QOPUQ


1. sif. Qopmuş, qırılmış, cırılmış, kəsilmiş, kəsik.
2. is. Bir şeyin qopmuş, qırılmış, cırılmış, zədələnmiş, yaxud sınıb düşmüş yeri. Çaynikin qopuğu. Ayaqqabının qopuğunu yamamaq.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • QOPUQ qarovul — keşik
  • QOPUQ qalxıq
  • QOPUQ kəsik — qırıq — üzük
QOPMAQ
QOPUŞMAQ

Digər lüğətlərdə