is. 1. İp üzərində gəzmək və atılıb-düşməklə cürbəcür oyunlar göstərən adam; canbaz. Kəndirbazların çıxışı
is. 1. Kəndirbazın peşəsi, sənəti, məşğuliyyəti; akrobatlıq, canbazlıq. 2. məc. Hoqqabazlıq, oyunbazlıq
sif. Bərk, möhkəm. □ Kəndirqayış kimi – bərk-bərk. Qırsaqqız Xoca Əzizi elə tutdu, elə tutdu ki, kəndirqayış kimi
is. 1. Kənd, kənd yeri. [Vaqif:] Xeyr, yanıldınız, ona dil verən; Kəndistan yeridir, bəli, kəndistan
is. köhn. Kəndistanda yaşayan adam; kəndli. [Şahbəy:] Biz ki kəndistanlıyıq… Ə.Əbülhəsən
is. 1. Kənddə yaşayan və əsas peşəsi kənd təsərrüfatı olan adam; kənd əhli, kəndçi. Ceyranın əri Eldar adlı kəndli bir gənc imiş
top. dan. Kəndli
top. Keçmişdə bəzən kəndliyə, kəndlilərə ikrahla, saymazyana verilən ad. [Əminə Dürdanəyə:] Səndən olsaydı, çoxdan bu dövləti paylamışdın kəndlikütlüy
is. Kəndli peşəsi, işi; əkinçilik. Bu zaman Cəlil istəyirdi ki, bu yeri satıb özü üçün bir dükan açsın və canını kəndlilikdən qurtarsın
sif. və zərf Kənd tipində, kənd tərzində, kənd qaydası ilə, kənddə olduğu kimi. Kəndsayağı ev. – Kəndsayağı bəzənmiş evdə həmin adamla ev sahibi söhbə
sif. Kəndin yaxınlığında olan, kəndin yanında yerləşən. Kəndyanı otlaq
sif. 1. Ləpəsi çətin çıxan. Kənək qoz. 2. məc. Çətinliklə başa gələn, həyata keçən. Kənək iş. – Yazıb pozduğum və şagird dəftərindən qopartdığım vərəq
is. 1. Ləpəsi çətin çıxan qoz və s.-nin keyfiyyəti. 2. Kənək adamın xasiyyəti; tərslik, inadkarlıq, inadcıllıq
is. bot. Kökü yanacaq kimi işlədilən, qış otlaqlarında yayılan bitki növü. Camaatın içindən bir dəstə dilmancın yanına yeriyib başladılar and içməyə k
is. Kəngiz çox olan yer, kəngiz bitən yer, sahə
is. [fars.] köhn. 1. Xidmətçi qız, qulluqçu. Evin kənizi. – Bir gün Mehriban Soltanın kənizlərinə xəbər gəldi ki, filan küçəyə bir bazirgan gəlib
is. köhn. 1. Qulluqçuluq. [Günay:] Qoy qismətim qürbətdə kənizlik olsun, amma Barsisim, körpə quzum ac qalmasın, böyüsün boya-başa çatsın
bax kankan. Bir az keçdi, bir neçə kömürçü, kənkan göründü. Çəmənzəminli. [Suraxanskinin] oxumağı da quyu dibindəki kənkan səsinə oxşayırdı
is. 1. Un ələndiyi zaman ələk üstündə qalan buğda və s.-nin qabıq qırıntıları. Arpaya qatsan at yeməz; Kəpəyə qatsan it yeməz
“Kəpəkləmək”dən f.is
f. Kəpək vurmaq, kəpək qatmaq. Samanı kəpəkləmək
“Kəpəklənmək”dən f.is
f. 1. Kəpək əmələ gəlmək, qabıq vermək. Başı kəpəklənir. 2. Kəpək kimi boş olmaq. Heyvalar kəpəklənmişdir
