EPİLÓQ

[ yun. ] Ədəbi əsərin son hissəsi.
// Operada son pərdə. Opera təntənəli epiloqla bitir.
// Son, nəticə, xatimə. Üsyanın epiloqu.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • EPİLOQ EPİLOQ (ədəb., son, axır) Epiloq çox zaman yazıçının əsərdə demək istədiklərini tamamlayır (C.Hacıyev); XATİMƏ Nizaminin mükafat aldığı kəndin nəhayət
EPİLÉPTİK
EPİSÉNTR
OBASTAN VİKİ
Epiloq
Epiloq (yun. έπίλογος — sözdən sonra) — sonuncu hissə, bitmiş əsərə əlavə olunan və əlavə olunması mütləq olmayan hissə. Proloq kimi əvvəlcə əsərdə bəhs olunan şəxslər haqqında məlumat verir və ya oxucunu şəxsin əvvəlki həyatı haqqında məlumatlandırır. Epiloq ondan fərqlənir ki, düşüncə ola bilər, onda epiloq — həmişə hekayə kimi olur. Tipik epiloq — bəzən hər hansı bir başlığı olmadan — Dostoyevski və Turqanov kimi əsəri bitirirlər. Epiloqlar ümumiyyətlə gələcəkdə, əsas süjet bitdikdən sonra baş verir. Bəzi janrlarda, bir sıra əsərlərdə növbəti hissəyə işarə etmək üçün istifadə edilə bilər. Oxucuların marağını təmin etmək və hekayənin bitməmiş hissələrini gizlətmək üçün də istifadə olunur .

Digər lüğətlərdə

весо́мо га́лка когнити́вный оха́живание показа́ния просве́чивание пу́дрильщик гвине́йский горлопа́н капитуля́нтство страте́г нахрап шехматик cerolite cramp Cyril edible mussel Lancashire luff restorer spring flood timeous женолюбие чиж шкаф