sif. tib. İnsan, ya heyvan bağırsaqlarındakı qurdları çıxaran (dərman və s.). Alimlərimiz tərəfindən qankəsici, qurdqovucu, ödqovucu, qusdurucu təsirə
“Qurdlamaq”dan f.is
f. Bala doğmaq, balalamaq (qurd haqqında)
“Qurdlandırmaq”dan f.is
f. Bir şeyi çox saxlayaraq qurdlanmasına, qurd düşməsinə səbəb olmaq; iyləndirmək. Pendiri qurdlandırmaq
“Qurdlanmaq”dan f.is
f. 1. Çox qalmaqdan, istidən, yaxud başqa bir səbəbdən qurd düşmək, iylənmək. Pendir qalıb qurdlanıbdır
bax qurdlandırmaq
sif. 1. Qurd düşmüş, qurd dəymiş. Qurdlu alma. Qurdlu pendir. 2. məc. Kinli, qəlbiqara, paxıl. Qaragünün dərdi böyük idi
is. Canavarlıq, vəhşilik, yırtıcılıq. Qurd doğulduğu zaman qurdluq xasiyyəti ilə yox, yalnız qurdluq şəkli ilə doğulur
is. Qurd düşmüş şeyin halı
is. bot. Paxlalılara mənsub yabanı bir bitki
is. dan. Həyəcan, yaxud narazılıq əlaməti olaraq gizli danışma, deyinmə, qeybət etmə. □ Qurdu-qurduya düşmək – həyəcan, yaxud narazılıq əlaməti olaraq
“Qurdurmaq”dan f.is
“Qurmaq”dan icb
is. məh. Hasar; böyük və hündür barı
is. dan. 1. Büsat, təntənə, dəsgah. Çərxin gərdişindən bimürvət fələk; Sitəmindən necə canlar itibdir; zülmünü aşikar qıldın nümayan; Qurğular pozulub
is. Bir yerdə qurulmuş mexanizm, maşın, cihazlar sistemi və s. texniki avadanlıq. Orda keşik çəkən bütün fəhlələr; Gözü tək qoruyur bu qurğuları
is. 1. Göyə çalar bozumtul rəngli çox ağır yumşaq metal. Ərgin qurğuşun. Mətbəə hərfləri qurğuşundan tökülür
“Qurğuşunlamaq”dan f.is
f. tex. Qurğuşuna tutmaq, üzərinə qurğuşun çəkmək, qurğuşunla örtmək, qurğuşunla işləmək
“Qurğuşunlanmaq”dan f.is
1. t-siz. Qurğuşuna çevrilmək, qurğuşun kimi olmaq. 2. məch. İçinə qurğuşun tökülmək, yaxud qurğuşunla suvanmaq, qurğuşunla örtülmək, üzərinə qurğuşun
“Qurğuşunlaşmaq”dan f.is
f. Qurğuşuna dönmək, qurğuşun kimi olmaq
sif. Tərkibində qurğuşun olan, qurğuşun qatışığı olan
1. “Qurmaq”dan f.is. 2. sif. Qurulan, yaylı. Qurma oyuncaq
f. 1. Yaratmaq, təşkil etmək, meydana gətirmək. Yeni həyat, yeni məişət qurmaq. 2. Tikmək, bina etmək, təsis etmək, inşa etmək, qayırmaq
is. 1. Çeşmə, hamam və s. kranı altında suyun tökülüb yığılması üçün daşdan və s.-dən düzəldilmiş kiçik hovuz
sif. Hiyləgər, aldadıcı, məkrli. Təbiət qurnaz baqqallar kimi bizi aldadır. C.Cabbarlı. Bilirik, tülküdən daha qurnazsan; Dilində “qardaşlıq”, əlində
zərf Hiyləgərcəsinə, bic-bic. [Gülərin] daima qurnazcasına gülümsəyən iri mavi gözləri vardı. C.Cabbarlı
is. Hiyləgərlik, aldadıcılıq; məkr. Nə etmək, qurnazlıqla (z.) edilən bu xəyanət dünyada birinci dəfə deyildir
[ər. qürs] 1. is. Yastı, dairə şəkilli şey, yuvarlaq şey; disk. Ay qursu. – Günəşin qursu nədən yer yüzünə şölə verir? Nəsimi
is. 1. Gövşəyən heyvanların və quşların birinci mədəsi. // Ümumiyyətlə, mədə. □ Qursağı boş – ac. 2. İçinə sucuq və s
is. Kiçik qursaq
sif. 1. Qursağı olan. 2. məc. dan. Ürəkli, cəsarətli, qorxusuz
is. anat. Qarında qursağın yerləşdiyi boşluq
is. 1. Beli sıx tutmaq üçün ona sarılan uzun və dar parça; belbağı. Qurşaq da, bilirsən ki, on arşın gərək olsun… M
“Qurşaqlamaq”dan f.is
f. 1. Qurşaqla bağlamaq, qurşaq geydirmək, qurşaq keçirmək, qurşaq vurmaq, çənbərləmək. 2. Birinin qurşağından yapışmaq (güləşmə üsulu)
“Qurşaqlanmaq”dan f.is
1. qayıd. Belinə qurşaq bağlamaq. 2. məch. Qurşaq bağlanmaq, qurşaq geydirilmək, qurşaq keçirilmək, qurşaq vurulmaq, çənbərlənmək
f.sif. Qurşaq çəkilmiş, qurşaq keçirilmiş, çənbərlənmiş. Qurşaqlanmış çəllək
“Qurşaqlaşmaq”dan f.is
qarş. Bir-biri ilə qurşaq tutmaq, güləşmək. Onlar [İsmayıl və Nifti] əl tutdular. Əvvəlcə sağ, sonra sol çiyinlərini bir-birinə vurdular
sif. 1. Belində qurşaq olan, belinə qurşaq bağlamış. Qurşaqlı qoca. 2. Qurşaq vurulmuş, qurşaq keçirilmiş; çənbərli
sif. Qurşaq üçün yararlı. Qurşaqlıq parça. Qurşaqlıq dəmir, ağac
is. Güləşən, pəhləvan. Hərdən İrandan, Ərdəbildən, Sarabdan nüfuzlu, adlı qurşaqtutanlar da gələrdi. H
“Qurşamaq”dan f.is