BÖHTANÇI

is. Böhtan söyləyən, böhtanla məşğul olan, başqasının üstünə böhtan atan, şər atan adam; iftiraçı. Böhtançını məsuliyyətə cəlb etdilər.
[Hakimi-şər:] Mən demədimmi ki, bu zəifə mənim nəzərimə böhtançı gəlir? M.F.Axundzadə.

// Sif. mənasında. Böhtançı adam.
– Səlim yüz cür böhtançı materiallarla Dilaranı məktəbdən və partiyadan qovdurdu. M.İbrahimov.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • BÖHTANÇI iftiraçı — şərçi
  • BÖHTANÇI BÖHTANÇI [İvanov:] Bir də belə şeylər yazsanız, böhtançı kimi məsuliyyətə alınacaqsınız! (M.İbrahimov); İFTİRAÇI O gözəl olduğu qədər də macəraçı və i
BÖHTAN
BÖHTANÇILIQ

Digər lüğətlərdə