1. Qeyri-adi, gözlənilməz, qəribə, anlaşılmaz şeydən doğan güclü təəssürat nəticəsində insanda əmələ gələn hal; heyrət.
Asəf onları heyrət və təəccüb içərisində Altun qəsrdən çıxardı.
[Nuriyyə:] …Muradın baxışlarındakı təəccübü hiss edərək daha ciddi bir görkəm aldım.
□ Təəccüb etmək (eləmək) – təəccüblənmək, heyrətlənmək.
Mənə can vermədə minlərcə polad zərbəçilər; Gördüyüm işlərə düşmən də təəccüb eylər.
Belə ağır bir mərasimdə, belə ağır fəlakət müqabilində ananın dözümünə çoxları təəccüb edirdi.
2. Əcaib, qəribə, təəccüblü, heyrət doğuran.
Təəccüb şeydir… – [Harun:] Cürətin, Zeyda, təəccübdür sənin.
3. Təəccüblə şəklində zərf – təəccüblü nəzərlə, heyrətlə.
Bu çəkməli kimdir belə? – deyə bəy təəccüblə soruşur.
Arvad təəccüblə Teymura baxıb tələsik cavab verdi.
