SONBEŞİK

is. Sonuncu, axırıncı uşaq, övlad. Ailənin sonbeşiyi.
– Tükəzban ilk və sonbeşiyi olan Qüdrəti min əziyyətlə boya-başa çatdırdığından onun üstündə, öz təbirincə, nanə yarpağı kimi əsirdi. M.Hüseyn.
Ulduz ailədə sonbeşik idi. Ə.Məmmədxanlı.

Antonimlər (əks mənalı sözlər)

  • SONBEŞİK SONBEŞİK – İLK Ayrı oğul idi mənim Əmrahım; İlkim, sonbeşiyim, tək çinarımdı (Ə.Cəmil)
SONATİ́NA
SONCUQ

Digər lüğətlərdə

борщ геморро́й гло́сса дождли́вость подкле́ивание подсу́нуться покря́кивание положи́тельность гнильца́ мане́жить сумма́тор убо́йный clayey fictionalized Jane Crow jungle fowl perceptual pygmean глянуть диамат импровизированный инженерно-технический краснолицый кретон полежать