BÜRÜŞMƏK

f.
1. Bürüşük hala düşmək, bürüş-bürüş olmaq, qırış-qırış olmaq. Üzü bürüşmək. Paltar tamam bürüşmüşdür.
2. Solmaq, quruyub dağılmaq, təravətini itirmək. Çiçək bürüşdü. Yarpaqlar bürüşmüşdür. Quraqlıqdan pambığın qozaları bürüşdü.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • BÜRÜŞMƏK yığılmaq — bükülmək
  • BÜRÜŞMƏK qırışmaq — əzilmək
  • BÜRÜŞMƏK solmaq

Antonimlər (əks mənalı sözlər)

  • BÜRÜŞMƏK BÜRÜŞMƏK – AÇILMAQ Quraqlıqdan pambığın qozaları bürüşdü. Sakit açılır qapı; Gəlir müəllimimiz (H.Hüseynzadə)

Etimologiya

  • BÜRÜŞMƏK “Yığmaq” mənasında işlədilən burmaq feili lə bağlıdır. r-z əvəzlənməsi nəticəsində bürüşməkdən büzüşmək də törəyib
BÜRÜŞMƏ
BÜRÜŞMÜŞ

Digər lüğətlərdə