(Qubadlı) armud növü. – Göhəri yayda yetişən armutdu
(Qax) əvəlik. – Elə göləsi aş isdiyam <istəyirəm>
(Ordubad, Şərur) göl. – Bıralar dərya olub, göləş olub (Şərur)
(Şahbuz) daxma. – Gölüx’də özümüz yatırıx
(Dərbənd) 1. məc. kök 2. kətə
(Ağcabədi) gömgöy. – Yorğanın üzünə gömbələmgöy çit çəx’dim
(Gədəbəy) soyuqdan donmaq. – Ağız, vallah ələ:ğım elə göməşi:f ki, tutduğumu da bilmirəm
(Cənubi Azərbaycan) bax gombul
(Kəlbəcər) dirək basdırmaq üçün qazılmış çala. – Gömü qazıf basdıreylər dirəyi
(Ucar) bax göyö:ün
(Şərur) cöngə
(Gədəbəy) tərstərs. – Nə: maηa göntöy-göntöy baxersaη; – Göntöy-göntöy danışma:η
(Şamaxı) görməmiş. – Gönüg adamdı, ona nə deyim
(Qax) zibil
(Qax) zibillik. – Gööddux qaya başındadı
(Böyük Qarakilsə) bax göbələx’
(Borçalı, Qazax) nişanlı oğlan və qızın valideynlərinin bir-birilərinə apardıqları sovqat
(Telavi) tələ
(Qazax) zəif düşüncəli
(Füzuli, Mingəçevir, Oğuz, Şəmkir) nümunə ◊ Görk olmax (Şəmkir) – nümunə olmaq, ibrət olmaq. – Görk üçün özüm yığacam (Füzuli); – Bu saηa görk olsun,
(İmişli) görünməmiş, qəribə. – Görkəzmə işdi sənin işin
(Ağdam) görkəmli
(Füzuli) bax görkəzmə. – Görsətmə uşaxdı, işə-zade:tmir
(Şamaxı) təntənəli, dəbdəbəli. – Əhməd bəy görüklü bir toy elədi
(Cəbrayıl, Füzuli, Zəngilan) görünür. – Görükür, ollarnan ayrı cür danışmax lazımdı (Zəngilan); – Görükür, sizin işdən xabarı͂:z yoxdu (Cəbrayıl)
I (Bakı) qarpız növü. – Gö:şəni qarpuz bizim yerrərdə yaxşı bitir II (Bakı) suvarılmayan sahə
(Tovuz) kötücə
I (Cəbrayıl, Xanlar, İmişli) çökək yerdən hündür yerə su çıxarmaq üçün düzəldilmiş arx. – Çökək yerdən götürgə olmasa, su keçməz; – Yaz başı su götürg
(Qazax, Şəmkir) xəncər keçirmək üçün kəmərə bağlanan ilmək
(Şəmkir) xırda qarpıza oxşar yeməli yabanı bitki adı. – Bu sa:t gö:ülün yeməli vaxdıdı
(Sabirabad) yavaş-yavaş közərmək
(Bakı) qamçı
(Bakı) bax gev
(Bakı, Quba) gil qab. – A balam, güvecimiz süzdədü? (Quba)
(Ağdaş) təkərdə ox keçən hissənin adı, arabanın topu. – Yaxşı gövəh innafdan <ağac növü> olar
(Naxçıvan) çəmənlik
(Oğuz) bax köbər
(Kəlbəcər) bax göbələx’. – Ağız, o gövərəyi gədiyə ver, ojağa atıf yisin
I (əksər dialekt və şivələrdə) bax gev. – Göy də adamın bir oğludu elə (Gədə- bəy); – Mə:m göyüm heş bir işin qulpunnan yapışmır (Tovuz) II (Qazax, Şə
(Əli Bayramlı) yetişməmiş, dəyməmiş, kal
(Cəbrayıl) göyümtül
(Tovuz) üçillik camış düyəsi. – Göybuynuz yaman anqırır, də:n kalə:lir (kələ gəlir)
I (Göyçay, İmişli) körpə quzularda xəstəlik adı II (Naxçıvan) alça
(İmişli) b ax göyjəqarın
(Borçalı, Qazax) alça
(Şəki) çərpələng
(Ağdaş) göytəhər. – Bu barama göyçavındı
(Qarakilsə) bax göyjəqarın
(Şamaxı) xəsis