1. Sübutlu, sübut olunmuş, dəlilli.
2. Layiqli, görkəmli, yararlı. İsbatlı adam. İsbatlı paltar.
□ İsbatlı olmaq – layiqli olmaq, yaramaq.
Çoxları da yüngül, isbatlı olsun deyə, İlyasa tikməli ipək yaylıqlar hazırlamışdılar…
İSBATLI
sif. dan.
1. Sübutlu, sübut olunmuş, dəlilli.
2. Layiqli, görkəmli, yararlı. İsbatlı adam. İsbatlı paltar.
□ İsbatlı olmaq – layiqli olmaq, yaramaq.
1. Sübutlu, sübut olunmuş, dəlilli.
2. Layiqli, görkəmli, yararlı. İsbatlı adam. İsbatlı paltar.
□ İsbatlı olmaq – layiqli olmaq, yaramaq.