sif. [ər.] 1. Qüdrətli, böyük qüvvət və qüdrət sahibi olan. Qadir xalqımız öz gələcəyinə inamla baxır
is. Bacarma, böyük qüvvət və qüdrət sahibi olma; qüdrət, bacarıq
[ər.] Ərəb əlifbasında ( ) şəklində yazılan hərfin adı
is. [ər.] klas. Əfsanələrdə: ənqa (Simurq) adlı mövhumi quşun yaşadığı Qafqaz sıra dağlarından birinin – Elbrusun (Əlbürzün) qədim adı
is. [ər.] Baş. Çar zabitlərinin qafasında iki şey hökm sürürdü: şəhvət və şərab. M.S.Ordubadi. Həkimin olmasa qırxıq qafası; Mərizə faidə verməz dəvas
bax başlı 1-ci mənada. Hanı məclisi-qumarın, rüfəqayi-meyküsarın? Hanı nəşəyi-xumarın, a qalın qafalı fələ?! M
bax başsız 1-ci mənada
sif. [ər.] 1. Nə edəcəyini və başına nə gələcəyini irəlicədən düşünməyib, işini boş tutan; qəflətdə olan; ehtiyatsız, diqqətsiz, xəbərsiz
zərf [ər. qafil və fars. …anə] Qafilcəsinə, qəflətdə olaraq; diqqətsizliklə, xəbərsizcəsinə, ehtiyatsızcasına
is. [ər.] Birlikdə yol gedən atlılar və s. dəstəsi; karvan. Qafilə bir az irəliləyib sağ tərəfə – qala qapısına doğru döndü
is. Qəflət etmə, qəflətdə olma, qafil olma; xəbərsizlik, işin qabağını, dalını düşünməmə, fürsəti əldən vermə
is. [ər.] ədəb. Şeirdə: beytlərin və ya misraların son söz və ya səslərinin uyğunluğu, həmahəngliyi. Bu şerin qafiyələri düz gəlmir
is. [ər. qafiyə və fars. …baz] Şerin məzmununa fikir verməyib, ancaq qafiyələri güdən, qafiyələrin düz gəlməsinə çox fikir verən şair
is. Yalnız qafiyə güdüb, şerin mənasına fikir verməmə
sif. Qafiyəsi olan. Qafiyəli beyt. Qafiyəli şeir. – Ünvanına tək-tək qafiyəli hərzə də yağdırdılar. R
sif. və is. [ər. qafiyə və fars. pərdaz] Qafiyə düzəldən, qafiyə uyduran (şair). Şövqü-vəsli-çəmənində sənin, ey mayeyi-naz; Təbimin bülbülüdür qafıyə
is. Qafiyə düzəltmə, qafiyə uydurma. Nəhayət, Sabiri “Sabir” edən “Molla Nəsrəddin” oldu. Təb Sabirin idi, qafıyəpərdazlıq Sabirin idi, istedadı-şeriy
sif. Qafiyəsi olmayan, qafiyəsi pozğun olan. Nə qədər çalışdın “ağ” alınmadı; Köhnə qafiyəsiz darıxdı şerim… M
is. Qafiyə nöqsanı, qafiyədə uyğunsuzluq; ahəngsizlik, pozğunluq. // Şeirdə sərbəstlik, qafiyə olmama
sif. və is. Qafqaz xalqlarından birinə mənsub olan; Qafqaz əhli. Qafqazlı qızarmış halda üzrxahlıq edib, çıxıb papirosu çöldə çəkir
dan. bax vağ 2-ci mənada
is. Uşaq dilində: hər cür şirni, dadlı, yeməli şey
is. Dimdik. [Piri Fani:] Simurq adında bir quş uçub gələr, bu ağacda məskən edər, onu qoruyar. Sizlərdən hər biriniz özünüz üçün nə istəsəniz, Simurq
is. dan. Hörmət üçün böyük qardaşa, əmiyə, dayıya və ümumiyyətlə, yaxın adama deyilir. Ay qağa, nə yatmısan, evimi yıxıblar, dur görək bu nə işdir? Mi
is. zool. Dəniz sahilində yuvalayıb, sahil suları üzərində uçan və balıqla qidalanan iri qanadlı dəniz quşu
bax qazlanmaq 3-cü mənada. [Yasavul] öz tay-tuşunun yanında da “Göyərçinin canı üçün, Göyərçinin ölmüşünə”, – deyə and içər və bununla da qağazlanardı
“Qağıldamaq”dan f.is
f. Qaz kimi səs çıxarmaq, qağayı səsinə bənzər səs çıxarmaq
“Qağıldaşmaq”dan f.is
qarş. Ağız-ağıza verib hamı birdən qağıldamaq, bağırışmaq. Qarğa kimi çox da qağıldaşmayın; Ay cücələr, bəsdi, cırıldaşmayın! Ə
“Qağıldatmaq”dan f.is
icb. Qağıltı səsi çıxartdırmaq. Qazları qağıldatmaq
is. Qaz və qağayı kimi quşların bağırtısı
is. məh. Müxtəlif həcmdə olan şəkilcə küpəoxşar saxsı qab
zərf Qəhqəhə ilə, bərkdən. Əl-ələ çalanda, qah-qah güləndə; Əyləşib qalanda, pünhan olanda; Deyib danışdığı yadıma düşdü
is. məh. Mal-qaranın saxlandığı, ətrafı çəpərli və ya hasarlı üstüaçıq yer; ağıl. Bu gün Bəxti də evdə yatmayıb, özünü malqaranın qahalına verdi
is. məh. Tərəfdar, arxa, kömək, havadar. Qahmarımız olmadı nə arxada, nə öndə… B.Vahabzadə. □ Qahmar çıxmaq – kömək çıxmaq, tərəfini saxlamaq, havadar
is. məh. Tərəfdar, havadar, tərəf saxlayan
is. məh. Tərəfgirlik, havadarlıq, tərəf saxlama
is. Qurudulmuş meyvə. Alma qaxı. Armud qaxı. Ərik qaxı. – Pul yoxdur, toyuq, ördək, qax, qoz ki vardır, bunları gətirin borclarınıza hesab edək
is. 1. Günəşdə və ya başqa üsul ilə qurudulmuş ət. □ Qaxac etmək – günəşdə və ya başqa üsul ilə qurutmaq (əti)
is. Qaxac hazırlayan adam
“Qaxacımaq”dan f.is
f. 1. Qaxaca dönmək, çox qurumaq. 2. məc. Arıqlamaq, zəifləmək, qurumaq
“Qaxacıtmaq”dan f.is
f. 1. Əti günəşdə və ya başqa bir üsul ilə qurutmaq, qaxac eləmək. Əti günəş qabağında qaxacıdırlar. 2
f. Günəşdə və ya başqa bir üsul ilə qurutmaq, qaxac etmək
bax qaxınc
“Qaxmaq”dan icb
“Qaxılmaq”dan f.is