1. Hər tərəfini bir şeylə sarımaq, bir şeyə bükmək.
Laçın qəfildən yapıncısını açıb Gülyazı bürüdü.
2. Gizlətmək, örtmək. Üzünü bürümək.
– Nəğmə kimi pərdə çək xəyalə; Qönçə kimi yüz bürü cəmalə.
Ay bimürvət, firqətindən məcnunam; Olmuşam divanə, üzün bürümə.
Mən sənə olmuşam didar aşiqi; Sən üzünü bürüməyin nədəndir?
3. Ətrafını almaq, dövrələmək, əhatə etmək, araya almaq, ortalığa almaq, mühasirəyə almaq.
Şəhərin ətrafını atlılar bürüyüblər və hər yandan tərəddüd kəsilib.
Bürüyür dövrəmi saysız ulduzlar.
4. Qaplamaq, çulğalamaq, yayılıb tutmaq. Bir dəqiqə içində bütün evi alov bürüdü. Dağların başını duman bürümüşdür. Sıx buludlar bütün göy üzünü bürümüşdür. Yanğının tüstüsü ətrafı bürümüşdür.
– Qeyri-adi bir çiskin hər tərəfi bürümüşdü.
Yadların onda kəsilsin nəfəsi; Bürüsün hər tərəfi nəğmə səsi.
// Yayılmaq, basmaq, doldurmaq.
Fitələrin üstə xınalanıb yatmış iki kişinin xorultusu hamamı bürümüşdü.
5. Hər tərəfini örtmək, bulamaq.
Bürüyüb cümleyi-libasını qan; Eyləyir ahü naləvü əfğan.
6. Nüfuz etmək, tutmaq, qaplamaq (adətən köməkçi feil kimi isimlərə qoşulur).
Xavəri təlaş bürüdü.
Nəriman xitabət kürsüsünə çıxanda salonu tamamilə sükut bürüdü.
Qarını bir həyəcan bürüdü.