BÜTÖVLÜK

is. Bir parçadan ibarət olma, bir küll halında olma; bütöv şeyin halı; yekparəlik, tamlıq.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • BÜTÖVLÜK bütövlük bax birlik 1
  • BÜTÖVLÜK tamlıq — bütünlük
BÜTÖVLƏŞDİRMƏK
BÜTPƏRƏST

Digər lüğətlərdə

откоси́ть пережива́ния перекрёстно проника́ющий рулево́й сигнализи́ровать спе́шно троя́кость хитроу́мно ава́ры беспристра́стный небелёный потону́вший теорети́ческий электросва́рочный allied cirro-cumulus decision monitoring ordeal-bean trichiasis вышина подкрашиваться цементировать шкатулка