DURNAGÖZ

sif. şair.
1. Gözəl, aydın gözləri olan.
[Gülsənəm:] Kəndimizdəki durnagözlü qızları ürkütməklə saymaq olmur. M.Hüseyn.

2. məc. Təmiz, saf, dumduru mənasında.
Çox keçmişəm bu dağlardan; Durnagözlü bulaqlardan. S.Vurğun.
Cənub tərəfdə durnagözlü duru və soyuq bulaqların şırıltısı insanı valeh edirdi. Ə.Vəliyev.

DURNABOĞAZLI
DURNAGÖZLÜ

Digər lüğətlərdə

анагра́мма волапю́к го́рлик егоза́ заставля́ть изги́бистый кров на-гора́ отме́ривать отха́живать то́ ли..., то́ ли испра́шивать малосозна́тельный нагрыза́ть у́шлый adpress block-stone death-feud Julius зайчиха казуистический льноводство нанка перепиться свой