I (Bakı, Quba) başlı-başına. – Ati gallah bıraxıb, otdi:r (Bakı) II (Çənbərək, Qazax) bax kəllah. – Potuyu gallaha qatıf Fərzalı otarır (Çənbərək)
I (Quba) başlıbaşına. – Heyvannar gallah-gallah utdiyədü II (Quba) 1. topatopa, dəstə-dəstə 2. hissə-hissə
(Qazax) üç tərəfi örtülü, bir tərəfi açıq (tikinti)
(Qazax) nəhəng və kobud (adam)
( Qazax) üç tərəfi örtülü, bir tərəfi açıq (tikinti)
(Meğri) bax kəm IV
(Qax) üstündə xəmir yoğurulan dəyirmi taxta
(Ağdam, Borçalı) məsləhətləşmək
(Quba) körpə gicitkən. – Bizim yerrərdə ganc çux ular
(Ağcabədi, Ağdam, Füzuli, Qazax, Tovuz) söhbət ◊ Gap eləməx’ – söhbət etmək. – Bir sa:t gap eləsəx’ bəsimizdi (Qazax)
(Masallı) paltar
(Şərur) iri və ağır çəkic
(Borçalı) söhbətcil. – Oruc əmi gapcıl adamdı
(Borçalı) söhbət etmək. – İndi biz dağe:dəjeix’, gə birəz gaplaşax
(Xaçmaz, Quba) bax kar II. – Gar bozdamac, çüreg pişirmegçündü (Quba)
(Culfa, Şərur) yun palaz
(Meğri) kobud. – Şıxavızlı Lalazar bir gargubıt adam idi, hamma yəxşi duslığı var idi
(Çənbərək, Qazax) ağac mala. – Böyüx’ bir taxdeyi hər iki ujunnan deşif boyundurux yoğunnuğunda ağaşdar keçirerix’, ona garraf de:rix’, ona ulax qoşuf
(Qazax) ağac mala ilə şumlanmış yeri hamarlamaq, düzəltmək
(Quba) yastıdaban qadın ayaqqabısı. – Hindi garuş giymiyəduğ, ulmiyədü
I (Ağcabədi, Çənbərək, Gədəbəy, Qazax) uçurum, sıldırım. – Əli, malıyözdə, gavdan uçurdarsaη ha! (Gədəbəy) II (Basarkeçər, Tərtər) qaramalı boynundan
(Ordubad) xışın ucunu əymək üçün alət. – Hər əkin vaxdı biz xışdarın ucunu gavaxnan əyirix’
(Bakı) üzüm növünün adı
(Bakı, Cəlilabad, Quba) gərək ki, deyəsən. – Əli, gavar, kəndə gedib (Bakı); – Gavar, Mö:lüd kişi şə:rə gidmağa hazırraşadı (Quba); – Gavar, onu zirdə
(Borçalı) balıq növünün adı. – Gavid balıx qızıl balığınnan yöndü
(Şərur, Zəngilan) gic, ağılsız
(Göyçay, Qarakilsə) qozun və ya fındığın yaşıl qabığı. – Cəvizin gazalı uşaxların ələ:ğin <əl-ayağın> qafqara eliyif; – Gazaldan ip də b
(Borçalı) bax gejəgündüz II
(Cəbrayıl, Zəngilan) enliyarpaqlı yabanı bitki növü. – Gecəb bişmişi daddı eli:r (Zəngilan)
(Culfa, Ordubad) gecələr işıq verən, parıldayan böcək. – Gecəçırağı çəpərdə çox olar (Ordubad); – Gecəçırağı gecələr işıx verər (Culfa)
(Dərbənd, Xaçmaz, Quba) yarasa. – Gecəgəzən əxşamlar uçadu, unun güzi günüz görmiyədü (Quba); – Gecəgəzən işiqdən qurxadı (Dərbənd)
(Cəlilabad) yarasa
(Cəbrayıl) bax gecəquşi. – Bizim pə:mizdə gecəquşu yaman çoxdu
(Zaqatala) bax keji. – Gecini günəşdə quruduram
I (Borçalı) əlağacı II (Zaqatala) qoyun və keçinin boğazından sallanan vəzlər
(Kəlbəcər) balaq, camış balası
(Quba) bax gedax. – Gedeg uladu gomşu balası
(Şəki) bax gedax. – Sifdə olannan bir illığa kimi gedex’ diyəllər, bö:yəndə kəlçə
(Şəki) bax gedax
(Meğri) mübahisə etmək, sözləşmək. – Qudurətnən qərdəşi gedələşirdi
(Bakı) kəm, əskik, az. – Bı lap ağıldan gedigdü
(Kəlbəcər, Tovuz) mübahisə etmək, sözləşmək. – Bınnan biz maşı:n üsdündə gedişdix’ (Kəlbəcər)
(Dərbənd) şin. – Habular arabanın gegeyləridir
(Meğri) vəlin bir növü. – Qoy xomar cöngəni gehriyə qoşsun örgəssin
(Quba) bax ganaşmax. – Büyüglərnən hər şeyi geişmağ yaxşı şeydü
(Gəncə, Qazax, Şəki, Şəmkir, Tovuz) səhər tezdən. – Laf gejdən sizə:lejəm (Qazax); – Gejdən hamı işə ge:r (Şəki)
I (Ağcabədi) uşaq oyunu adı. – Uşağın biri deir: “Gejə”, onda “gündüz” (“gündüz” adlı uşaq qrupu) qaçır, “gejə” (“gecə” adlı uşaq qrupu) tutur II (Şuş
(Hamamlı, Qazax) gejə geyilən qalın tüklü papaq. – Gejəliyi ver maηa, qoyajam başıma (Qazax)
(Qazax) gecə vaxtı
(Dərbənd) armud növü. – Gelinbarmağı büzdə az uladu, uni sumkeynən, turboynən gətirədüg