“Yuvalanmaq”dan f.is
qayıd. Özünə yuva düzəltmək. Başına dönməkdən əlmi götürrəm; Can mürğü zülfündə yuvalanıbdır. M.P.Vaqif
sif. Yuvası olan. Yuvalı quşlar
sif. 1. Girdə, dəyirmi, yumru. Çayın vadisini uğultu bürümüşdü. Hirsli sular iri, qara, yuvarlaq daşları yumalaya-yumalaya gətirdikcə, bir-birinə toxu
“Yuvarlaqlamaq”dan f.is
f. Yuvarlaq hala gətirmək, yuvarlaq şəklə salmaq, yuvarlaq etmək
is. Yuvarlaq şeyin halı; girdəlik, dəyirmilik
“Yuvarlamaq”dan f.is
f. 1. Yuvarlaq bir şeyi itələyib hərəkət etdirmək; gillətmək. Topu yuvarlamaq. Daşları başıaşağı yuvarlamaq
“Yuvarlanmaq”dan f.is
qayıd. 1. Yuvarlanayuvarlana düşmək, diyirlənə-diyirlənə getmək, gedib düşmək. Gözəlin əlindən düşən fındıq stolun üstündən yerə yuvarlandı
“Yuvarlatmaq”dan f.is
icb. 1. Yuvarlanmağa məcbur etmək. Sanki bir sel [Səriyyə və uşaqlarını] çalxalaya-çalxalaya gətirib hündür bir bənddən başıaşağı, dəyirman daşının al
sif. 1. Yuvası olmayan. Yuvasız quş. 2. məc. Yurdsuz, mənzilsiz, evsiz-eşiksiz; avara, sərgərdan. □ Yuvasız quş – məc
is. [lat.] coğr. Dərinliklərdən ilk dəfə yer səthinə çıxan ərgin sular
is. Meyit yuyan adam. [Əbülfəz kişinin] üst paltarlarını qəbirqazanlara, alt paltarlarını yuyucusuna verdilər
sif. xüs. Təmizləmək üçün bir şeyi yuyan. Yuyucu cihaz
is. Yuyucunun işi, peşəsi (bax yuyucu2). Yuyuculuq etmək
“Yuyulmaq”dan f.is
məch. 1. Su, sabun və s. ilə çirki, ləkəsi təmizlənmək. Paltarlar yuyuldu. Pilləkənlər yuyuldu. Çirkli qablar yuyuldu
f.sif. Su və ya su və sabun ilə təmizlənməmiş; kirli, çirkli. Yuyulmamış qab. Yuyulmamış paltar. Yuyulmamış meyvə
“Yuyulmaq”dan f.sif. Yuyulmuş paltar. Yuyulmuş qab. Yağışdan yuyulmuş asfalt. Dalğalardan yuyulmuş sahil
is. Əlüzyuyan (cihaz). [Kəblə Rəcəb] cəld gedib, yuyunacaqda əllərini sabunla yuyub suya çəkir. Ə.Haqverdiyev
“Yuyundurmaq”dan f.is
f. Su, sabun və s. ilə əlüzünü, bədənini yumaq; çimizdirmək. Uşağı vannada yuyundurmaq
“Yuyunmaq”dan f.is
qayıd. 1. Öz əl-üzünü, bədənini yumaq; çimmək. Hamamda yuyunmaq. Çayda yuyunmaq. – Kərim xan gəlib yuyunar, çörək yeyər, çay içər və köhnə cırıq kilim
is. İçində paltar və s. yuyulmuş su; çirk su
is. 1. Daşınmaq, aparılmaq üçün hər cür şey, daşınmalı olan mal və s. Yükü boşaltmaq. Heyvanın dalına yük çatmaq
is. Ünvanına qatar, gəmi, təyyarə və s. vasitəsilə yük göndərilən təşkilat, adam və s
is. Üstünə yük yığmaq üçün qurğu (bax yük 2-ci mənada)
is. Yükü boşaltma işi
is. Yük daşıma işi
sif. Yük daşımağa məxsus. Yükdaşıyan maşın. Yükdaşıyan gəmi. // Yük daşımaqla məşğul olan. Yükdaşıyan fəhlə
is. Birinin ünvanına qatar, gəmi, təyyarə və s. vasitəsilə yük göndərən təşkilat, adam və s
is. tex. Mexanizmlərin ağır şey qaldırma gücü
sif. Ağır şeyləri, yükləri qaldıran. Yükqaldıran maşın. – Hündür və qüvvətli yükqaldıran kran uzun xortumunu dik tutaraq vüqarla durmuşdur
“Yüklədilmək”dən f.is
məch. Başqasına yükləmə işi gördürmək
“Yükləmək”dən f.is
f. 1. Yük vurmaq, yük qoymaq, yüklə doldurmaq. Vaqonu (gəmini, maşını) yükləmək. – Körpünün sol tərəfində dayanmış gəmiyə taxta-şalban yükləyirdilər
“Yüklənmək”dən f.is. Maşınların yüklənməsi
məch. 1. Yük vurulmaq, yük qoyulmaq, yüklə doldurulmaq. Vaqonlar (maşınlar) yüklənmişdir. // Dalına yük çatılmaq (qoyulmaq)
f.sif. Yük qoyulmuş, yük vurulmuş, yük doldurulmuş. Yüklənmiş maşın. Taxıl ilə yüklənmiş vaqonlar. // Arxasına yük çatılmış, yük qoyulmuş
“Yüklətmək”dən f.is
icb. Yükləmə işi gördürmək, yük vurdurmaq. Arabaları yüklətmək
sif. Yükvuran, yükqaldıran, yükləyən. Yükləyici maşın
sif. 1. Yük vurulmuş, yüklənmiş, yükü olan. Yüklü vaqon. Yüklü maşın. Yüklü araba. – Kişi əlində çomaq; Sürür yüklü öküzü
is. Yük yığılan yer, yük yeri. Otaqların müxəlləfatı yüklükdə bir dəst yorğan-döşək, … çaxmaqlı tüfəng, köhnə xəncərdən ibarətdir
sif. 1. Uca, hündür. Yüksək bina. Yüksək dağ. Yüksək ağac. Yüksək təpə. – Yolun üst tərəfində, yüksək qayaların döşündə şam ağacları görünürdü