1. sif. Uçulmuş halda olan, yıxıq. Uçuq dam. Uçuq pəncərə.
– Hamamın alçaq və uçuq divarları böyük günbəzlərə söykənərək yüz illərdən bəri bu hal ilə dayanırdı.
Yolçu … qarşısına çıxan ilk uçuq daxmalardan birisinə girdi.
2. is. Uçulmuş binanın və s.-nin qalıqları, uçulmuş yer; xarabalıq.
Adamlar dəstə-dəstə olub əllərində kürək, bel, külüng uçuqları [zəlzələdən uçmuş evləri] qazmağa başladılar.
Bu arada olan ev nişangahları və bu uçuqlar içindən qalxan palıd ağacları çox uzaqları xatırladırdı.