QAYƏT

zərf [ ər. ] köhn. Çox, son dərəcə, nəhayət dərəcədə, olduqca.
Qayət şərm ilə və ahəstə səs ilə ərz etdilər. M.F.Axundzadə.
Əvvəl zaman kürreyi-ərzin qabığı qayət nazik olub. H.Zərdabi.
Doğrudan da Aslan qayət qəyur, çalışqan bir uşaq idi. C.Cabbarlı.
Tükəzban qayət hirsli olaraq içəri daxil oldu.
Nədənsə ovqatı çox təlx idi. B.Talıblı.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • QAYƏT qayət bax olduqca
QAYƏSİZLİK
QAYĞANAQ

Digər lüğətlərdə