QIŞQIRMAQ

f. Bərkdən çığırmaq, bağırmaq.
Cənnət xanım … başını silkələyib elə qışqırdı ki, üzündən pudra ələndi. Mir Cəlal.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • QIŞQIRMAQ çığırmaq — bağırmaq
  • QIŞQIRMAQ qışqırmaq bax çığırmaq

Antonimlər (əks mənalı sözlər)

  • QIŞQIRMAQ QIŞQIRMAQ – SUSMAQ Bir də var qüvvəsi ilə qışqırdı (S.Qədirzadə); Bondarçuk birdən susdu (S.Qədirzadə)

Etimologiya

  • QIŞQIRMAQ Mənbələrdə ısırmaq feili var və “dişlə dağıtmaq, cırmaq, didmək, par­ça­lamaq” anlamında işlədilib. Görünür, qıs (qır) və ıs (ır) sözü kökdaş olub
QIŞQIRMA
QIŞQIRTI

Digər lüğətlərdə