QARTIMIŞ

f.sif.
1. Qocalmış.
2. məc. Təzəliyini, təravətini itirmiş, köhnəlmiş (insan, heyvan, bitki haqqında).
Qədir … fikirləşdi ki, Mirzə qəribə adamdı, atasından o boyda evi yerlə-yeksan olub, yurdu dağılıb, onun dərdini çəkmir, bir qartımış ağac hayındadı… İ.Məlikzadə.

QARTIMAQ
QARTLAMAQ₁

Digər lüğətlərdə