İMİRÇİMƏK

f. dan. İylənmək, xarab olmağa başlamaq, turşumaq, ağırlaşmaq. Qatıq imirçiyib. Pendir imirçiyib.
İMİRÇİMƏ
İMİRÇİMİŞ

Digər lüğətlərdə