“Quyulatmaq”dan f.is
icb. Quyulama işi gördürmək
is. Pambıq yığıldıqdan sonra tarlada qalan pambıq bitkisi qalıqları. Qozalar yığıldıqdan sonra quzapayı çıxaran maşınlar tarlaya buraxılır
is. 1. Dağın, evin və s.-nin gün düşməyən, günəş görməyən yeri; həmişə kölgəli yer (güney ziddi). İgidlər könlünə şikvə gətirmək; Necə dağdır quzeyind
is. 1. zool. Qarğa növündən iri və bərk şığıyan yırtıcı quş. Quzğun nəştər qaynaqlı, əyri dimdikli, leş didən bir quşdur
is. 1. Qoyun balası. Quzu əti. Quzu dərisi. – Mal qapıya gələndə axşam-səhər; Qoyun mələr, quzu mələr, dağ mələr
“Quzu”dan oxş. və kiç
is. k.t. Quzulara baxan, quzu otaran balaca çoban. Gənc quzuçu daha ayıq gözlə indi … [quzuların] dövrəsində gəzir və Mayagilə tərəf baxırdı
is. Uşaqlarda ilk çıxan və yeddi yaşlarında dəyişən diş
is. bot. Dadı turş və uzunsov yarpaqları olan, yeyilən tərəvəz bitkisi; turşəng. Yamacdan körpə yarpız, quzuqulağı yığıb döşlüklərinə toplayırdılar
“Quzulamaq1”dan f.is
f. məh. Yumşalıb narınlaşmaq, ovulub tökülmək, boşalmaq, yaxud horra halına gəlmək (torpaq haqqında)
f. Quzu doğmaq, balalamaq (qoyun haqqında). Bu gecə ağılda iki qoyun quzulamışdı. – Quzuladı qoyun, töküldü döllər; Yaylaq həvəsini qıldı ellər
sif. Yanında quzusu olan, balasını əmizdirən. Quzulu qoyun
is. 1. Quzu saxlanan yer, quzu yatağı. 2. məc. Həlimlik, yumşaqlıq, sakitlik
is. Quzuları otaran çoban
bax qubar (şeirdə çox vaxt tərkiblərdə məcazi mənada işlənir). Mən gülşəni-can içində xarəm; Ayineyi-əqlə bir qübarəm
is. [ər.] 1. Yarımkürə şəklində dam; günbəz. Eyvanın tavanı üç böyük qübbədən ibarət idi ki, bunların hər birisi beş sütun üzərində qurulmuşdu
sif. Damı, səqfi yarımkürə (qübbə) şəklində olan; qübbəsi olan. Qübbəli bina. – …Turşsu çeşməsinin başında qırmızı qübbəli ağ çadır dayanmışdı
sif. 1. Qübbəyə oxşar, yarımkürə şəklində olan. 2. Üzərində qübbə şəkilli örtüsü və s. olan
bax qübbəşəkilli
[ər.] bax vəzi
sif. anat. Qüddəsi olan, vəzisi olan
is. [ər.] 1. Böyük qüvvət, güc. Vətənimizin hərbi və iqtisadi qüdrəti gündən-günə artır. // Ümumiyyətlə, güc, iqtidar, qüvvət, bacarıq
f. Çox güclənmək, çox qüvvətlənmək
sif. Çox qüvvətli, çox güclü. Qüdrətli əllər. Qüdrətli ordu
is. Qüdrət sahibi olma; çox qüvvətlilik, güclülük; iqtidar
sif. İqtidarsız, gücsüz; zəif, aciz, bacarıqsız. Hacı əfəndi … hətta məclis üzvlərinin ikisini də qüdrətsiz və cahil mollalardan təyin elətdirib ki, s
is. İqtidarsızlıq, gücsüzlük, taqətsizlik, qüvvətsizlik; acizlik, zəiflik, bacarıqsızlıq
bax qüdsiyyət. Qulam müəllim yaşaran gözlərini təsəvvürünə gətirir, burada bir ülvilik və qüdsilik görürdü
is. [ər.] tənt. Müqəddəslik, təmizlik, paklıq. [Yanardağ:] Cavab ver, odlar gəlini! Axır, bütün ümid sənin qüdsiyyətindədir
is. [fars.] klas. Gurultu, çaxnaşma, səs-küy, mərəkə. Afaqə düşdü qülğülə hüsnündən, ey qəmər! Nəsimi
is. [ər.] 1. Sütunşəkilli uca tikili, bina və s. Qüllənin zəngi vurdu. Paraşüt qülləsi. Televiziya qülləsi
sif. Qülləsi olan. Qülləli ev
sif. Qüllə kimi, qülləyə oxşar, qüllə şəklində. Qülləvari bina
[ər.] bax qumquma 1-ci mənada
is. [ər.] dilç. köhn. Burun səsi, burunda tələffüz olunan səs
is. [ər.] Qaraqarğa (klassik şeirdə gözəllərin qara saçı buna təşbeh edilirdi). Xalın üzündə buğda, başında saçın qürab
is. [ər.] 1. Yad ölkədə, yad yerdə olma, vətənindən uzaq ölkədə və ya yerdə olma; qəriblik. Qürbət aləmi, yar fəraqi məni aldı… Heyran xanım
is. Qürbətdə yaşayan adam, özgə yerlərdə, öz vətəni xaricində yaşayan adam
sif. [ər. qürbət və fars. …keş] Qürbət çəkən, ömrünü qürbətdə keçirən. Təbriz müsəlmanlarının çoxu belədir… Qürbətkeş olurlar
bax qürbət 1-ci mənada. Ey mənim tək göz yaşını saçanlar; Qürbətlikdə ciyər qanın içənlər. M.V.Vidadi
sif. və is. [ər. qürbət və fars. …zədə] Qürbətə düşmüş, vətənindən uzaq düşmüş, qürbət keçirən; qəriblikdən yorulmuş, usanmış
is. [ər.] Püşk. [Cəmaləddin:] Artıq təxir zamanı deyil, qardaşlar, qətli icra etmək üçün fədai təyin olunacaq
[ər.] bax qürrəli. Nə qürrəsən bu vəfasız həyata, ey xacə; Nihayət oldu bu şəb, ömrdür çiraği-səbah. S
“Qürrələnmək”dən f.is
f. Əsassız və boş bir şeyə arxalanaraq qürurlanmaq, güvənmək; iftixar etmək, lovğalanmaq. Boş yerə qürrələnməkdən nə çıxar? – Bu sözü elə övrət ağzına
sif. Məğrur, kibrli, iddialı, təşəxxüs satan, lovğa. Qürrəli adam
is. [ər.] Batma, üfüqün altına keçib görünməz hala gəlmə. Günəşin qürubu. Qürub vaxtı. – Günəş qürubunun qırmızı buludları günbatan tərəfi … bürümüşdü
is. [ər.] 1. İftixar, mənlik hissi, təmkin. Yenilməz qüvvətlə vur zərbəni, vur! Gözlərində təmkin, alnında qürur