I (Qarakilsə, Zəngilan) tək, bircə, yeganə. – Dədəsinin-nənəsinin madar oğludu, ərkö:n bö:düflər (Zəngilan); – Onun madarı bircə bıdı dayna (Qarakilsə
I (Gədəbəy) tək, bircə, yeganə. – Madar-güzar bir uşağımız var, o da oxuyor şə:rdə II (Qazax) dolanacaq, güzəran
(Bakı, Cəbrayıl, Qazax, Mingəçevir) imkan
(Oğuz) cansız, zəif
(Ağdam, Gədəbəy, Qazax, Tovuz) kövrək; davamsız. – Yaman mafrax çişmiş, diyən çürü:pbüş, çəkəndə qırıldı, yarısı qaldı ağzımda (Qazax); – Bu usdollar
(Gəncə) kövrəklik. – Mafraxlığına baxma, pula gedəndi
I (Kəlbəcər, Xanlar) damın iki tir arasındakı hissəsi. – Bir evdə üç mağ pərdi döşənir (Xanlar) II (Biləsuvar) bacarıqsız
(Cəbrayıl, Qarakilsə, Meğri, Zəngilan) günün isti vaxtında mal-qaranın axşam sərini düşənə qədər saxlandığı kölgəlik
(Qax) balaca saxsı qab
(Ağdaş, Salyan) 1. kiçik arx. – Məhlədə mağalan qazırdım (Ağdaş) 2. ləklər arasındakı tirə. – Mağalanın hərəsinə on mamadur şitili vurmuşam (Ağdaş)
I (Qəbələ) suyu çəltik zəmisindən kənara axıtmaq üçün arx. – Nəcməddin baba öz zəmisinnən Feyzulla babanın zəmisinə mağallaxnan su verir II (Ağdaş, Gə
I (Ağdaş, Bərdə, Bolnisi, Borçalı, İmişli, Qazax, Mingəçevir, Oğuz) 1. toy məclisi. – Qız evində o gecə sübhə tək mağar qurub, küy-kələy elədilər (Ağd
(Ağdaş, Qax, Şəki, Zaqatala) sap çarxı. – Mağaradan sap qutarıf (Ağdaş); – Nərgiz, sağa diminəm mağaranı sökmə? (Zaqatala)
(Meğri) imkan. – Mağdıri çatdıği qədir paltar-maltar da alıp
I (Bakı, Borçalı, Cəbrayıl, Cənubi Azərbaycan, Dəvəçi, Gədəbəy, Goranboy, İsmayıllı, Kürdəmir, Şərur, Zəngilan) bax maal
(Bakı, Cəlilabad, Quba) bax maal. – Ma:ğul bu kitabı gətirdim, yuxsa uxumağa bir şeyin ulmıyacağdı (Quba); – Ma:ğul sən gəldün çıxdun (Cəlilabad)
(Cənubi Azərbaycan) xışı boyunduruğa bərkitmək üçün ağac parçası. – Mahara olmasa, xış boyunduruxda durmaz
(Ordubad) dəryaz. – Biz otı mahıynan çalarıx
(Zəngəzur) məgər. – Mahlım man burcimi daneyram, san u cür danışeysan?
(Ağdaş) alça növü. – Mahmudu alça yeməli deyil
(Ağdərə) taxta mıx. – Maxar ağaşdan olur, qadağ dəmirdən, həm də qadağa maxar da de:llər
I (Balakən, Zaqatala) 1. b a x maqarə 2. qutab. – Anam bu gün maxara bişirəcək II (Cəbrayıl) xarab
(Zaqatala) yığın, topa. – Doşan İrvaham gedif bir moş maxdasına ıras gəlif, iki vedrə yığıf
(Çənbərək, Qazax, Şəki) fərsiz. – Oğul ha deyil, maxlayıdı (Qazax); – Oğlum çox maxlayı uşaxdı (Şəki); – Quru Vəli maxlayı şeydi, ona eytivar eləməy o
(Laçın) mərdiməzar. – Cəfər kimi maxlətə yer üzündə tapılmaz
(Bolnisi) xörək adı
(Zaqatala) qozbel
(Şəmkir) vergi. – Yığılıf maslahat eli:llərdi ki, maxta gəlif filan qədir, indi onu yaymax lazımdı
(Dərbənd) lovğalanmaq, özünü öymək
I (Ağdam, Gəncə, Qazax) xışın, kotanın dəstəyi. – Üç adam kotanı sürördü: ikisi boyunduruğun üsdə, biri də maj tutordu (Qazax); – Sən öküzzəri sür, mə
(Gədəbəy) çoxkünclü. – Mağazində majar istəkan çoxdu
(Çənbərək) 1. macal, imkan. – Majara tapə:mmirəm ki, sizə:lim 2. vaxt
(Ağdam, Qazax) kotanın dəstəyindən tutan adam, kotançı. – Majgal majdan tutuv əkir (Ağdam); – Maj tutana majgal deyirix’ (Qazax)
(Ağdərə, Borçalı) bax majgal. – Majgəl kotanın majınnan tutor (Borçalı)
(Quba) şal toxumaq üçün dəzgah
(Zaqatala) südlə undan bişirilmiş yemək
(Oğuz) burğu. – Maqqafnan ağac da deşillər
(Çənbərək) tonqal. – Novruz bayramında bir yekə maqqal yaxajam
(Meğri) dinamit. – Əzəllər maqqan tapılmerdi, indi təzə mə:dəndə hey patdadellər
(Kürdəmir) maymaq. – Nə maqqı adamsan
(Kürdəmir) maymaqlıq. – Maqqılığınnan ağzı aralı qalıb
(Salyan) uşaq oyunu adı
(İrəvan) çömçə
(Şərur) dəryaz. – Malağannan ot piçillər
(Kəlbəcər) böyük; gen. – Sə:η paltarın uşağa malax durar
(Qazax) biryaşar dana
I (Böyük Qarakilsə) tövlədə hər bir mal üçün ayrılmış yer II (Hamamlı) damın uzununa qoyulmuş tir. – Əvvəl damın üsdə malaraları düzüllər, onun üsdən
(Ağsu, Kürdəmir) xəmir mayası
(Cəbrayıl, Cəlilabad, Füzuli, Kürdəmir, Lənkəran, Salyan) maldar; maldarlığı bacaran (adam). – Təriş kişi malavan adamdı (Salyan); – Mən əvvəldən hələ
(Lənkəran) axşamçağı