sif. 1. İmtahan edən, imtahan qəbul edən. İmtahanedici komissiya. 2. məc. Sınayıcı, yoxlayıcı, sualedici
sif. İmtahan qarşısında olan, imtahan başlanmamış. İmtahanqabağı hazırlıq. İmtahanqabağı mühazirələr
zərf İmtahan vermədən, imtahan olmadan. İmtahansız qəbul olunmaq. İmtahansız sinifdən-sinfə keçmək
[ər.] : imtina etmək – boyun qaçırmaq, çəkinmək, istəməmək, rədd etmək. Yeməkdən imtina etmək. Qonaqlıqdan imtina etmək
is. [ər.] 1. Müstəsna hüquq. // Üstünlük, güzəşt. Müharibə əlillərinə verilən imtiyazlar. – Məsmə, bir ittifaq üzvünün istifadə edə biləcəyi bütün hüq
sif. 1. İmtiyazdan istifadə edən, imtiyazı olan, müstəsna hüququ olan (bax imtiyaz 1-ci mənada). …Əgər Qafqaz [Finlandiya] kimi imtiyazlı və həm müstə
is. [ər. imtiyaz və fars. namə] İmtiyaz kağızı, imtiyaz müqavilənaməsi (bax imtiyaz 2-ci mənada)
sif. Heç bir imtiyazı, xüsusi və müstəsna hüququ olmayan
[ər.] 1. Qarışma, qarışa bilmə, bir neçə maddənin qarışıb bir maddə əmələ gətirməsi. Kimyəvi imtizac
is. [ər.] 1. Bir məktubun, sənədin və s.-nin altında öz dəst-xətti ilə adını və ya familiyasını yazma, qol çəkmə, qol qoyma; qol
“İmzalamaq”dan f.is
f. Altında öz familiyasını (ya adını) yazmaq, öz imzasını qoymaq, qol çəkmək. Kərbəlayı Xəlil … teleqrafçının verdiyi kağızı türkcə imzaladı və teleqr
“İmzalanmaq”dan f.is
məch. İmza edilmək, qol çəkilmək, qol qoyulmaq. Müqavilə imzalandı. – Əmrnamə yazılmış və Balacayev tərəfindən imzalanmışdı
f.is. İmza edilmiş, qol qoyulmuş, qol çəkilmiş. İmzalanmış qərar. İmzalanmış kağızlar. – [Sabirin] sabiqdə bəzi müstəar adlar ilə imzalanmış abdar, xo
“İmzalatdırmaq”dan f.is
bax imzalatmaq
“İmzalatmaq”dan f.is
icb. Qol çəkdirmək, imza etdirmək. Baş mühasib … içəri girdi, əlindəki sənədləri idarə müdirinə imzalatdırıb qapıya yaxınlaşırdı ki, Surxay soruşdu… M
sif. Qol çəkilmiş, imzalanmış, imza ilə təsdiq edilmiş. İmzalı məktub. İmzalı sənəd
sif. Altında imza olmayan, imza edilməmiş, qol çəkilməmiş. İmzasız məktublar
is. [ər.] köhn. Tövbə, tövbə etmə
1. sif. Əsassız olaraq dediyini yeritməyə çalışan, heç bir güzəştə getmək istəməyən; tərs, höcət. İnad adam
bax inadkar. Hər şeydə möhkəm, sözünün üstə duran, inadcıl, amansız olan Baxış bəyin bir zəif cəhəti vardı: çox şorgöz idi
bax inadkarlıq
bax inadkar. [Mehribanın] nöqsanı yalnız savadsızlığı, eyni zamanda inadçı əsəbiliyi idi. S.Hüseyn
bax inadkarlıq. Qaraca qızın təbiətində inadçılıq vardı… Yusifdən nə qədər kötək yeyirdisə də, yenə tərsliyindən əl götürməzdi
bax inadkar
sif. [ər. inad və fars. …kar] İnad, inadcıl, tərs, dediyindən əl çəkməyən. Polis və qoşunun təzyiqinə baxmayaraq, qəhrəman və inadkar fəhlələr mədən d
zərf Tərslik edərək, inad göstərərək, dediyindən əl çəkməyərək. İnadkarcasına demək. – Həbib Mədədin fikri ilə razı idi
is. 1. İnadkar adamın xasiyyəti; tərslik, inad. İnadkarlıq etmək. – Qızın inadkarlığı; Çox ağır gəldi ona
sif. 1. Tərs, höcət, kəc, inadcıl, dediyindən əl çəkməyən. Mehriban inadlı bir qız idi. S.Hüseyn. Çoxlarının bezdiyi və uzaq qaçdığı inadlı, şıltaqçı
is. 1. İnadlı adamın hal və keyfiyyəti; inadcıllıq. 2. İşində və ya sözündə dəyanət, möhkəmlik, dayanıqlıq, əzm
is. tib. Uşaqlarda qırtlağın iltihabı. İnaq olmaq. □ İnaq(ını) vurmaq – keçmişdə xalq arasında: inaq olmuş uşağın başını yüngülcə çərtmək
sif. İnaq xəstəliyinə tutulmuş. İnaqlı uşaq
is. 1. İnanma, etibar. İnam olmayan yerdə iman olmaz. (Ata. sözü). İlk müvəffəqiyyət məndə inam və ruh yüksəkliyi doğurdu
[ər.] bax ənam. [Məstəli şah:] Xanım, divlərin əlmuzdunu, inamını kərəm edin! M.F.Axundzadə. □ İnam etmək (eyləmək) – bax ənam eləmək (“ənam”da)
sif. İnamı olan, qətiyyətli, əmin, arxayın, xatircəm. Onun ilıq səsi, inamlı səsi; Şəfəqi, şöləsi, məhrəm nəfəsi; Mənə qüvvə verdi, gəzdim, dolandım…
sif. İnamı olmayan, inanmayan, etibar etməyən
is. İnam olmama, etibar olmama; inam, etibar yoxluğu
sif. və zərf İnandıran, qaneedici, sübutlu, əsaslı, tutarlı. İnandırıcı dəlillər. İnandırıcı sübut. – C
is. Qaneedicilik, sübutluluq, əsaslılıq, tutarlılıq. Dəlillərin inandırıcılığı. Faktların inandırıcılığı
“İnandırılmaq”dan f.is
“İnandırmaq”dan məch
“İnandırmaq”dan f.is
f. İnanmasına nail olmaq, inanmasına çalışmaq, birində bir şey haqqında inam yaratmaq; qane etmək. Haqlı olduğuna inandırmaq
bax inandırıcı
sif. İnanıla bilən, doğru şey kimi qəbul edilə bilən; etibar edilə bilən. İnanılacaq adam deyil
“İnanılmaq”dan f.is
məch. Etibar edilmək; doğru deyə qəbul olunmaq, doğru nəzəri ilə baxılmaq