İFÇİN

zərf məh. Tam surətdə, tamam, bütün, hamısını. Atı ifçin nallamaq.
– Qıratı ifçin yəhərləyib, Koroğlunun qabağına çəkdilər. Koroğlu”.
Yanında balası o haçadırnaq; Əlvan çiçəkləri ifçin yolardı. H.K.Sanılı.

Etimologiya

  • İFÇİN Üpçün variantı da var. Mənası “yerli-yerində”, “tam təminatlı” deməkdir. Çin “yığmaq”dır, “yığcamlıq (səliqəlik)” anlamını əks etdirir, türkmən dilind
İFADƏSİZLİK
İFFƏT

Digər lüğətlərdə

бюкс кадри́ль клир накида́ть обсервато́рия оди́ннадцатый на сердце кошки скребут неотврати́мость оде́жда первенствующий пола́ститься самоуничижи́тельность телеста́нция пукша contrapose feel ist lightning-proof self-possession serpigo soft-headed try on манера стошнить съезжать