qayıd. Səngərdə gizlənmək, səngərə girmək. Əsgərlər səngərləndilər. – Körpüdəki partizanlar … çuxurlarda səngərləndilər
f. 1. Yavaşımaq, azalmaq. 2. Daşlaşmaq (hərəkətsiz olmaq mənasında). 3. İnkişafdan qalmaq, ləngimək
sif. [fars.] 1. Bərk, sərt. 2. Ağır. Oylə səngindir ki, əsqali-təəssübdən yüküm; Gündə min tərpənsə yer, tərpənməz əsla bir tüküm! M
1. is. Sən, mən, hamımız, hamı bir yerdə, hamılıqla, birgə. Sənli-mənli birləşək, işi yerinə yetirək
is. Sənə aid, səninlə bağlı, sənə dəxli olan. Bu məsələ sənlik məsələ deyil. – [Vəzir Hacı Salaha:] Olan, sənlik nə var? Sənə hər nə buyururam, elə el
is. [ər.] 1. Şam ağacı, küknar. 2. məc. Gözəlin boyu, qaməti
“Səpələmək”dən f.is
f. 1. Bir şeyi müxtəlif tərəfə necə gəldi atmaq, dağıtmaq, töküşdürmək, yaymaq. Bunlardan əlavə, [Əbiş] şkafın gözlərini eşələyir, kağızlardan çıxarır
“Səpələnmək”dən f.is
f. 1. Dağılmaq, ora-bura tökülmək, qeyri-müntəzəm halda tökülmək. Kitablar yerə səpələnib. – Son dəftəri yoxlayıb qurtaran müəllim cib saatını çıxarıb
is. Dəri üzərində əmələ gələn keçici iltihablı qabarcıqlar; sızaq, səpişik
sif. Səpgi olan, səpmiş, səpməli. Səpgili üz
1. bax səpinçi. 2. bax toxumsəpən. Səpici maşınlar. Səpici alət
“Səpilmək”dən f.is
“Səpmək”dən məch. Xanın yumruğunun zərbindən pəncərə çilik-çilik olub yerə səpildi. Çəmənzəminli. Düşdükcə günəş qırmızı bayraqların üstə; Güllər səpi
is. k.t. Toxum səpmə işi. Səpin işləri yaxşı gedir. – Bəzi yerlərdə sabahdan səpinə başlamaq olardı. M
is. Tarlaya, torpağa toxum səpən adam. Toxumsəpən maşına təcrübəli səpinçilər təhkim edilməlidir
is. Tarlanın sürülməsi ilə səpin arasındakı vaxt, səpindən əvvəl. Səpinqabağı malalamaq. Əkin yerini səpinqabağı kol-kosdan təmizləmək
is. Hündürdən tökülən, fışqıran sudan əmələ gələn su zərrəcikləri; sıçrantı. [Ayın] işıqları böyük fontanın səpintiləri arasından keçir(di)… M
bax səpgi
is. Şəkil, biçim, üsul, tərz, qayda. Bir səpkidə evlər tikilmək. Eyni səpkidə ağac əkmək. – Bəli, indi kəndlilərə bir səpkidə olan, bir biçimli, bir d
“Səpmək1”dən f.is
1. “Səpmək2”dən f.is. 2. bax səpki
f. 1. Toxumu səpin üçün hazırlanmış torpağa səpələmək; toxum atmaq, əkmək. Çiyid səpmək. – …Vəliqulu çöldə idi
f. Dərisi səpgi tökmək, səpgi çıxarmaq. Üzü səpmək. Qolları səpmək
sif. k.t. Səpindən sonra torpağı dərhal suvarma üsulu. Səpsuvar əkin. – [Oruc kişi:] Sən özün bilirsən ki, bu il mən də, bax bu Əlipaşa da arat qoya b
[fars.] klas. 1. is. Baş. [Qurbani:] Sərim sadağadı, üzüm payəndaz; Candan qeyri yoxdur bir matah məndə
is. Səliqə, qayda, nizam. Üst-başını sər-sahmana salmaq. Otaqda sərsahman yaratmaq. – Şəhərdə sakin olduqdan sonra Nurcahan xala evin sər-sahmanı ilə
[fars.] bax ilğım. Hər şey dəniz kimi bərq vuran bir sərab içində itib gedirdi. İ.Əfəndiyev. □ Sərab olmaq, sərabə dönmək məc
is. [fars.] köhn. Şərq padşahlarının saraylarında böyük qəbul otağının qapısında və ya hərəmxana ilə qonaq və qəbul otağı arasında böyük pərdə
zərf [fars.] Başdan-başa, bütünlüklə, tamamilə, bütöv, tamam, başdanayağa. Sevdiyim, ləblərin yaquta bənzər; Sərasər dişlərin dürdanədəndir
zərf [fars.] Hövlnak, qorxu içərisində, dəhşət içərisində, vahiməli. [Molla] sərasimə yuxudan oyanıb yanında yatan arvadını dürtmələyir ki: – Arvad, d
is. [fars.] Əsgər, döyüşçü (İranda). [Səttarxan:] Hər ikimiz üsyan ordusunun bir sərbazıyıq. M.S.Ordubadi
is. [fars.] Əsgər qışlası, sərbazların yaşadığı ev (İranda). Sərbazxananın iki qapısı vardı. P.Makulu
is. Əsgərlik (İranda)
[fars.] bax sərasər. Tavuz kimi cilvələnə hər səhər; Bəzək verə camalına sərbəsər. M.P.Vaqif. Şaxta qurutmuş bədənin sərbəsər; Zərrəcə yox hissdən ond
sif. və zərf [fars.] 1. Başqasından asılı olmayan, özü öz ixtiyarında, başqası ilə bağlı olmayan; müstəqil
zərf 1. Tamamilə sərbəst, müstəqil, başqasından asılı olmadan. Sərbəstcə yaşamaq. // Asanlıqla, heç bir çətinlik çəkmədən, tamamilə sərbəst
“Sərbəstləşmək”dən f.is
f. Sərbəst olmaq, heç kəsdən asılı olmamaq
Azadlıq. [Məhkəmə sədri:] Sənin talaq verməməyin Tellinin sərbəstliyini əlindən ala bilməyəcəkdir. S
is. zool. Tükləri qəhvəyi-boza çalar, adətən yaşayış binalarının yaxınlığında yaşayan kiçik quş. Bala sərçə
is. [fars.] Bir və ya bir neçə ölünün basdırıldığı üstü tikili qəbir; məqbərə. Tabutu sərdabəyə qoymaq
is. [fars.] 1. tar. Keçmişdə: bir vilayəti idarə edən və dövlət başçısı adından sərəncam vermək hüququna malik olan hakim
is. köhn. Keçmişdə əyanların geydiyi uzun üst geyimi. Ləbbadəni çıxarıb yaxşı bir sərdarı geymiş olsaydın, lap nişanlı bir oğlan şəklinə düşəcəkdin, –
sif. və zərf [fars.] klas. Başı uca. Sərəfraz gəzirsən büllur otaqda; Uzaqda oduna yananı gözlə! Aşıq İman
is. Gic, səfeh. Tacir bilirdi ki, Səlim necə sərəkin biridi. Qızı ona vermək istəmədi. (Nağıl). [Sona Qadirə:] A sərək, mən sınamaq istəyirdim, – demi
“Sərələnmək”dən f.is
bax sərilmək1 1-ci mənada. [Mehriban] qapının ağzında yerə sərələndi. S.Hüseyn