zərf Key halda, süst halda. Tarıverdi yerə düşüb, key-key Məcidin qabağına yeridi. S.Rəhimov
is. Üzü hamar, astarı tüklü saya palaz növü. [Dərviş:] Qoca arvad bir kilim, bir keybənd gətirdi. A.Divanbəyoğlu
bax kef. [Əliməmməd:] Neçə belə bayramlar görək, keyfimiz kök, damağımız çağ olsun! Çəmənzəminli. O mühəndis qıza, o doktor qıza; Mən də şeir yazım ke
is. [ər.] 1. Bir şey və ya şəxsi başqasından fərqləndirən xüsusiyyət, əlamət (əsasən, müsbət xüsusiyyət, əlamət)
sif. Keyfiyyətinə görə fərqlənən. Keyfiyyətcə yaxşı mal. Keyfiyyətcə pis mal
sif. 1. Müəyyən keyfiyyətə malik olan. Yaxşı keyfiyyətli. Orta keyfiyyətli. 2. Keyfiyyətcə yüksək olan; yaxşı, əla
is. Müəyyən keyfiyyətə malik olan şey və s.-nin xüsusiyyəti, halı
sif. Keyfiyyəti pis olan; pis, alçaq. Keyfiyyətsiz mal. Keyfiyyətsiz material
is. Keyfiyyətsiz şey və s.-nin xüsusiyyəti, halı
bax keyləşdirici. Keyidici dərman
“Keyikdirilmək”dən f.is
bax keyləşdirilmək
“Keyikdirmək”dən f.is
bax keyləşdirmək
“Keyikmək”dən f.is
bax keyimək
“Keyimək”dən f.is
f. 1. Hərəkət qabiliyyətini itirmək, qurumaq, çəng olmaq, keyləşmək. Hatəm xanın qolu keyiyib dondu, onun gözü pər-pər çaldı
f.sif. 1. Hərəkət qabiliyyətini itirmiş, çəng olmuş; qurumuş. Keyimiş əl. – Talıb xanla yasavul üzüyuxarı qalxıb, qapıdan bir az aralıda keyimiş halda
“Keyişmək”dən f.is
bax keyimək. Qədir həm yorulmuş, həm də qıçları sanki tutulmuş, keyişmişdi. Mir Cəlal
“Keyitmək”dən f.is
bax keyləşdirmək. Həyəcanlı sözlər soyuq su damlaları kimi Zibeydənin üzərinə tökülüb, onu keyitdi. Çəmənzəminli
sif. Keyləşdirən, key edən, hissizləşdirən. Keyləşdirici iynə (dərman). – Yerli təsir göstərmək üçün [dərmanlara] antiseptik, büzücü, keyləşdirici, ağ
“Keyləşdirilmək”dən f.is
məch. Key edilmək; hissizləşdirilmək
“Keyləşdirmək”dən f.is
f. 1. Key hala salmaq; hissizləşdirmək. İynə vurub əti keyləşdirmək. 2. məc. dan. Keyləşməsinə, süstləşməsinə, donub qalmasına səbəb olmaq; sarsıtmaq
“Keyləşmək”dən f.is
bax keyimək. Gülnaz, hiss və duyğuların keyləşdiyi, ilk məhəbbətin açılmadan solduğu, ümidsizlik içərisində daşa dönmüş qəlbini ərbaba verdi
is. 1. Keyləşmiş, hissizləşmiş şeyin halı. Əlin keyliyi. 2. məc. Süstlük, kütlük, hissizlik. Şirin özündə bir keylik hiss edirdi
is. [fars.] klas. Uzunsaç, zülf, hörük. Belə türrə, belə keysu, – belə saç; Belə qəmzə, belə qaşü göz olmaz
is. [ər.] 1. Məkkədə müsəlmanların müqəddəs saydıqları bina – qibləgah. Ey həqqi hər yerdə hazırdır deyən əgrinəzər; Bəs nə mənada seçərsən Kəbədən bü
is. [fars.] köhn. 1. Evlənmə əsnasında kişi (oğlan) tərəfindən qadına (qıza) vəd edilən nikah bahası; başlıq, mehr
sif. Kəbini olan; qanuni. [Səkinə xanım:] [Zeynəb] qardaşıma kəbinli arvad deyil idi ki, irs apara. M
is. Kəbinli olma, kəbini olma, nikahlılıq
sif. Kəbini olmayan, rəsmi nikahı olmayan; qeyri-qanuni. Kəbinsiz arvad. – [Qaçay:] Onsuz da Pənah çoxdan tutulmalı idi
is. Rəsmi nikahın olmadığı hal; nikahsızlıq
sif. [ər.] klas. Böyük. // İs. mənasında. [Koroğlu:] Qol-qola bağlayın, tutun əsiri; Səğirin kəbirə qatın, gətirin! “Koroğlu”
köhn. “Kərbəlayı” sözünün canlı dildə işlənən forması (bax kərbəlayı). [Səfərəli:] Kəbleyi! Sən başa düşmürsən
is. [fars.] klas. Göyərçin. Bir damdə gördü bir kəbutər. Füzuli. Neçə müddət qərq oldular tufana; Əmr etdi, kəbutər gəzdi hər yana
bax gəc
sif. [fars.] 1. Əyri. Qoy börkünü kəc qaşının üstünə, fırılda; Kəndin kimi bir lotiyimeydanını görcək
is. [fars.] Keçmişdə Şərqdə: səfərə çıxan adlı-sanlı adamlar üçün minik heyvanlarının, adətən, dəvənin üstündə düzəldilən örtülü yer
sif. [fars.] köhn. 1. Çəpgöz, qıyıqgöz, çaş. Kəcbin adam. 2. məc. Əyri gözlə baxan, hər şeyi əyri görən, yaxşı bir şey görməyən, xeyirxah olmayan
is. köhn. 1. Çəpgözlük, çaşlıq. 2. məc. Pis nəzərlə baxma, hər şeyi tərs görmə, heç bir yaxşı şey görməmə
sif. və is. dan. Tərs, inadcıl, höcət. Kəcqabırğa adam. – Mən onun ağzı xeyrə açıldığını görməmişəm. Zalım oğlu kəcqabırğadır
is. 1. Qıyqaclıq, çəplik. 2. Tərslik, höcətlik. Dediyim sözümdə mən yenə varam; Məndə kəclik də var, mərdanəlik də
sif. [fars. kəc və ər. mədar] klas. Birisinin istək və arzusunun əksinə hərəkət edən; nəhs. …Mansur axırıncı dəfə fələkdən şikayət etmək üçün ağlar gö
sif. 1. Papağını yan qoyan. 2. məc. Forslu, qürrəli. Kəcpapaq oğlan