“Əmmək”dən məch
sif. [ər.] 1. Qorxusuz, xətərsiz, etibarlı, dinc, sakit. Əmin yol. Əmin yer. 2. Tamamilə xatircəm, arxayın, qane
is. Sakitlik, asayiş, bir yerdə qayda və nizamın hökm sürdüyü hal. Nədənsə sizin dəstəniz Təbrizə girdiyi gündən bəri əmin-amanlıq yarada bilmədi
sif. və zərf Sakitcə, rahatca, arxayınca. Bir dəqiqə çəkmədi ki, qara əjdaha ləhləyə-ləhləyə çaparaq, yüyürərək platforma qabağında əmin-arxayın dayan
is. Əminin oğlunun və ya qızının oğlu (qızı)
“Əminləşmək”dən f.is
f. 1. Qorxusuz (təhlükəsiz) hala gəlmək. Səngər dalına girib əminləşmək. // Asayiş düşmək, əmin-amanlıq düşmək
is. 1. Sakitlik, əmin-amanlıq, qorxusuzluq. 2. Xatircəmlik, arxayınlıq
sif. 1. Əminin oğlu. Qızlar şərti pozan əmioğlunu danladılarsa da, yenə gülüşməyə məcbur oldular. M.Hüseyn
sif. [ər.] 1. Bir tayfanın və ya ölkənin başçısı. Qəbilənin əmiri. – Şairin qəzəllərinə məftun olmuş Dərbənd əmiri onu bu xaraba kənddən öz sarayına d
top. [ər.] Əmirlər. Vəzir, vəkil, əmir-üməra nə qədər çox dedi, Şah Abbas az eşitdi. (Nağıl)
is. tar. bax miraxur
sif. 1. Əmirə mənsub, məxsus olan. 2. məc. Ən yaxşı, ən əla mənasında. Əmiri xörək. Əmiri paltar. ◊ Əmiri papaq köhn
is. 1. Əmir vəzifəsi. 2. Əmirin idarəsi altında olan yerlər, ölkə
is. [ər.] tar. Əmirlər əmiri (xəlifələr dövründə yüksək rütbə adı)
is. 1. Əmmək işi, əmmə prosesi. Quzuların əmişi. – Zəng çalınanda, əmişdən sonra ayrılan qoyun-quzu kimi uşaqlar böyüklərdən ayrıldılar
“Əmişdirilmək”dən f.is
məch. Əmizdirilmək, əmişə salınmaq (çoxları haqqında). Qoyun və quzular əmişdirildi, sonra qoyunlar sağılmağa başlandı
“Əmişdirmək”dən f.is
f. Quzuları analarını əmişməyə buraxmaq, əmizdirmək. Quzuları çobanlar əmişdirdilər. – Azərbaycanda və ümumiyyətlə, Zaqafqaziyada bir qayda olaraq cam
“Əmişmək”dən f.is
f. Kütləvi halda analarını əmmək. Quzular (buzovlar) əmişirlər
is. Əminin oğlu, ya qızı. O, bizimlə əmiuşağıdır
[əmi və fars. …zadə] köhn. 1. Bax əmiuşağı. O mənim əmizadəmdir. – [Pəricahan xanım:] Ah, harada qalmışsan, ey sevgili əmizadəm! S
“Əmizdirilmək”dən f.is
məch. Döşdən süd verilmək
“Əmizdirmək”dən f.is. Əmizdirmə zamanı
f. Döşdən süd vermək. Ana körpəsini əmizdirir. – Əvvəl əmizdirir öz körpəsini; Uşaq gülümsəyib kəsir səsini
“Əmizdirtmək”dən f.is
icb. 1. bax əmizdirmək. Uşağı əmizdirtdinmi? 2. Əmməsinə imkan vermək. İnəyi əmizdirtdi
“Əmizmək”dən f.is
bax əmizdirmək
is. [ər. “mülk” söz. cəmi] 1. Mülklər (torpaq, əkin yerləri, malikanə və s.). [Mirzə Kərim:] Dövlətlilərin mal, əmlakı keçir ümum camaat ixtiyarına
is. Yenicə ota düşən və eyni zamanda anasını əmən quzu, keçi. Əmliklər çəkdirəm şişə; Bir ağır yığnağım ola! “Koroğlu”
[ər.] 1. bax amma. Şeir bir zivərdir, əmma biz kimi naqislərə; Ol ki naqisdir, onu möhtaci-zivər qılmamış
is. [ər.] Bəzi Şərq ölkələrində: sarınmış uzun ağ parça, yaxud tirmə zolağından ibarət baş geyimi; sarğı; çalma
[ər. əmmamə və fars. …dar] bax əmmaməli. [Baş nazir:] Bu əmmamədarlar hamıdan bədtərdirlər. P.Makulu
1. sif. Başında əmmamə olan. Bunlar keçəndən sonra əmmaməli həşəratı nə eləyək? C.Məmmədquluzadə. Mənim əmmaməli yoldaşım birdən ucadan müsəlmanca səs
“Əmmək”dən f.is
is. [ər.] klas. Bibi. Aya, onlar deyil idi ki, analarını, bacılarını və qızlarını və əmmələrini və xalələrini nikah edərdilər
f. 1. Dodaq və dilin müvafiq hərəkəti vasitəsilə döşdən südü soraraq içmək. Quzular qoyunları əmirdilər
is. [ər.] klas. Əminlik, əmniyyət, asayiş, sakitlik. // Rahatlıq, asudəlik. Meyxanədir, Füzuli, cəhanda məqami-əmn; Cəhd et, bir ev hübab kimi onda tu
is. [ər.] İranda: jandarm, polis (məmuru). Bir anda əmniyyələr soxuldular otağa; Hamısı çəkib birdən tüfəngləri ayağa
is. İranda: polis başçısı, jandarm başçısı
is. [ər.] 1. Təhlükəsizlik, qorxusuzluq, əminlik, sakitlik, ictimai asayiş. Düşmən sərhədimizdən nə qədər uzaqda olsa, səadət və əmniyyətimiz də o qəd
sif. Qorxusuz, əmin, sakit. Əmniyyətli yer
sif. 1. Əmniyyət və asayişi olmayan; qorxulu və təhlükəli olan. Əmniyyətsiz yer. 2. Etibarsız, inanıla bilməyən, bel bağlana bilməyən
is. 1. Əmniyyət və asayiş olmadığı hal, vəziyyət. 2. Etibarsızlıq, inanıla bilməmə, bel bağlana bilməmə
is. [ər.] İş. [Şah:] Sizi bir əmrdən ötrü məsləhətə çağırmışam, gərək haman xüsusda bir tədbir göstərəsiniz
is. [ər.] 1. Bir işin görülməsi üçün verilən hökm, göstəriş. [İskəndər:] Gərək hər əmrimə baş əysin cahan; Ovcumda top kimi oynasın dövran