkilmək, lak sürtülmək, lakla örtülmək
“Laklatdırmaq”dan f.is
icb. Lak çəkdirmək, lak sürtdürmək, lak vurdurmaq
sif. Lak çəkilmiş, lak sürtülmüş, lakla örtülmüş. Laklı dəri. // Lak qatılmış. Laklı rəng
[holl. lakmoes] Dəniz şibyələrindən hasil edilən, kağıza turşuların təsirilə qırmızı, qələvilərin təsirilə isə göy rəng verən boyayıcı maddə
sif. [yun.] Qısa, yığcam, azsözlü
[lat.] fiziol. İnsanlarda və məməli heyvanlarda süd vəzilərində südün əmələ gəlməsi, toplanması və onun ifrazı prosesi
təql. Leyləyin çıxardığı səs. Dəmirçinin ömrü taq-taqla, leyləyin ömrü laqlaqla keçər. (Ata. sözü)
[ər.] 1. sif. Heç bir şeyin fikrini, qeydini çəkməyən, heç bir şeyə əhəmiyyət verməyən, hər şeyi qulaqardına vuran
[ər. laqeyd və fars …anə] bax laqeydcə(sinə). Qorodovoy qış günəşinin isticə şüası altında laqeydanə xoruldayırdı
zərf Heç bir şeyin fikrinə, qayğısına, qeydinə qalmadan; laqeydliklə, fikir vermədən, maraqlanmadan. Laqeydcəsinə baxmaq
“Laqeydləşmək”dən f.is
f. Laqeyd olmaq, heç bir şeyə maraq göstərməmək, soyuqqanlı olmaq
1. is. Hər şeyə laqeyd münasibət, maraqsızlıq göstərmə; etinasızlıq, başısoyuqluq, qayğısızlıq, qeydsizlik
təql. Darboğaz qabdan tökülən və ya qaynayan mayenin, yaxud da heyvanların dillə bir şeyi yalayarkən çıxardığı səs
“Laqqıldamaq”dan f.is
f. Darboğaz qabdan axan su və ya qaynayan mayenin çıxardığı səsə bənzər səs çıxarmaq
is. 1. Laqqıldayaraq axan və ya tökülən mayedən çıxan səs. 2. bax laqqırtı
is. Söhbət, danışıq, laf (çox vaxt mənasız, boş, qeyri-ciddi söhbət mənasında). [Nurcahan xala] dəstələrdən birinə yanaşaraq laqqırtıya başlardı
sif. 1. Danışmaq qabiliyyətindən məhrum olan, danışa bilməyən. Lal adam. // İs. mənasında. Lalın dilini anası bilər
1. zərf Səs çıxarmadan, dinmədən, danışmadan, susaraq. Lal-dinməz oturmaq. – Səlimnaz lal-dinməz dayanıb, bütün bədəni ilə qapını tutmuşdu
1. sif. Həm danışmaq, həm də eşitmək qabiliyyəti olmayan. Lal-kar uşaq. // İs. mənasında. Lal-karlar məktəbi
is. Həm danışmaq, həm də eşitmək qabiliyyətindən məhrumluq; lal və kar adamın halı
zərf Heyrət içərisində; susaraq. Arvad belə rəftarı gördükdə lal-mat geri dönüb qayıtdı. B.Talıblı
sif. Tamam lal olmayıb, ancaq kəlməni bütöv tələffüz edə bilməyən. Lalapiti(k) adam
is. [fars.] 1. bot. İriləçəkli qırmızı çiçəkləri olan bitki və bu bitkinin çiçəyi. Bitər çəməndə lalələr, əlində al piyalələr; Səhər zamanı dür kimi d
cəm bot. Lalə və bəzi başqa bitkilərin daxil olduğu bitki fəsiləsi
sif. şair. Dodaqları lalə kimi qırmızı. Bu evlər, lalədodaq kəndli qızları, hamısı [Əsgərə] məxsus idi
sif. [fars.] klas. Lalə rəngində, lalərəngli, lalə kimi qırmızı. Tərk etdi libasilaləguni. Füzuli. □ Laləgun olmaq klas
“Lalələnmək”dən f.is
f. 1. Lalə açılmaq, lalə ilə örtülmək. Yaz gəldi, çöllər lalələndi. 2. Qırmızı rəng almaq; qızarmaq. Al bayraqlar; Lalələnib sinəsində; Doğma yurdun;
sif. Lalə bitmiş, lalə əkilmiş, lalə olan. Laləli çəmən. Laləli bağ. – Bahar fəsli, yaz ayları gələndə; Süsənli, sünbüllü, laləli dağlar! Aşıq Ələsgər
bax laləzar. Al-əlvan geyinmiş qızlar çöllərə səpələnib gül-çiçək dərir, sinəsi qızaran taxılların arası ilə qaçıb laləlikdə görünməz olurdular
sif. [fars.] şair. Lalə rəngində, lalə rəngli, qırmızı. Durnanın qatarı gör nə qəşəngdir; Səhər buludları nə lalərəngdir! R
klas. bax laləyanaq. Lalərüxlər köysümün çakinə qılmazlar nəzər; Hiç bir rəhm eyləməzlər daği-pünhanım görüb
sif. şair. Yanaqları, üzü lalə kimi qırmızı; alyanaq, qırmızıyanaq
is. [fars.] şair. Laləlik, çiçəklik, güllük, çoxlu lalə bitən yer. Baxdı ki, bura elə çəmənzar, laləzar bir yerdir ki, day nə deyim
bax laləzar. [Rizvan] bura hər cür ağacdan, güldən əkib, bura olub bir laləzarlıq. (Nağıl). [Zeynəb] bir azdan sonra yorulub bir laləzarlıqda oturdu v
sif. Həddindən artıq dəyib boşalmış, yetişib vaxtı ötmüş; lırt. Lalıq armud. Lalıq zoğal