(Meğri) xörəyi tez-tez qaşıqlayıb yemək. – Nəhmət bir seyni şiləni iki-üş dayqıya kaşgıllıyırdı
(Qax) itburnu
(Balakən) mal aşığı
(Füzuli) yeni doğmuş heyvanın ilk südündən bişirilən yemək
(Qax) süd ölçmək üçün qab
(Oğuz) qapının çərçivəsi altına qoyulan enli taxta. – Ayağım qapının katılına ilişdi, yıxıldım
(Qax) nəhəng, böyük. – Habu katsa kəlin sumuqudu
(İmişli) başbilən. – Nənəm irəhmətdik katta arvadıydı
katta-katta danışmax: (Ağdaş, Salyan, Mingəçevir) yekə-yekə danışmaq. – Məhəmməd çox katta-katta danışan adamdı (Ağdaş)
kav deyil: (Cəbrayıl, Şərur, Füzuli, Laçın, Zəngilan) hesabdan deyil, düz deyil. – Bı, kav də:l, biz gizdənəndə siz baxırdı͂:z (Zəngilan); – Bax, bı k
(Oğuz) isti paltar
(Qax) dişləri tökülmüş (adam)
(Meğri) qanmaz. – Masdalı kavdan adam dəyidi, yer-yurt bilən adamdı
(Zəngilan) koğuş. – Ağacın kavıcında ilan var
(Meğri) tənəyi dik saxlamaq üçün yerə basdırılan ağac
I (Cəbrayıl, Zəngilan) iri giləli ağ üzüm. – Kavra yaxşı yeməli üzümdü (Zəngilan) II (Meğri) quş biti
(Naxçıvan) kotanın dəstəyini tutan adam. – Kavran kotanı tutur ki, oyanbıyan getməsin
(Qazax) qoyun-quzunun qışda saxlandığı yer
(Qax) evin bünövrəsi. – İməçi eli:p keb qoyırıx
(Salyan) tərs, inadkar ◊ Keç düşmeg (Bakı) – ləcləşmək, düşmən kəsilmək. – Heç nedən kec tüşdi məniynən
(Qax) bax keseyən. – Kecegənnən törən torba deşən oliy?
(Meğri) meşədəki ağaclarda qurumuş mamırlı budaq. – Xeyrənsə, çatı gəti bu kecəni sındırım
(Tabasaran) ağac gövdəsində əmələ gələn mamır. – Havu teregin gevdəsin kecəl basutdu
(Şəki) bax keji. – Baramanı bişirisən, sora oluy imişax, una diyillər ke:ci
I (Culfa, Göyçay, Oğuz, Ucar, Zaqatala) 1. b a x keji (Göyçay, Ucar, Zaqatala). – Keci baramadan olur (Culfa) 2
(Hamamlı) məzhəkəçi, təlxək. – Kəndirbazın yanında keçəbö:rüx’ olor, cama:tın başını qater
(Dərbənd) sağsağana oxşar əti yeyilən quş. – Səməndər tüfəngnən keçələğazeg vurmağa kitədü
(Ağcabədi, Bərdə, Cəlilabad, İmişli, Kürdəmir) keçid. – Keçələt oradı, körpi yoxdi (Cəlilabad); – Keçələtdən bağa keçirix’ (Bərdə)
(Dərbənd) üzüm növü, uzun giləli üzüm. – Şahmarxanın bağında keçəmceg üzümi çux uladı
(İmişli) yaşayış, güzəran. – Keçənəcəgimiz sağlığıva yap yaxşıdı
(Şəmkir) təlxək, məzhəkəçi. – Keçəpapax əlliki <əlli iki> oyun çıxardır, adamı güldürür
(Meğri) qəddar, zalım. – Əlesgar kimin keçəpiçax adam Nüyədidə yux idi
(Ağdam, Bakı, Cəbrayıl, Göyçay, Mingəçevir, Ucar) uzun giləli üzüm növü. – Bizim bağda keçiəmcəyi çoxdu (Cəbrayıl)
I (Bakı, Qazax, Şamaxı, Tovuz) martın sonu, aprelin əvvəli (vaxt). – Keçiqıran vaxdı bərk naxoşdamışdım (Bakı) II (Culfa, Salyan) soyuq
I (Basarkeçər) kökü yeyilən bitki. – Gəlin gedəyin keçiməməsi yığıf yemə: II (Cəbrayıl) bax keçiəmcəyi
(Ucar) bax keçəpapax. – Keçipapax camahatı çox güldürdü
(Quba) paltara düymə əvəzinə tikilən qarmaqcıq. – Dunun keçirdmələri dəmirdü, bərk uladu
(Başkeçid, Borçalı, Hamamlı, Qazax) kol növü. – Keçkeçidən çalğı kəsəllər qapı-baceyi süpürməyə (Hamamlı); – Bı arada meşədə keçkeçi olor (Borçalı)
(Cəbrayıl) hərdəmxəyal
(Bərdə) bişirilmiş barama. – Barama pişir, olur keji
(Şərur) yarışmaq, ötüşmək (qaçışda)
(Zaqatala) şanapipik. – Səhər tezdən keklitarax bizin məhlədə namaz qılırdı
(Yardımlı) dağın döşü. – Uşəğ kerdən yıxılıb
(Şəki) siçan. – Bö:rdən görür ki, quyu:n ağzınnan keseyən baxiy
(Qax, Şəki) 1. qohum (Şəki). – Özü də bizim kesix’di 2. övlad (daha çox qıza aiddir) (Qax). – Menin də bi kesix’ olsaydi dərtmi olardı?
I (Quba) dərə. – Yağuşda keşdən su axub gələdü II (Füzuli, Meğri, Zəngilan) nəm. – Yeri keş əkəndə yaxşı bığda olur (Zəngilan); – Nə çox quru olmasın,
(Füzuli) oturacağı yastı mis qab, qablama. – Keşana sağırıx südü Keş döyməx’ (Mingəçevir) – bitkilərin dibini yumşaltmaq
(Ordubad) yumşalmaq. – Çörəyi isladırıx, so:ra u keşəlir
(Quba) məhəccər
I (Qax, Ucar) bax keşqal. – Qalxozçular keşgal qazır (Ucar); – Bayaxdan çəltiy əkəllərdi, suaran su arxlarına keşgal di:llərdi (Qax) II (Zaqatala) bir