is. [fars.] köhn. Papaq. Qoyma külahın kəc, a bəy, aldatma cahani; Bəsdir, a filani! M.Ə.Sabir. Aylar ilə işlənmiş mahud külahı dala tərəf sürüşmüşdü
is. [fars.] köhn. Papaqçı. Yaman külahduzdan yaxşı palanduz yaxşıdır. (Ata. sözü)
bax xəkəndaz
is. dan. Bədbəxt, işi düz gətirməyən, zərərdidə, pisgünlü. // Qarğış, danlaq, təhqir məqamında. [Mahmudun arvadı:] Ay külbaş! Mənə bir dəst paltar ala
is. Bədbəxtlik, yazıqlıq; pis günə qalmış adamın hal və vəziyyəti
[fars.] köhn. Koma, daxma, qazma. Külbeyi-hicranda qalmışam həzin; O şahibazımın çəkərəm qəmin. Aşıq Kərim
is. 1. Təndirdə, kürədə hava çəkmək üçün deşik. Təndirin külbəsini açmaq. 2. Nehrənin deşiyi
“Külbələmək”dən f.is
f. Təndirin, kürənin külbəsini qapamaq (bax külbə1 1-ci mənada)
is. Yasda halva ilə paylanan çörək. Sağlığında badam yeməyib, külçəsinə badam vururlar. (Ata. sözü). Qazanla və nimçələrlə plovu, halvanı, külçələri h
is. Tərkibində metal və metal birləşmələri və ya faydalı minerallar olan maddə, süxur. Dəmir külçəsi
“Külçələnmək”dən f.is
f. Burulmaq, yumrulanmaq, qıvrıq şəkil almaq. İlan külçələndi
sif. məh. Quyruqsuz. Külə keçi
is. köhn. Boynuna, ətəyinə, yaxasına və qol yerlərinin kənarına xəz və s. tikilmiş qolsuz üst geyimi; kürdü
sif. Külə bənzəyən, külə oxşayan, kül rəngində olan, külrəngi. Küləçalan torpaq
is. 1. Havanın üfüqi istiqamətdə hərəkətindən ibarət təbiət hadisəsi; yel. Külək əsir. Külək birdən kəsdi
bax küləklik
“Küləkləmək”dən f.is
f. 1. Külək əsmək, külək olmaq. Hava küləkləyir. 2. Süni surətdə yel, külək yaratmaq. Yelpiklə özünü küləkləmək
“Küləklənmək”dən f.is
məch. 1. Külək döymək, külək vurmaq. Sərilən paltarlar küləklənir. 2. Özünü küləyə vermək, sərinlənmək
sif. Külək olan, külək əsən. Küləkli gün. Küləkli hava. – Küləkli bir yaz günü idi. A.Şaiq. Yenicə yarpaq açmış budaqlarda yellənən quşlar isə küləkli
sif. Həm külək əsən, həm də qar yağan. Küləkli-qarlı gün. Küləkliqarlı hava
sif. Həm külək əsən, həm də tufan olan. Küləkli-tufanlı gecə. [Gəray ağa:] Biz bu hisli-paslı, tozlu-torpaqlı, küləkli-tufanlı xarabaya öz dərdimizi a
sif. Həm külək əsən, həm də yağış yağan. Küləkli-yağışlı hava. – Nəhayət, küləkli-yağışlı bir gündə [Həsəni] buraxdılar
is. Hava çəkmək üçün binalarda olan deşik, dəlik, oyuq
is. Küləkli havanın və ya yerin halı, xüsusiyyəti
is. xüs. Küləyin gücünü və istiqamətini ölçmək üçün cihaz
sif. 1. Külək olmayan, sakit. Küləksiz hava. 2. Külək tutmayan, külək olmayan. Küləksiz yer
is. Küləksiz yerin və ya havanın halı, xüsusiyyəti
sif. Daim külək olan, küləyə məruz qalan. Evin küləktutan tərəfi
is. 1. Taxıl döyüldükdən sonra qalan quru çöplər; iri saman. Dəni küləşdən ayırmaq. Damı küləşlə örtmək
is. Küləşi doğrayıb saman halına salan maşın. // Sif. mənasında. Küləşdoğrayan maşın
“Küləşləmək”dən f.is
f. Küləşlə örtmək; üstünə küləş salmaq, küləş döşəmək. Tövlənin damını küləşləmək
“Küləşlənmək”dən f.is
məch. Küləşlə örtülmək, üstünə küləş salınmaq, küləş döşənmək. Daxmanın damı küləşlənib
“Küləşlətmək”dən f.is
f. Üstünü küləşlə örtdürmək, üstünə küləş saldırmaq (döşətmək). Damı küləşlətmək
sif. 1. Küləşi olan. Hətəm dayı … küləşli taxıl yerlərinə baxırdı. Mir Cəlal. 2. Küləşlə örtülmüş, küləş qoyulmuş yaxud küləşlə doldurulmuş
is. Küləş olan yer, küləş, tökülmüş yer; kövşənlik. Biçilmiş tarlaların küləşliyindən bildirçinlərin … səsləri gəlirdi
is. İşıq düşmək üçün tikilinin (əsasən, dəyənin) damında baca, işıq yeri; işıqlıq
is. [ər.] 1. bax ailə 1-ci mənada. Bir külfətdə dörd nəfər uşaq var… C.Məmmədquluzadə. [Qafar:] Pinəçilik edib yeddi baş külfətin ruzisini bir tövr il
sif. Ailə daxilində baş verən, ailədə olan. Külfətarası söhbət
sif. Külfəti olan, arvad-uşağı olan; ailəli. Külfətli adam
zərf Bütün ailə birlikdə, bütün külfət bir yerdə; ailəliklə. Külfətliklə gəzməyə getmək
sif. Külfəti, ailəsi olmayan, arvad-uşağı olmayan, evli olmayan; ailəsiz
is. Külfəti, ailəsi, arvaduşağı olmama; külfəti olmayan adamın halı