(Qarakilsə, Qazax) zəif, arıq. – Tayqanat adamda nə güj olajax (Qazax)
(Qəbələ) bax tayqulp. – Ana, tayqufu ayrannan doldu, ver içim
(Ağdam, Xanlar) bax tayqulp. – Sə:ngin yanındadı tayqulf (Ağdam); – Bu tayqulf irəhmətdix’ anamındı (Xanlar)
(Ağdam, Cəbrayıl, Xanlar, Xocavənd, Kəlbəcər, Kürdəmir, Oğuz, Şamaxı) su içmək üçün qulplu mis qab. – A bala, o tayqulpu suynan doldu gəti bura (Ağdam
(Basarkeçər) bacarıqsız
I (Dərbənd) qayıtmaq, gəlmək. – Üçərdən taymaz bu kişi II (Dərbənd) aralanmaq, uzaqlaşmaq. – Mən istədim urdan tayım III (Dərbənd) atmaq
(Ağcabədi, Ağdam, Bərdə, Kürdəmir, Qax, Qazax, Şəki, Şuşa, Zəngilan) axsaq. – Dəmirçi Mahmudun oğlu taytaxdı (Ağdam); – Taytax adam yolu ağır gedər (A
(Cəbrayıl) bax taytax
(Ağdam, Şəki, Şuşa, Tovuz) axsamaq. – Nouluf saηa, niyə taytıyırsan? (Ağdam); – Hara gidisən heylə, taytıysən əməlli-başdı (Şuşa); – Qara Məhərrəmin ə
(Quba) nazik, uzun tir. – Meşədən üç taz getirdim
I (Ağcabədi, Bolnisi, Gəncə, Kürdəmir, Salyan, Zəngilan) bax tejan I. – Tecanda pendir olur (Ağcabədi); – Pendiri qabaxcan duzduyuf tecana yığırıx, so
(Zəngilan) bax tejab. – Pilə tecavnan yaxşı bişir
(Borçalı) bax tejan I
(Şərur) 5 pud tutan qab. – Tecərə həşdad kilodu
(Göyçay, Şamaxı) tövşümək. – Bir də gördüm elə tehniyir, az qalır nəfəsi gessin gəlməsin
(Şamaxı) tövşüyətövşüyə. – Gördüm tehniyə-tehniyə mə:m üstümə gəlir
(Cənubi Azərbaycan, Ordubad) tut növü adı. – Tehrani tut yeməli olur, çox daddıdı (Ordubad)
(Biləsuvar) küsmək
(Əli Bayramlı, Gəncə) b ax teyxa. – Bırda te:xa pambığ əkmişik (Gəncə)
(Qubadlı) ipək sap hazırlamaq üçün kül ilə suyun qarışığından düzələn məhlul. – Bir az tejab qayır, pilə bişirəjiyəm
I (Cəbrayıl) qatıq və ya süd saxlamaq üçün dəri, tuluq II (Cəbrayıl) şor III (Gədəbəy) qoca qadın döşü
I (Çənbərək) böyümək, enlənmək; boşalmaq. – Əygımdəki çüşdal üççə gündə tejannadı II (Qazax) qoyun dərisindən tejan, tuluq hazırlamaq
(Hamamlı) xırmanda təmizlənmiş taxılı topa şəklində bir yerə yığmaq. – Taxılı so:urdum, tejdi:f gəldim
(Bolnisi, Borçalı, Daşkəsən, Hamamlı, Qazax, Naxçıvan) bax tejan I. – Tejəndə süd var (Bolnisi); – Tejən qoyun dərisinnən olor, içinə qatıx tökö:llər
(Dərbənd) hamarlamaq. – Bu evin cabarını dünən tekişlədi usta
I (Cəlilabad, Hamamlı, Kürdəmir, Ordubad) 1. sap (Ordubad). – Natik tükannan tel aldı 2. sim; sazın, tarın simi (Hamamlı); – Sazın teli qırıldı, aşıx
(Cəbrayıl) mal ətində olan iri damarlar. – Bu ətin telbəsini yemək olmaz, qopart at
(Salyan) dalbadal. – Uşaxlar telbə-telbə qaçırdılar
(Kəlbəcər) heyvanın yeni doğulmuş balası öldükdə anası ölmüş başqa bir balanı ona isnişdirən adam. – Qəni kişi yaxşı teləçidi
(Kəlbəcər) 1. isinişdirmək, alışdırmaq 2. ilişdirmək. – Yetim quzunu kürə qoyuna telədim. – Fatmanı Cəfərə telədilər
(Salyan) nazik, ensiz. – Validə gəlininə bi də: telfirəngi üzük aparmışdı
(Ağdam) bax teləçi. – Hər adam telix’çi ola bilməz. – Telix’çi bizim inəyə bir quzu telidi
(Ağdam, Xocavənd) bax teləməx’. – Qoyun oursağ olanda yetim quzunu ona telirix’ (Xocavənd)
(Zəngilan) bax teləməx’. – İnəyin bızavı öldü, quzunu ona telitdim
(Zəngilan) aldatmaq, kələk gəlmək. – Sən məni teliyəlməzsən, mən uşax dəyləm
(Şərur) saçaq, qarğıdalı saçağı. – Məkə:n də telməyi o:r
(Ordubad) uzuntüklü dəridən tikilmiş papaq. – Mənim telpəyimi burya gətir
(Zəngilan) pambıq yığıldıqdan sonra qozanın arasında ilişib qalan pambıq qalığı; saçaq. – Pambı: yaxşı yığıη, üsdündə teltəsi qalmasın
(Şəki) bax teyim. – Birəz te:m gə, gidax çatax
(Zaqatala) kiçik mis qazan. – Yağı tençedəmi əridirsən?
(Çənbərək) rütubətli. – Bizim ev yaman tennidi
(Çənbərək) rütubətli. – Bu otax tepdi ◊ Tep damı (Çənbərək) – tütün yarpaqlarını nəmləndirmək üçün xüsusi tikili
(Gədəbəy) nəm çəkmək, rütubət çəkmək. – Duhar so:ux olduğuna gəvə tennənif, əldən çıxıf
(Bolnisi) boşqab
(Qax) kökləmək, seyrək tikişlə tikmək. – Habı oynağın <paltar> etəgini tepşi hələ
I (Bərdə, Culfa, Gəncə, Hamamlı, Şərur) böyük xurcun. – Terin içinə ağır şeylər qoymaq olar. – Teri atın belinə aşır (Bərdə); – Xurcunu adam çiyninə s
(Quba) cır meyvə. – Teranı bizdə hiç kimsənə yimiyədü, tükülüb qaladu ağacın altında
(Dərbənd) ağac. – Tereg yıxılanda biz ona ağac diyədiğ; – Yemişi <meyvəni> teregdən çöpliyəduğ <dərmək>
(Tabasaran) ağacdələn. – Teregdeşənün balaların Qaflan alub üldürütdü
(Oğuz) kiçik, xırda balıq. – Böyyü balıxdı, kiçiyi terlan