Ağacla çalınan iri nağara. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu, gəldilər savaş qurmağa, Qoçaqların muradını verməyə
Yer şumlamaq üçün kənd təsərrüfatı aləti. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Dastanda silah kimi işlədilir. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Belindəki kotan zəncirini açıb əlinə aldı
Köp, çox. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ailə üzvləri, ata-ana, hamı birlikdə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Bir bölük köç-külfətim var. Gəl məni tərkinə al bir yana qaçırt
Yaxşı bəslənmiş (at haqqında). (“Koroğlu” dastanının lüğəti) İgidlər oylağı o Çənlibeldə, Daşdan qala quran qoç Koroğludur
Balaca boylu qüvvətli kəl. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Kökə, kömbə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: kömlək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: qarı. Dünyada ustadlar dilində iki cür qarı var – biri köpəyi qarı, biri ipəyi qarı. Bu qarı ipəyi qarılardandı
Körpü. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Gumbur-gumbur. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Dəvə balası. Yeriyir mayalar dalında köşək, Dünyaya gələnlər bir gün köçəcək. Varlı yalan desə, yoxsullar gərçək, Varlının sözünü sözə tutarlar
Dəvə balası. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qızıl ov səqərli, köşək dönümlü, Dəyirman madarlı, ac qurd yeyimli, Dovşan beli ipək, xəyyatə yalı, Tavustə
Ev, daldanacaq; imarət, qəsr, kaşanə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Xotkarlar bata bilməyən, Comarddar tuta bilməyən, Köşkünə yata bilməyən, Niyar, Çə
Bax: kokəb.
Cənnətdə olan bulaq. Səyyad deyər, sana namə gətirdim, İçmişəm kövsərdən bada, gəlmişəm. (“Səyyad və Sədət”)
Taxıl əkilmiş yer; zəmi; taxılı biçilmiş tarla. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dağlarda, daşlarda, kövşənlərdə Alı kişinin ayağı dəyməmiş bir qarış da
Göynəmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Musiqi alətləri üçün tikilmiş torba, çexol. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Bunu deyib Bəlli Əhməd sazı ipək köynəkdən çıxartdı
Övladlığa götürmək əlaməti olaraq körpə uşağı köynəyinin yaxasından keçirməkdən ibarət adət. Ziyad haramının arvadı Şarabani İrvahımı köynəyinin yaxas
Könül. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu der, bu türkünü söylədüm, Kimsə bilməz kainatda neylədüm, Hər nə etdim dost, köyüldən eylədüm, Dəxi canda
Bax: kuy. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Astana, kandar. Şah-Xuban, mənim ərzi-halımı, Əlbət-əlbət nazlı yara deyərsən! Xəstə düşdüm, qaldım onun kuyində, Üzü dönmüş sitəmkara deyərsən!
Dağ, çox hündür yer. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Atlayun Ərəbatun yeyinlərini, Soyun başdan-başa əyinlərini, Çırağan eyləyün çiyinlərini, Gəzün kuhd
Divarın, hasarın altından su axmaq üçün açılan deşik, dəlik. Qurbani istədi su kulufundan başını çıxartsın, birdən başı keçdi tülkü tələsinə, çalışıb
Ərləri ortaq olan qadınlar. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: ku.
Astana, kandar. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Vara-vara dost kuyindən yad oldum, Qəhbə fələk, haçan səndən şad oldum? Vətənimdən, ulusumdan yad oldum,
Bax: küpə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Kiçikcə, balaca. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Allahın, dinin varlığı və əsaslarını təşkil edən müddəaları danma və bu barədə deyilən söz. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Mən qoç Koroğluyam, çıxdım q
əsli fransızcadan 1. İri daş balkon (sarayda, qəsrdə və s.-də).2. Talvar. Zöhrə xanım yaralı ahu kimi külafirəngidə boynunu büküb Tahirin yolunu gözlə
əsli fransızcadan 1. İri daş balkon (sarayda, qəsrdə və s.də). 2. Talvar. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Günlərin bir günündə Aşıq Cunun gəzə-gəzə gəli
Papaq. Həmin fikir qızın ürəyində, Nəcəf xanın paltarını geyinə-geyinə görək nə deyir: Pərzad külah altdan qərq eylər saçın, Getdi Nəcəf, solu, sağlar
Boynuna, ətəyinə, yaxasına və qol yerlərinin kənarına xəz və s. tikilmiş qolsuz üst geyimi; kürdü. Geyinib qəddi-dala, Küləcə xəzinən gəlir
1. Ailə. 2. Arvad. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Bir sürü külfətim var. (“Koroğlunun Dərbənd səfəri”) * – Koroğluya canım qurban, ildə bir dəfə ona al
Kürk sözünün təhrifi. Alışan külk geysən, ziba mintənə... (“Qulam-Kəmtər”)
Bütün, bütöv, tam, cəmi, cümlə, ümumiyyətlə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Külli məxluqat yığıla, Çətindi sövdam dağıla, Kim qıyar belə oğula? Vermərə
İfadə qədim adətlə bağlıdır: özünün və ya başqasının halına, bədbəxtliyinə yananda başlarına kül (və ya torpaq) tökərdilər
Tez, çevik, cəld. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bir ucu sivri, bir ucu enli alət. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Bilmirəm baharam, yoxsa ki qışam, Qorx o zamandan ki, qaynayam, coşam, Qırılmaz qayaya
Dustaqların ayağına vurulan bənd, bağ. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Xəlil paşa hökm elədi, üçünün də ayağına kündə vurub, zindana saldılar
Arıq, zəif, balaca. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Biz Koroğlunun ən əysiy, künə dəlilərindəniy. (“Koroğlunun Bayazıd səfəri”) (Hümmət Əlizadə)
Sırğa. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Sırğalı, küpəsi olan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Dəlisov, özbaşına (at haqqında). (“Koroğlu” dastanının lüğəti) İndi bir mərd dəli gərək, Tapsın mənim Düratımı, Bəslənəndə quzu kimi, Miniləndə kür at
Kül-külfət, ailə, ailə üzvləri. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Yaxşı, evin-eşiyin, kürün-külfətin varmı? (“Həmzənin Qıratı aparmağı”) * Koroğlu dedi: –
Saçı, tükü parıltılı sarı-qırmızı rəngdə olan. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Ərəbatın kəhərindən, kögündən, Qoçaq minər bu kürənin yeyindən
Əsasən, qoyun dərisindən tikilən isti qış geyimi. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dava libasının üstündən bir kürk geyindi