sif. 1. Kəpəyi olan, ələnməmiş. // Çoxlu kəpəyi olan. Kəpəkli un. 2. Başında və tüklərinin dibində kəpək, qovaq olan
is. Kəpəyi olan un və s.-nin keyfiyyəti; kəpəyi olma. Unun kəpəklilik dərəcəsi
is. Bədən və qanadları toz kimi incə pullarla və cürbəcür rənglərlə bəzənmiş dördqanadlı böcək. …Bir gözəl kəpənək gəlib Ağca xanımın oturduğu skamyan
sif. Kəpənək şəklində olan, görünüşcə kəpənəyə oxşar, kəpənək kimi. Kəpənəkvari bant
is. Zirzəmi qapısı, altdan yuxarı açılan qapı; lyuk. Zirzəmi kəpəngi
is. xüs. [rus. “конопатить” sözündən] Deşikləri, araları tutmaq üçün (əsasən gəmidə) işlədilən kəndir və s
“Kəpitkələmək”dən f.is
f. xüs. dan. Kəpitkə ilə qapamaq, kəpitkə tıxamaq (bax kəpitkə). Deşikləri kəpitkələmək
“Kəpitkələnmək”dən f.is
məch. xüs. dan. Kəpitkə ilə qapanmaq, kəpitkə ilə tıxanmaq, bərkidilmək (bax kəpitkə)
is. [ər.] İyrənmə; nifrət hissi, xoşa gəlməmə; ikrah
sif. İyrəndirici, nifrət doğuran, ikrahlı
is. [ər.] 1. Alicənablıq, xeyirxahlıq, mərhəmət, səxavət, lütfkarlıq. …Bəlkə ağanın fəzilətinin kəramət və mərhəmətindən mənim həmşəhərlilərim bibəhrə
sif. 1. Kəramət sahibi, kəraməti olan; mərhəmətli, xeyirxah, lütfkar. 2. köhn. Möcüzəli, ecazkar. O vaxtdan mənim ağzım olub kəramətli
is. Kəramət sahibi olma; mərhəmətlilik, xeyirxahlıq, lütfkarlıq
is. [İraqda imam Əlinin qəbri olan Kərbəla şəhərinin adından] din. Həmin şəhərə gedib müqəddəs yerləri ziyarət edən adama verilən ad
bax kərə2. Kərçə qoyun
bax kərdi1. Kərdədə, mərzdə nanə; Yaman göz odda yanə. (Ata. sözü)
is. Lək. İki kərdi soğan əkmək. Kərdiləri sulamaq. – Tank şumlayan həyətlərin kərdisində; Öz yemini; Külə dönmüş pərdisində; Yuvasını itiribdir
is. bot. Şaftalı növü
məh. 1. is. Arpa ilə buğda qarışığı. Arabadakı kərdiyar taxıl onların üzərinə səpələndi. S.Rəhimov. [Qarı:] Təzə buğdanı paylamayıblar, qabağında ölüm
is. Nehrədən yeni çıxmış, əridilməmiş yağ; şit yağ. Camış kərəsi. İnək kərəsi. – Mal mənimdir, belə yeyirəm; Əritmirəm, kərə yeyirəm
sif. 1. Qulaqları çox qısa, dımıq, kərçə (qoyun haqqında). Bu anda [Səmədin] gözü başqa bir kəndlinin sağdığı kərə qoyuna sataşdı
zərf [ər.] Dəfə. İki kərə iki elər dörd. Adama neçə kərə deyərlər. İki kərə getmək. Bir kərə görmək. – Adam adamı bir kərə aldadar
is. Bir neçə adamlıq dorlu qayıq. Gəmi, qayıq, kərəci də, kolaz da; Məni heç vaxt incitməmiş bir az da
is. məh. Kərəci sürən, kərəcidə işləyən adam; qayıqçı
is. məh. Kərəcivanın işi, peşəsi, məşğuliyyəti; qayıqçılıq. Sarıköynək özünü suya atırsa da öldürə bilməyir