1. Keçmişdə İran və Əfqanıstanda padşahın, hökmdarın titulu, həmçinin bu titulu daşıyan şəxs.
[Vəzir:] Qorxma, sənin duan şahın üstündədir.
İmamlar, nəbilər, sultanlar, şahlar; Min il at oynatdı kürəyimizdə.
2. Şahmat oyununda: baş fiqur.
3. məc. Ən birinci, ən yaxşı, ən nümunəvi.
Formanın kamilliyi və əsərin bütün ünsürləri arasındakı bədii vəhdətə gəldikdə isə “Ölülər” Azərbaycan dramaturgiyasının şah əsəri sayıla bilər.
// Obrazlı təşbehlərdə: seçilən, başda duran, birinci yeri tutan.
Gözəllər sultanı, mələklər şahı; Ala gözlü xanım, getmə, amandı.
Qızılgül şahıdır bütün güllərin; O hələ qönçədir, yuxusu dərin.
4. Arı ailəsində dişi arıya deyilir.
Piri kişi Ağca xanıma dedi: – Hər yuvada bir dişi arı olar, ona şah deyərlər.
◊ Şah(ın) tənbəli – çox tənbəl, özünü zəhmətə, canını işə vermək istəməyən adam haqqında.
[Bahar:] Gör mən necə yaxşı arvadam ki, sənin kimi şah tənbəlinə çarıq alıram.
[Ballı və Xallı:] Ay qağa, vallah, özciyəzləri şah tənbəlidirlər.
