is. 1. İçi hava ilə dolu qabarcıq, köpürcək. Balıq arabir üzə çıxıb ağzından qovuqlar buraxır. – İki tənəffüslü balıqlar üzmə qovuqları vasitəsilə hav
is. Kiçik qovuq, incə qovuq
“Qovuqlanmaq”dan f.is
f. Qovuqlar, qabarcıqlar əmələ gəlmək
sif. Qovuğu olan
“Qovulmaq”dan f.is
“Qovmaq”dan məch. Evdən qovulmaq. İşdən qovulmaq. Mal-qara qovulub ağıla salındı. Ceyran xeyli qovulduqdan sonra vuruldu
is. Qabaq fəsiləsindən uzunsov, yaxud girdə şəkilli, şirin və ətirli bostan meyvəsi; yemiş. Bostançı qovun dərdi; Kal dərdi, qovun dərdi; Yığılın, qoh
is. bot. İsti ölkələrdə bitən bir ağac
is. Qovrulmuş buğda, düyü, darı və s. dənələri. Qovurğa qarın doyurmaz. (Ata. sözü). Çaydanımız ərsin üstə qaynardı; Qovurğamız sac içində oynardı
is. 1. “Qovurmaq”dan f.is. 2. Yağda qovrulmuş ətdən ibarət xörək. Odur, küpdə qovurma var, ocağı alışdırın, isidin, dağarcıqdan əppək alın, yeyin
is. aşp. Şirəsi çox olan qovurma
is. köhn. Ümumiyyətlə, ət və xüsusilə içalat (qoyun içalatı) bişirib satan adam. [Övrət:] Qardaş, bihəyalıq edirəm, bağışla, on il bundan əqdəm məni b
is. Qovurmaçı peşəsi, qovurmaçı sənəti
is. aşp. Xuruşu qovurma və qızarmış badımcan olan çilov növü
f. 1. Susuz olaraq yalxı və ya yağda bir şeyi od üzərində qabda qızartmaq, bişirmək. Əti yağda qovurmaq
sif. Yanında qovurma olan, qovurma ilə bərabər yeyilən. Qovurmalı aş. Qovurmalı xingal
sif. Qovurmaya, qovurma bişirməyə yarar. Qovurmalıq ət
is. aşp. Xuruşu qovurmadan ibarət olan plov
“Qovurmaq”dan icb
is. At qovma, at minib çapma. Qovuş meydanı
“Qovuşdurmaq”dan f.is
f. 1. Birləşdirmək, bitişdirmək. Çayın qollarını qovuşdurmaq. – Firəngistanın və ingilisin dövlətli kəsləri iki icma bina ediblər ki, [La-Manşın] altı
f. At çapmaq, yarışmaq
sif. Bitişdirici, birləşdirici. Süxurların xüsusi çəkisi onların danələrinin mineraloji tərkibindən, quruluşundan, qovuşdurucu maddəsindən və s
“Qovuşdurulmaq”dan f.is
məch. Bitişdirilmək, birləşdirilmək
“Qovuşmaq1”dan f.is
“Qovuşmaq2”dan f.is
f. 1. Birləşmək, bitişmək. İki yolun qovuşduğu nöqtə. Çayın qolları kəndin yanında qovuşur. Çayların suyu birbirinə qovuşub axırda dənizə tökülür
qarş. 1. Bir-birini qovmaq, biri digərinin ardınca yüyürmək, bərk qaçmaqda yarışmaq. Uşaqlar həyətdə qaçıb qovuşurlar
sif. Bitişik, bir-birinə bağlı, arası olmayan; bütöv
is. Qovuşuq şeyin halı; bitişiklik, bir-birinə bağlılıq
is. Qovrulmuş buğda, noxud və s. unundan hazırlanan və bəzən şəkər tozu və s. ilə qarışdırılıb yeyilən çərəz
məch. Qaldırılmaq
“Qovzamaq”dan f.is
f. dan. Qaldırmaq. [Oruc:] Bəli, tüfəngin çaxmağın yuxarı ayağa qovza ki, hamımız birdən tüfəngləri boşaldaq
icb. Qaldırtmaq
əd. İcazə, razılıq, əmr, lazımlıq bildirir. Qoy qalsın. Qoy fikirləşsin. İstəyirsə, qoy getsin. Qoy uşaqlar həyətdə oynasınlar
“Qoymaq”dan icb. Surxay partladılacaq qayaya göz gəzdirdi. Dinamit qoydurdu. M.İbrahimov
1. “Qoymaq”dan f.is. 2. sif. Əslində olmayıb sonradan qoyulmuş; süni. Qoyma diş. – Qoyma xaldan xal olmaz
f. 1. Bir şeyi bir yerə buraxmaq, bir şeyi bir yerə yerləşdirmək. Kitabı şkafa qoymaq. Paltarları sandığa qoymaq
“Qoyulmaq”dan f.is
məch. 1. Bir yerə yerləşdirilmək; düzülmək. Kitabların hamısı şkafa qoyuldu. – Bir azdan sonra stol üzərinə qələm, kağız və mürəkkəb qoyuldu
is. 1. Qoyulma (bax qoyulmaq 10-cu mənada). Su təsərrüfatı tədbirlərinə kapital qoyuluşu 50 faizdən çox artmalıdır
is. köhn. Qızıl və gümüşdən düzəldilmiş bəzək şeyləri, ya qab-qacaq
sif. köhn. Qızıl-gümüşdən qabqacaq, bəzək şeyləri qayıran usta; zərgər
is. köhn. Qoyumçu sənəti, qızıl və gümüşdən qab-qacaq və zinət şeyləri qayırmaq sənəti; zərgərlik
is. 1. Ağuş, qucaq. Anası uşağı qoynuna alıb yatdı. – Necə ki, insana qurbağanı ələ alıb qoynuna qatmaq nagüvara gələr, elə də bəlkə bundan artıq Zeyn