Toy gecəsi gəlinlərin başına geydirilən bir növ taxtadan olan tac, gəlin tacı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qalanı, digərləri, özgələr, geri qalanlar. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qaldırınca. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qılınc zərbəsindən qorunmaq üçün sipər. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Söyləyim sözlərin eylə diləzbər, Şirin nəsihətim qıl sinədəftər: İgidə lazımdır
Xalı, gəbə, xalça. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qalınca. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Toyun başlandığı gün oğlan tərəfindən qız tərəfinə göndərilən hədiyyələr. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Canı bərk, ətli-canlı. 2. Qalın, yoğun. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu dedi: – Mən yaman kökəlmişəm
Toyda verilən başlıq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qalxan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qalxmaq, ayağa qalxmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Sınıq düşmüş, aciz, düşkün. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: qəmə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Xan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qan-qan deyən, qan tökmək istəyən. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Giziroğlu naməni oxudu. Gözləri döndü qan çanağına
Sidiyə qan getmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Hara, necə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yəhərin arxa tərəfində şey bağlamaq üçün olan qayış bağlar. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Meydanda açıb savaşı, Düz eyləyib dağı, daşı, Qançırğadan qa
əsli: ərəb Qandal. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Biçarə Eyvaz o zaman huşa gəldi ki, boynunda kündə, qolunda qandal, ayağında qandalaq qaranlıq zindan
Hansı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Hanı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qane. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Meydana girəndə meydan tanıyan, Haqqın vergisinə mən də qanıyam. (“Koroğluynan Dəli Həsən”)
Qanlı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Al-əlvan ipək parça; bu parçadan tikilmiş. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qanovuzun yüngül, zərif (bursa) və ağır (tafta) kimi növləri var
Qantarğa. Ata vurdum qantarma, Qan elərsən, qurtarma... (“Arzı-Qənbər”)
Qaya. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Gözünü açmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qabarmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: qaflan.
Yırtıcı heyvan; pələng. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Döyüş babamızdan miras qalıbdır, Dağlar əlimizdən zara gəlibdir, Məskənimiz sərb qaya olubdur,
Qapı, qala və şəhər darvazası. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qapı gözətçisi, qapıda keşik çəkən, qoruyucu. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qabırğa. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qabırğalı, güclü. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Dastanlarda yazı, xətt, hərf mənasında da işlənir. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğluyam, mən hazardım, Ağ üstdən qara yazardım, Nə qədər miskin gə
Böyük. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Dastanlarda yazı, xətt, hərf mənasında da işlənir. Almışam dərsimi, qaranı gördüm? Qoynunda bəsləndim, haranı gördüm? Əmrahın göysündə yaranı gördüm,
Ana bətni. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qulluqçu qadın (qız). (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Qərəz, Koroğlu, İsabalı, Dünya xanım, qarabaş Mehtər Murtuzu qabaqlarına qatıb Çənlibelə tərəf yol
Ağsaqqal, hörmət sahibi yaşlı kişi; ata; baba. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qartal. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Sərçəyə bax qaraquşa don biçər, Mərd igidlər dolu badələr içər, Namərd adam dava günündə qaçar, Gedər daldalarda
Eyib, ləkə, şərəfsizlik. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Talesiz, yasda olan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: qaralu. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qaralmaq, kədərlənmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Tikanlı kol bitki. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Qaratikan kolluğu, qaratikanların bitdiyi, çox olduğu yer. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Əzəl bunu, sonra da o birisini min, təzəcə sulanmış şumda səy
Bax: qarabaş. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Gözətçi, keşikçi. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qardaşı olan, qardaşı yanında olan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)