(Borçalı) sapand. – Uşaxlar ona de:llər haçareyzin
(Lənkəran) ucu yonulmuş 40-50 sm. uzunluğunda nazik çubuq <uşaqlar oyun zamanı ondan istifadə edirlər>
(Salyan) bacarıqlı, zirək. – Xeyrənsə hadığdı, əlinnən hər iş gəlir
(Bərdə, Borçalı, Cəbrayıl, Füzuli, Gədəbəy, Xanlar, Laçın, Mingəçevir, Oğuz, Sabirabad, Tərtər, Tovuz, Zəngilan) mamaça
(Bərdə, İmişli, Tərtər) mamaça. – Hadıxçı tutar uşağı (İmişli)
hadır olmax: (Cəlilabad, Çənbərək) muğayat olmaq. – Bı qəddə hadır ol, indi gəleyəm; – Hadır ol, küçiy tutər (Cəlilabad)
(Bakı) bəzəkli kəpənək
(Yardımlı) cəld, tez. – Gördigi işi hagidə oley
(Şərur) haraya
(Şamaxı) həqiqətən, doğrusu, doğrudan. – Hağyət deyirsə:n?
(Salyan) haqsevən
haxdus vırmag: (Salyan) zəhmət çəkmək, çalışmaq. – Adam üç ay yayı haxdus vırır, yenə issədiyi kimi yaşamır
(Şahbuz) toylarda əl çala-çala oxunan mahnı. – Toyda sözdəri deyib haxışda oxuyurux
(Bərdə, Goranboy) ipək parça növü. – Hajbəribax qıymatdı parçadı (Goranboy); – Hajbəribaxı quvvəsi çatan ge:irdi (Bərdə)
(Ağdam, Borçalı) yabanı bitki adı. – Qoyun hajıqo:ğa tüşəndə sağaltmağ olur, ağzına ağartı tökürüx’, sağalır (Borçalı)
(Salyan) zəhmət ◊ Haqdus eləməg – çalışmaq, zəhmət çəkmək. – Uşağ dərsinə çox haqdus eliyir
(Qarakilsə) haqverməz. – Mən haqqadağar adam döyləm
(Şamaxı) əlaqə. – Sənin mənimnən nə haqqaranun?
(Ağsu, Salyan) düzü, həqiqətən. – Haqqənnəsi, sədir yaxşı adamdı (Ağsu). – Hamı taxsırı Mərdanda gördi, haqqənnəsi, onda taxsır olmadı (Salyan)
(Daşkəsən, Kəlbəcər, Mingəçevir) buğayagəlmə həddi çatmış <düyə>. – İnəyin üçillix’ balasına de:irix’ haqqına, tişi olana (Daşkəsən)
(Dərbənd) dəvədabanı. – Haqquli çüldə çoxdi
(Qarakilsə, Şərur) mahnı ilə müşayiət olunan rəqs
(Zaqatala) xəşil
(Şamaxı) bol. – Gəlib bı hal çörəkdən doyuncan yemədüz
(Qax) sadə
(Ağdaş, Göyçay, Mingəçevir) 1. bax ala (Ağdaş, Göyçay); – Pambığı hala basıf (Ağdaş) 2. b a x ala (Ağdaş, Mingəçevir)
(Ağdaş, Mingəçevir) alaqkeş. – Haladərəni mənə ver (Ağdaş)
(Salyan) alaq. – Qadınnarı halağa aparıllardı
(Naxçıvan) dərman bitkisi adı
(Şəki) ağacdan meyvə salmaq üçün nazik uzun ağac
(Qax) pəncərə çərçivəsi
I halavat eləməg: (Salyan) qızışdırmaq. – Səni halavat eliyib salıblar mənim canıma II halavat eləməg: (Bakı) narahat olmaq, nigaran qalmaq
(Bakı) dinclik. – Öydə də bir halavatdığım yoxdu
(Meğri) istilik, hərarət
I (İmişli) çəpər II (Oğuz) key. – Halayın biridi, axşamatan danışsan, bir şey olan döyül
(Ağdam) uşaq oyunu adı
I (Qax) oyunu pozan, oyunu dağıdan II (Quba) qüvvətli, güclü. – Halaypozan adamun işi də üzünə gürədü
(Dərbənd, Qazax, Kürdəmir) qaşsız üzük. – O halqeyi kin de:rix’, o, qaşsız olor (Qazax); – Sözkəsdidə halğa da vərrüg (Kürdəmir); – Qaşi olmiyənə halğ
(Cəlilabad) mühasirəyə almaq. – O sa:d bizi halğaladılar
(Cənubi Azərbaycan) süst. – Bu adam çox halıxdı
(Meğri) qapını arxadan bağlamaq üçün taxta cəftə
(Culfa) bax halağadüzü
(Ordubad) cəftə. – Halqarəzə qapıda olar
(Culfa) bax halqarəzə
(Meğri, Bakı) xülasə, nəhayət. – Halqərəz Gülü babam gəlir, Ernəzirin binəvrəsin qoyur (Meğri); – Dedi ki, halqərez bına görə gələ bilməyib (Bakı)
(Meğri) köməklə. – Palıd ağaşdarın üş-dört yannan hallaqulla götürrüx’, qoyurux maşının üsdə
(Sabirabad) rahat oturacaq
(Bərdə) çağırmaq. – Kərpiş tapsaη, məni halla
(Meğri) məsləhətləşmək. – Dayım getdi Mırğıda hallaşdı, biyin genə qeyitdi
(Laçın) pambıq qəbulu məntəqəsi