Gömgöy dağ. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Göyərçin. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qeyri-adi gözəl, yeganə gözəl. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Kölgəli olan, kölgəsi olan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Mizraq, qarğı, nizə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Gözəllik. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Gözəl, yaraşıqlı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ayağa vurulmuş ipi qırmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Çidar; müxtəlif bağ, bənd və zəncir; heyvanların ayağına vurulan gödək bağ. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qiymətli daş, cəvahir. Yerlə göy yoxkən bir nəzər qıldı, Əritdi gövhəri, dürr eylədi şah... (“Qurbani”)
Qiymətli daş, cəvahir. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Yağı düşmanlardan qisas alaram, Seçibən gövhəri bağlayan mənəm
Gövhər mədəni (yaxşı söz danışan ağız nəzərdə tutulur) (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Siz inanın gövhərkana! Hərəniz dönün aslana! Basılmayın bəd düşma
fars. göftar, güftar 1. Danışıq, söhbət. 2. Kəlam, söz. Aşıq olub bu meydana gələnin, Xoş gövtarı, xoş kəlməsi düz gərək
Yaşıl rəng mənasında. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) “Kitabi- Dədə Qorqud”da yaşıl sözü işlənməsə də, “Koroğlu”da bir neçə yerdə rast gəlinir
Tünd kül rəngində olan; dərisi göy və üstündə ağ xalları olan (at haqqında). (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Yaşıllıq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Atdandılar, şəhərdən çıxıf bir meşənin ortasına çatdılar, göyənək, mənzərəli bir guşədə atdan tüşdülər
Kürəkən. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: göygi. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Köks sözünün danışıqda işlənən variantı. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qaşlarının tayı yoxdu cahanda, Açılıb göysündə qar sinən üstə
Hissə, bölmə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Sən tövlədə hər day üçün qırx gözlü bir axur qayıracaqsan
1. Kiçik göz. 2. Qəşəng göz. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Kəşfiyyatçı, casus, xəfiyyə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qarovulxana, gözətçi üçün yer. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu dərhal yaraq-yasağını bağlayıb Qıratı minib yola çıxdı
Gözü pər-pər çalmaq, ala-bula görmək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Gözlərinin içi qanla dolmaq, bərk qızarmaq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Görünmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: kuh. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Bax: güh. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Gumbultulu; uğuldayan və gurlayan səs. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Gurultu ilə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Top açılar qalasından, Haq saxlasın balasından, Koroğlunun nalasından, Hər yan gumbur-gumburlanı
Gurultu səsi çıxarmaq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Bax: gumbur-gumbur. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Qulaq. Yatmışdım guşuma gəldi bir səda, Ala gözlərinə qurban olduğum! Bir dərdə düşmüşəm, olunmaz çara, Ala gözlərinə qurban olduğum!
fars. guşə – bucaq, künc; nişin – nişəstən feilinin kökü olub, mürəkkəb sözlərdə “oturan”, “oturmuş” mənalarını verir Cəmiyyətdən, adamlardan qaçan ad
Oğru, yolkəsən. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Ərzurumun gədiyinə varanda, Orada rast oldu mənə dörd güdü, Salam verib birisindən soruşdum, Biri ərəb,
Bax: kuh. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Ay ağalar, qovğa günü gələndə, Başı ağrur, naçaq olur müxənnət
Qızıl və ya gümüş tellərindən, habelə onlara bənzədilən materiallardan qatışığı olan sap // həmin sapla işlənmiş, üzərinə bəzək vurulmuş
Bax: gülabətin. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Qırmızı, al. Ay ariflər, bu dünyanın üzündə Təzəcə açılan güllər sevinsin! Başı ağ ləkəli, gülgəz yanaqlı, Telləri dağıdan yellər sevinsin!
1. Ağı söyləmək. 2. Türkü söyləmək. 3. İnildəyərək söylənmək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qarşu yatan qarlı dağlar, Baxar qarına gümrənər
Zümzümə etmək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) İsabalı Dünya xanımnan Koroğlu olan quyunun başına getdi, quyunun ağzınnan daşı götürdü, gördü quyuda Kor
Pişik. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qeyd: Digər nəşrlərdə bu bənddən gürbə əvəzinə, girvə, kirvə sözləri işlənib
Zirək, çevik, güclü. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Güləş, tutaşmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Güləşmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Güləşmək, bir-biri ilə güc sınamaq, pəhləvanların güləşməsi. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Guruldamaq, gurultu salmaq, nərə çəkmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qədimdə silah kimi işlədilən, baş tərəfi enli, ağır dəyənək. Keyxan gördü əmuddan bir murad hasil olmadı, yenə bir dəli nərə çəkib dedi: – Cavan, budu
Qədimdə silah kimi işlədilən baş tərəfi enli, ağır dəyənək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Söyləyim sözlərim eylə diləzbər, Şirin nəsihətim qıl sinədəf
Bax: küştü. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qılınclar sındı, töküldü, əl elədilər nizəyə, nizədən də kar çıxmayanda atdan düşüb başladılar güştüyə