is. [İraqda imam Əlinin qəbri olan Kərbəla şəhərinin adından] din. Həmin şəhərə gedib müqəddəs yerləri ziyarət edən adama verilən ad
bax kərə2. Kərçə qoyun
bax kərdi1. Kərdədə, mərzdə nanə; Yaman göz odda yanə. (Ata. sözü)
is. Lək. İki kərdi soğan əkmək. Kərdiləri sulamaq. – Tank şumlayan həyətlərin kərdisində; Öz yemini; Külə dönmüş pərdisində; Yuvasını itiribdir
is. bot. Şaftalı növü
məh. 1. is. Arpa ilə buğda qarışığı. Arabadakı kərdiyar taxıl onların üzərinə səpələndi. S.Rəhimov. [Qarı:] Təzə buğdanı paylamayıblar, qabağında ölüm
is. Nehrədən yeni çıxmış, əridilməmiş yağ; şit yağ. Camış kərəsi. İnək kərəsi. – Mal mənimdir, belə yeyirəm; Əritmirəm, kərə yeyirəm
sif. 1. Qulaqları çox qısa, dımıq, kərçə (qoyun haqqında). Bu anda [Səmədin] gözü başqa bir kəndlinin sağdığı kərə qoyuna sataşdı
zərf [ər.] Dəfə. İki kərə iki elər dörd. Adama neçə kərə deyərlər. İki kərə getmək. Bir kərə görmək. – Adam adamı bir kərə aldadar
is. Bir neçə adamlıq dorlu qayıq. Gəmi, qayıq, kərəci də, kolaz da; Məni heç vaxt incitməmiş bir az da
is. məh. Kərəci sürən, kərəcidə işləyən adam; qayıqçı
is. məh. Kərəcivanın işi, peşəsi, məşğuliyyəti; qayıqçılıq. Sarıköynək özünü suya atırsa da öldürə bilməyir
is. [ər.] köhn. Lütf, mərhəmət, inayət. Kərəm eyləmək. – [Ağa Heydər:] Xudaya, şükür kərəminə! Balalarım, gəlin sizi bağrıma basım
“Kərə3” sözünün canlı danışıq dilində işlənən yanlış forması. [Sərçə] üç kərəm balasın suva basıb, alıb tazadan dimdiyinə apardı
is. mus. Azərbaycan aşıq havalarından birinin adı. Balabançı genə durub gəlir Aşıq Cəfərin yanına, Aşıq Cəfər kərəmi oxuyur
sif. Mərhəmətli, lütfkar, insaflı, rəhmli. Könül qəmgin, ürək dərdli, vərəmli; Səni gördüm səxavətli, kərəmli
is. Lütfkarlıq, mərhəmətlilik, alicənablıq
sif. İnsafsız, mərhəmətsiz, rəhmsiz. Səxavət olmayan kəsdə şücaət feli nadirdir; Kərəmsiz kimsəni hər yerdə gördüm, bihünər gördüm
is. məh. Yonulmamış yoğun ağac, dirək, iri kötük. Evin kərəni sınmışdır. – El yığılsa, kərən sındırar
is. [fars.] köhn. 1. Nəfəslə çalınan uzun boru şəklində qədim musiqi aləti (adətən təntənələrdə, qələbə bayramlarında çalınardı)
is. [fars.] köhn. Kərənayların birdən çalması. Günəş Həməl bürcünə yaxınlaşdığı dəqiqədə … vurulan kərənayxana Novruz bayramı mərasiminin başlandığını
bax dəryaz. …Merac yenə də kərəntini götürüb ot çalmağa başladı. Ə.Vəliyev. [Şamxal] kərəntini çiyninə alıb, pəncərəsi Kürə baxan evlərinin qənşərində
is. Kərənti ilə ot çalan adam; dəryazçı
is. Kərəntiçinin işi, peşəsi; dəryazçılıq
“Kərəntiləmək”dən f.is
bax dəryazlamaq
“Kərəntilənmək”dən f.is
bax dəryazlanmaq
is. Hər dəfədə kərəntinin ağzına gələn miqdar (adətən saylarla). Bir kərəntilik ot
is. k.t. 1. Qoyun damının bir tərəfində quzular üçün ayrılmış yer. Qamışdan düzəldilmiş kərəskə. 2. bax arxac
is. bot. Çətirçiçəklilər fəsiləsindən 1-2 illik ot-bitki. İki dəstə kərəviz. Xörəyə kərəviz doğramaq
bax kərə1
is. [fars.] zool. Başının qabaq tərəfində bir, ya iki buynuzu olan. Asiyada və Cənub-Şərqi Asiyada yaşayan otyeyən, məməli iri heyvan
sif. [ər.] Kərəm və səxavət sahibi, lütf və ehsan sahibi, inayətkar; kərəmli, mərhəmətli (çox vaxt Allaha verilən sifətlərdən biri kimi)
is. Lütfkarlıq, inayətkarlıq; lütf, kərəm, inayət. [Güllü:] İndi sən acından ölməklə Allah kərimlikdən düşəcək? Ə
is. İçi dəlik ağaca geydirilən, ensiz, yastı, gödək, iti polad tiyəsi olan dülgər aləti
is. zool. Şirin sularda yaşayan, diri bala doğan balıq
is. [fars.] zool. bax keçələkərkəs. Qara kərkəs. Leş kərkəsi. Ağbaş kərkəs. – [Səfər:] Ancaq arabir havada nəş arzusunda gəzən kərkəslərdən savay bir
is. Aşağı çevrilmiş enli tiyəsi olan uzunsaplı, yonucu (kəsici) alət. Kərki ağacı yastısına yonar, balta dikinə
“Kərkiləmək”dən f.is
f. Kərki ilə yonmaq. Taxtanı kərkiləmək. Ağacı kərkiləmək
“Kərkilənmək”dən f.is
məc. Kərki ilə yonulmaq. Ağac kərkilənmişdir
is. zool. Kiçik şahin; tərlan, qızılquş
bax gərmə2. [Kəndlilər] qorxularından uşaqları kərmə qalaqlarının içində gizlədib … deyiblər ki, bizim kənddə heç qədimdən uşaq olmaz
is. Düzbucaq şəklində qəliblənmiş (bişmiş və ya çiy) gildən hazırlanan tikinti materialı. Kərpic istehsalı
sif. Tikintidə kərpiclərin arasında olan. Kərpicarası boşluq. Kərpicarası məsafə
is. Tikintidə aşağıdan yuxarıya (bənnaya) kərpic verən (atan) fəhlə; kərpicverən, kərpicçi
is. xüs. Tikinti işində kərpicləri düzmə üsulu
is. 1. Kərpic kəsməklə məşğul olan adam. 2. bax kərpicatan