1. is. Sevgili.
[Fərman:] Ata, mənə dövlət lazım deyil, … mənə ancaq öz istəklim lazımdır.
[Səriyyə:] Neçə illər idi ümid edir idim ki, gələcəkdə Rüstəm əmim oğlu istəklim ilə bəxtiyar yaşayacağam.
Gül ey doğma Vətənimin; İstəklisi, yetirməsi; Oyna, sevin, biz dinləyib; Fərəhlənək bu şən səsi.
2. sif. Əziz, sevimli, mehriban, ən çox istənilən. İstəkli adam. İstəkli övlad.
– Qaşların qarasından; Xal düşüb arasından; Adam da əl çəkərmi; İstəkli balasından? ().
Yazıq qızcığaz istəkli dostu Qaraca qızla görüşə bilmədi.
Varaz istəkli oğlunun çox ağıllı bir gənc olduğunu yaxşı bilirdi.
