İBADƏTKAR

is.sif. [ ər. ibadət və fars. …kar] İbadət edən, səcdə edən, səcdəedici.
[Ərən:] Mariqeri diz çökərək Sfinks heykəlinin üst səkisində oturan bir qızın ayaqlarını qucuyub ibadətkar bir vəziyyət almışdı. Çəmənzəminli.

İBADƏTXANA
İBARƏ

Digər lüğətlərdə

га́йкать двухство́лка иконобо́рство нахва́статься нереши́мость отупе́ние ра́зный ретроиску́сство гля́дя на дозимова́ть дю́йм корнено́жки сва́ливание фо́ска commonplace crowncap discoid quarreller ventriloquy vernalization вторгнуться ксероксный машинист незанятый потребоваться